พิมพ์หน้านี้ - *****เหมือนหมอกมัว*****

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเหงา => ข้อความที่เริ่มโดย: สุนันยา ที่ 20 ธันวาคม 2012, 02:40:PM



หัวข้อ: *****เหมือนหมอกมัว*****
เริ่มหัวข้อโดย: สุนันยา ที่ 20 ธันวาคม 2012, 02:40:PM
(http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13034636/W13034636-0.jpg)
   
 (http://3.bp.blogspot.com/-_-7TJamnAsU/T9Kg9oA99nI/AAAAAAAAgrA/uJDbpPR1EnI/s320/ggg2.gif)
ยินสำเนียงเพียงแว่วแล้วเลือนหาย
ยินคลับคล้ายเพลงครวญ ไห้หวนหา
สายน้ำนองเอ่อล้นท่วมท้นตา
เป็นล่องรอยปวดปร่า ล้าระทม

อยู่กับเงาเฝ้ามองท้องฟ้ากว้าง
แสนอ้างว้างเดียวดายใจขื่นขม
สิ้นสุขเสริมเพิ่มวางสร้างอารมณ์
เพื่อปลดปมตรมเหงา ที่เร้ารุม

สายลมคลอล้อหยอกเหมือนบอกเหตุ
หรือเป็นเจตนาพาไฟสุม
นำปัญหาคราเคลื่อนมาเปื้อนคลุม
อยูในมุมความเศร้าเป็นเงาครอง

สุรีย์ฉายปลายทางสว่างไสว
แต่ดวงใจ ระคน ความหม่นหมอง
สิ้นแสงใสในสรวงท่วงทำนอง
ที่หวังปองมองเห็นเช่นหมอกมัว......


"สุนันยา"
(http://3.bp.blogspot.com/-_-7TJamnAsU/T9Kg9oA99nI/AAAAAAAAgrA/uJDbpPR1EnI/s320/ggg2.gif)
 


หัวข้อ: Re: *****เหมือนหมอกมัว*****
เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันฉาย ที่ 20 ธันวาคม 2012, 04:18:PM
(http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13034636/W13034636-0.jpg)
   
 
...เดินฝ่าฟันควันหมอกที่หลอกพราง
กับรอยทางน้ำตาที่รินทั่ว-
อาบสองแก้มเย็นชื้นให้ตื่นกลัว
กอดเพียงตัวหนาวสั่น...ให้หวั่นใจ

...คนปลายทางคอยท่าอยู่ไหนเล่า
คนที่เฝ้าปลอบประโลมอยู่หนไหน
เมื่อหมอกบางปลายตาจะหาใคร
ควันหมอกใจคลุกกรุ่นเป็นทุนเดิม

...เส้นสายหมอกหยอกเหย้าให้เข้าที่
เพื่อหลบลี้หรือหลีกทางคอยวางเสริม
เหมือนหมอกมัวเข้ากลั้วใจไปต่อเติม
มาเพื่อเพิ่มความโศก...พัดโบกทาง...

ตะวันฉาย


หัวข้อ: Re: *****เหมือนหมอกมัว*****
เริ่มหัวข้อโดย: blues ที่ 20 ธันวาคม 2012, 04:29:PM
(http://upic.me/i/19/fantasy-emily1636_large.jpg) (http://upic.me/show/42087424)

เมื่ออาทิตย์บอกลาท้องฟ้ากว้าง
เมฆหมอกบางบังใจให้สลัว
ฟ้าดับสิ้นกลืนถิ่นรักหากเรากลัว
ทุกถ้วนทั่วจักมีรักไว้คอยใคร

เพราะยังมีหัวใจใสสว่าง
ส่องนำทางไม่มืดดับให้หลับใหล
สู่ทุกหนที่มีทางทั้งกว้างไกล
พร้อมนำรักจากหัวใจไปส่งเธอ

ขอจงคอยคงไม่นานจะไปถึง
หญิงผู้ซึ่งห่วงใยอยู่เสมอ
ใช้ความรักผลักหัวใจได้พบเจอ
พร้อมคำเพ้อ ว่ารักนาง จงวางใจ

ไม่ได้เจอกันนาน ดูแลตัวเองด้วยนะครับ คุณสุ

 emo_126

Blues+


หัวข้อ: Re: *****เหมือนหมอกมัว*****
เริ่มหัวข้อโดย: สุนันยา ที่ 20 ธันวาคม 2012, 05:22:PM
(http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W13034636/W13034636-0.jpg)
   
 
...เดินฝ่าฟันควันหมอกที่หลอกพราง
กับรอยทางน้ำตาที่รินทั่ว-
อาบสองแก้มเย็นชื้นให้ตื่นกลัว
กอดเพียงตัวหนาวสั่น...ให้หวั่นใจ

