หัวข้อ: O แด่..เธอผู้พายเรือ...O เริ่มหัวข้อโดย: aasdang ที่ 11 มีนาคม 2014, 08:56:PM บทนี้เขียนให้กับผู้มี"จิตวิญญาณความเป็นครู"ทุกคน
O แว่วยินคลื่นน้ำฟาดเสียงกราดเกรี้ยว กลางค่ำคืนเปล่าเปลี่ยว..กรากเชี่ยวไหล เห็นแผ่นผืนน้ำพลิ้วเป็นริ้วไป ล้อลมไหววาดคลื่นอยู่ครื้นเครง O เกลื่อนฟ้านั้น..จันทร์ดาวแสงพราวพร่าง แสนไกลห่างมีสิทธิ์เพียงพิศเพ่ง เสียงฟองคลื่นโถมถั่ง..ล้อวังเวง แทนพาทย์เพลงกล่อมคืนให้ตื่นตัว O โครมครืนเสียงคลื่นน้ำในค่ำดึก โหมแรงฮึกเหิมบนความหม่นหลัว เรือลำน้อยหนึ่งลำในค่ำมัว คลื่นทิ่มแทงสั่นรัวไปทั่วลำ O ฝ่าไปบนคลื่นน้ำ, เสียงจ้ำพาย- พาเรือว่ายแหวกคลื่นผ่านคืนค่ำ จึงเห็นสองมือเรียว..ถูกเคี่ยวกรำ- กลางสายน้ำวาดพาย..อยู่ท้ายเรือ O เห็นเธอทอดสายตา..มองหาฝั่ง เกลียวคลื่นคลั่งโถมแทง..ก็แรงเหลือ พาย..คัด..วาด..ค้ำ..หนุน..คอยจุนเจือ ด้วยหยาดเหงื่อ..ใจแกร่งสู้แรงน้ำ O วาดลำเรือลอยฝ่า..ถึงท่าเทียบ ก้าวก็เหยียบย่างหาอยู่คลาคล่ำ เท้าคู่น้อยหนีบนอบอยู่รอบลำ รอพายจ้ำจ้วงอยู่เสียงกรูเกรียว O พาเรือน้อยลอยลำ..พายจ้ำจ้วง ผ่านทุกช่วงจังหวะ..น้ำชะเชี่ยว เห็นเธอวาด..พายค้ำ..เรือลำเรียว อยู่กลางสายชลเปลี่ยว..อย่างเดียวดาย O จนเรือโยนลำยก..แล้ววกต่ำ ก่อนวูบด่ำดิ่งไปน่าใจหาย ฝ่าน้ำเชี่ยวคลื่นซัด..มือคัดพาย- อยู่ที่ท้ายเรือนั้นอย่างมั่นคง O มือน้อยน้อยเกาะเกร็ง..ตาเพ่งพิศ มองสู่ทิศสำหรับการรับส่ง มองมือวาดพาย..คัด..ก่อนงัดลง แววตาบ่งบอกรู้..มือ-ผู้ใด O โอ..แววตาวับวาว..แสน-กร้าวแกร่ง รอจ้วงพายทิ่มแทงสู้แรงไหล- อันกรากเชี่ยวของน้ำอยู่ร่ำไป หวังเพียงได้พาคน..ข้ามพ้นน้ำ O งามยิ่งงาม..ก็ระยับอยู่กับโลก ปรุงปรนหอมบ่ายโบกโลมโลกต่ำ เมื่อปรารมภ์งดงาม, ทุกความ..คำ- ย่อมยกงามขึ้นย้ำเป็นธรรมดา O มือเรียววาดพาย-วนกลางชลเปลี่ยว ทุกส่วนเสี้ยวใจรู้..ย่อมรู้ว่า- คลื่นสาดซัดโหมหนัก..กลางมรรคา ต้องหัวใจแกร่งกล้าไม่ล้าโรย O ร่างน้อยน้อยนั่งมองตาจ้อง-เพ่ง ใจคร่ำเคร่งเรี่ยวแรง..ก็แห้งโหย แม้นคลื่นน้ำลมโลก..คอยโบกโบย ผ่านพ้นโดยมือเรียว..คอยเคี่ยวกรำ O ปีแล้ว..และปีเล่า..ที่เจ้าเป็น ฝ่าร้อยเข็ญ..พันโศกแห่งโลกต่ำ ด้วยจิตด้วยสำนึก..งามลึกล้ำ พาย..งัด..ค้ำ..เรือน้อยล่องลอยไป O ละเที่ยวพาย..จ้วงจ้ำ..ฝ่าน้ำเชี่ยว ค่อยค่อยเคี่ยวกรำสอน..อาทรให้- ลูกศิษย์น้อยคล้อยหลัง..สู่ฝั่งไกล ด้วยน้ำใจไหลเชี่ยว..ด้วยเรี่ยวแรง O พายเรือน้อยลอยล่อง..ฝ่าฟองคลื่น เสียงโครมครืนก้องรัว..อยู่ทั่วแหล่ง ด้วยสองมือคัดท้าย-วาดพาย..ทะแยง พาหัวเรือทิ่มแทง..ถ้วนแหล่งน้ำ O คัดท้ายพายเรืออยู่..เพื่อผู้อื่น ฝ่ากระแสลมตื่น..เกลียวคลื่นคร่ำ- ครวญระงมห่มห้อม..อยู่ล้อมลำ- เรือน้อยคอยพลิกคว่ำ..จมลำเรือ O ภาพเด็กน้อยจำพราก..พ้นฟากฝั่ง มือเรียววาดพายยัง..อีกฝั่งเพื่อ – รับส่งอีกทุกรุ่น..ช่วยจุนเจือ- ภาพงดงามให้หลงเหลือ...ในแผ่นดิน..! |