|
หัวข้อ: สวรรค์...ฉันและเธอ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 08 กรกฎาคม 2008, 09:11:AM ดั่งสวรรค์จงใจให้ได้พบ ได้ประสบพบเจอคนอย่างฉัน
หรือสวรรค์กลั่นแกล้งให้พบกัน หรือว่ามันคือพรหมลิขิตของหัวใจ ฉันมิใช่คนรูปงามนามไม่เพราะ ไม่ฉอเลาะประสบให้หวั่นไหว แต่รักเธอทุ่มเทเททั้งใจ ที่ให้ไปคือรักแท้แน่จริงเทียว ขอสวรรค์เป็นพยานในความรัก ที่ประจักษ์แจ้งแน่ไม่ลดเลี้ยว จะรักเธอเป็นมั่นนั้นกลมเกลียว จะไม่เที่ยวเหลียวมองหญิงอื่นใด หัวข้อ: Re: สวรรค์...ฉันและเธอ เริ่มหัวข้อโดย: จิ๊กโก๋พม่า ที่ 08 กรกฎาคม 2008, 09:12:PM เมื่อแรกรัก...โอ้สวรรค์...นั้นลิขิต ขีดชีวิต...ให้เจอ...เธอกับฉัน
ร่วมกันก่อ...เรื่องราว...หลายร้อยพัน ก็สวรรค์....นั้นลิขิต.....ให้มาเจอ แต่พอถึง...รักร้าง....เหินห่างจิต ดุลยพินิจ...ไม่คิด...ต้องพร่ำเพ้อ คลบันดาล...ให้ฉัน..ได้เจอเธอ ใยเล่าเออ....ไม่ให้เธอ...คู่เคียงกาย หัวข้อ: Re: สวรรค์...ฉันและเธอ เริ่มหัวข้อโดย: ธาตรี พฤกษา ที่ 05 เมษายน 2010, 10:29:AM ขอสวรรค์เป็นพยานในความรัก ที่ประจักษ์แจ้งแน่ไม่ลดเลี้ยว
ขอเป็นพยานด้วยคนครับ ..... emo_111 ปล. ดั่งสวรรค์จงใจให้ได้พบ ..... ขึ้นตรงใจจังเลยครับชอบๆ หัวข้อ: Re: สวรรค์...ฉันและเธอ เริ่มหัวข้อโดย: ..ทักษมน.. ที่ 05 เมษายน 2010, 11:09:AM อยากจะปลอบใจตน...เลิกค้นหา
ยังผวาสิ่งที่ขวางทางที่ฝัน มาปลอบปลุกสุขใจห่วงใยกัน ได้แบ่งปันวรรณกวี...ไม่กี่คำ เหตุใดหนอ?รู้จักใคร...ก็ไกลจาก ทั้งที่อยากห้ามไว้ไม่ถลำ ข้างนอกผ่องข้างผดต้องจดจำ หลงน้ำคำลีลา...จนปราชัย ตัวอย่างมีที่เห็น...เน้นเฉพาะ จ้างทะเลาะเลือกสีที่อาศัย ตดผู้อื่นเหม็นเบื่อไม่เผื่อใจ ตดตนใยมีค่า...ว่าผายลม ใช้เหตุ-ผลค้นทั่ว...ที่ตัวติด คนอื่นผิด เราดี มีผสม ชอบเผลอไผลพลิกแพลงสู้แรงลม ใครลูบคมทักท้วง...ก็ล่วงเกิน สมควรแล้วแนวที่ทำ...คำว่าเจ็บ จะขอเก็บ"บทเรียน"...เขียนแล้วเขิน พลาดกี่ครั้งพลั้งขมำ....ที่ทำเดิน แหงนหน้าเกิน...ไม่มองพื้นลื่นประจำ อดีต กับ ปัจจุบัน....ปนกันได้ไหม???? คะ emo_100 |