ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

"ฟ้า"แม้กาลผ่านไปก็ใช่ฟ้า
สวยสูงค่าฟ้าใสในใจฉัน
ยังงามตาเวลาผ่านนานนิรันดร์
แม้ในวันอันมืดมิดสนิทตา

ฟ้ามีจันทร์นั้นเยือนเป็นเพื่อนคู่
เหมาะสมอยู่คู่กันบนชั้นฟ้า
คืนฟ้าเหงาเคล้าคู่หมู่ดารา
รอจันทรามาเยือนเป็นเพื่อนใจ

ถึงรุ่งเช้าเข้าฟ้ามีอาทิตย์
แนบสนิทชิดกายหมายเคียงใกล้
สุริยากล้าแกร่งแรงกว่าใคร
คอยรับใช้ใจฟ้ามาเนิ่นนาน

วันไร้คู่สุริยาไม่มาเฝ้า
สายลมเล่าเอาใจไล่พัดผ่าน
มวลเมฆามาคู่ดูตระการ
สุขสำราญหวานไหวเคียงใกล้ฟ้า

ฤดูกาลผ่านเปลี่ยนเวียนวันใหม่
มีวันใดฟ้าไร้คู่อยู่พร้อมหน้า
หมู่ดาวเดือนเลื่อนไปไม่ยอมมา
สุริยาลาไปไม่มาเยือน

อีกสายลมกลมเกลียวกลับเกรี้ยวกราด
เมฆาฟาดสาดใส่ไม่เคยเหมือน
ฟ้าร้องร่ำน้ำตามาตักเตือน
อย่าลืมเลือนเพื่อนฟ้าอย่างข้าเลย

ดินไร้ค่าอ้าแขนรับกับทุกสิ่ง
ฟ้าอย่าชิงชังข้าอย่านิ่งเฉย
มีน้ำตาข้ารับซับเหมือนเคย
แม้ไม่เลยเคยเทียมฟ้า"ค่าคือดิน"

ฟ้าที่นี่ก็เหงาเท่าฟ้าโน้น
คนบางคนจะเหงาเท่ากันไหม
คนที่นี่ก็เหงาไม่มีใคร
อยู่ฟ้าไกลเราเหงาเท่าๆกัน

เธอก็เหงาเหมือนกันกับฉันเหรอ
ขอให้เธอมองดาวรายปลายฟ้านั่น
ตาคนเหงาสองคนคงสบกัน
เธอกับฉันเหงาไร้คู่มาอยู่เคียง

จันทร์บนฟ้า ส่งเจ้ามา ให้เคียงคู่
ให้เราอยู่ ร่วมกัน จันทร์เจ้าเอ๋ย
อย่าได้พลัด พรากข้า จากนางเลย
สิ่งที่เคย ผูกพันธ์มา ลาจากไป

ขอวอนฟ้า ก่อนข้า วิญญาณ์สูญ
ให้เกื้อกูล ความรัก นางและข้า
กุหลาบเหี่ยว ช้ำเฉา เจ้ามาลา
ให้ฟื้นคืน กาลเวลา ที่ล่วงเลย

อยากจะย้อน อดีตกาล ที่ผ่านพ้น
สิ่งที่ตน ทำไม่ดี ให้เลือนหาย
แต่ตอนนี้ มิอาจ เป็นไปได้
เมื่อหัวใจ หลอมละลาย สลายไป

เหลือเพียงแต่ ดอกกุหลาบ อาบหยดเลือด
ย้อมสีแดง ที่หายเหือด คืนอีกครั้ง
จะเป็นรัก นิรันดร หากชีพยัง
กายถูกฝัง เหลือยัง แค่วิญญาณ