|
หัวข้อ: เพียงพิศเพ่งแววตาก็พาเพลิน เริ่มหัวข้อโดย: จันท์ จันทบูร ที่ 14 มีนาคม 2013, 04:25:AM คิดถึงนัยน์ตาเจ้าเนาวรัตน์ เก้ากะหรัดเพชรงามเงามิเท่าถึง ตาเจ้าวาวแวววับจับใจตรึง ทำพี่ซึ้งเพียงจ้องมองนัยตา เผลอหลับเอียงเพียงครู่ยังรู้นึก ยังรู้สึกไม่สูญสิ้นถวิลหา เสมือนเหน็บเก็บไว้ในอุรา เพียงพิศเพ่งแววตาก็พาเพลิน หัวข้อ: Re: เพียงพิศเพ่งแววตาก็พาเพลิน เริ่มหัวข้อโดย: saknun ที่ 15 มีนาคม 2013, 11:45:AM พอเห็นหน้า ขี้ตาหว่าบานเบอะ ไยเลอะเถอะ อย่างนี้ที่ไม่เขิน เจ้าไม่ล้าง สะสางห่างไกลเกิน ทำมาเดิน ชมสาว เดี๋ยวหนาวใจ แค่เผลอหลับ ยังนับ จับดาวเืดือน ถ้าเป็นเพื่อน หรือน้อง ถองร้องไห้ มาแซวเล่น กวนน้อง ลองดูใจ คนมาใหม่ แกล้งขู่ จะอยู่ไหม หัวข้อ: Re: เพียงพิศเพ่งแววตาก็พาเพลิน เริ่มหัวข้อโดย: จันท์ จันทบูร ที่ 15 มีนาคม 2013, 07:02:PM คนมาก่อนแกล้งขู่เป็นครูกลอน เสมือนสอนกลอนกลคนมาใหม่ ให้ฟาดฟัดงัดด้วยกลอนมวยไทย ขอฟ้อนหมัดตวัดไหว้ครูมวยกลอน |