ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

วันใดที่เธอเหนื่อยขอให้หลับตาลงข้างๆฉัน
ทุกคืนวันที่ความเหงาเข้ามาหา
ขอเถอะขอให้เธอจงหลับตา
แล้วเธอจะพบว่าใครบ้างคนอยู่ข้างเธอเสมอ
 
ฉันจะอยู่ตรงนี้จะค่อยดูอยู่ใกล้ๆ
แม้ห่างไกลคนละฟ้าอย่าหวั่นไหว
เธอจะอยู่กับฉันตลอดไป
ตราบหัวใจที่เต้นอยู่อ่อนแรงลง

ลมหายใจเฮือกสุดท้ายมอบให้เธอ
รักเสมอเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบา
ฉันจะอยู่เคียงข้างเหมือนเป็นเงา
ดั่งขุนเขาสายลมและลำธาร


หากชาติหน้ามีจริงอยากจะขอ
ให้เธอรอรักฉันจะไปหา
แต่ชาตินี้ตัวฉันคงต้องลา
จำต้องพาวิญญาณออกเสียที

หลับตาลงช้าๆยอมรับความเป็นจริง
พร้อมละทิ้งทุกอย่างบนโลกนี้
เว้นเพียงแต่ความรักที่ให้เธอนะคนดี
ฉันคนนี้จะเก็บไว้ชั่วนิรันดร์