...คนปลายทางคอยท่าอยู่ไหนเล่า
คนที่เฝ้าปลอบประโลมอยู่หนไหน
เมื่อหมอกบางปลายตาจะหาใคร
ควันหมอกใจคลุกกรุ่นเป็นทุนเดิม

...เส้นสายหมอกหยอกเหย้าให้เข้าที่
เพื่อหลบลี้หรือหลีกทางคอยวางเสริม
เหมือนหมอกมัวเข้ากลั้วใจไปต่อเติม
มาเพื่อเพิ่มความโศก...พัดโบกทาง...

ตะวันฉาย

เริ่มเข้าสู่ฤดูเหงาที่หนาวเหน็บ
กล้ำลืนเก็บเจ็บล้นจนฟ้าสาง
สีงที่เห็นเหลือบแลแค่หมอกจาง
สีเทาทอทาบวาง เส้นทางเดิน

รออุ่นไอ ฉายนวลอวลกรุ่นกลิ่น
ที่ถวิลรินรื่นดูตื้นเขิน
สายน้ำตา จากใจยังไหลเพลิน
ต้องเผชิญปวดร้าวเมื่อหนาวมา

โอ้ลมเอยลมพัด สะบัดไหว
ช้ำทรวงในขื่นขมตรมหนักหนา
ละอองคลุม รุมเร้าเศร้าโศกา
ไร้แสงทองผ่องนภา อุราระทม

"สุนันยา"


หัวข้อ: Re: *****เหมือนหมอกมัว*****
เริ่มหัวข้อโดย: สุนันยา ที่ 20 ธันวาคม 2012, 08:39:PM
(http://upic.me/i/19/fantasy-emily1636_large.jpg) (http://upic.me/show/42087424)

เมื่ออาทิตย์บอกลาท้องฟ้ากว้าง
เมฆหมอกบางบังใจให้สลัว
ฟ้าดับสิ้นกลืนถิ่นรักหากเรากลัว
ทุกถ้วนทั่วจักมีรักไว้คอยใคร

เพราะยังมีหัวใจใสสว่าง
ส่องนำทางไม่มืดดับให้หลับใหล
สู่ทุกหนที่มีทางทั้งกว้างไกล
พร้อมนำรักจากหัวใจไปส่งเธอ

ขอจงคอยคงไม่นานจะไปถึง
หญิงผู้ซึ่งห่วงใยอยู่เสมอ
ใช้ความรักผลักหัวใจได้พบเจอ
พร้อมคำเพ้อ ว่ารักนาง จงวางใจ

ไม่ได้เจอกันนาน ดูแลตัวเองด้วยนะครับ คุณสุ

 emo_126

Blues+

ยินคำเอื้อนเยือนย้ำด้วยคำหวาน
ว่าแม้นนานห่วงนักมิผลักไส
คารมกานท์ขานขับประทับใน
ดวงฤทัยคนเหงาที่เฝ้าครวญ

อารมณ์ร้าวเศร้ากลายมลายสิ้น
เมื่อเธอรินรักมอบปลอบเสสรวล
ขอบคุณที่พี่ไม่ลืมปลื้มใจนวล
คอยเย้ายวนชวนชื่นให้ขื่นคลาย

แม้นได้รู้ว่าห่วงดวงสมร
คอยอาทร วอนรักมิจากหาย
ความอ่อนล้าคงเลืนมิเยือนกาย
เมื่อเธอหมายเคียงอยู่เป็นคูเคียง..

 emo_126
"สุนันยา"
ขอบคุณมากค่ะพี่ blues





หัวข้อ: Re: *****เหมือนหมอกมัว*****
เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 21 ธันวาคม 2012, 06:35:AM



 emo_111


สิ้นดวงใจให้ถวิลสิ้นหรรษา
ราวกับว่าป่าชัฏสงัดเสียง
เคยพร่ำเพ้อเสนอคำไร้สำเนียง
ความเหงาเพียงเรียงล้อมอยู่พร้อมเรา

กระจกใจไร้เงาเฝ้าชะแง้
คงมีแต่แดดับให้อับเฉา
ไร้หัวใจไร้จิตสนิทเนา
ต้องซึมเซาเปล่าเปลี่ยวเพียงเดียวดาย

ปกคลุมสิ้นวิญญาณด้วยม่านหมอก
ความช้ำชอกหลอกหลอนไม่จรหาย
จะจางสิ้นวิญญาณสำราญกาย
พร้อมความตายวายชีวิตจิตคะนึง...

-บูรพาฯ-


 emo_126