พิมพ์หน้านี้ - ชีวิตนี้ไม่เคยกลัวผี ตอนที่ ๑

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนตลกๆ ฮาเฮ => ข้อความที่เริ่มโดย: อริญชย์ ที่ 04 ตุลาคม 2012, 12:49:PM



หัวข้อ: ชีวิตนี้ไม่เคยกลัวผี ตอนที่ ๑
เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 04 ตุลาคม 2012, 12:49:PM
(http://img26.imageshack.us/img26/8789/010152.jpg)ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต

     สาเหตุที่กลัวหมี

ตอนที่ยังเป็นเด็กตัวเล็กนั้น
คนบ้านฉันคุยเฟื่องแต่เรื่องหมี
แว่วเสียงหอนของหมายามราตรี
ดวงฤดียิ่งกลัวแทบหัวฟู

คนแก่เล่าได้ดีแนวหมีปอบ
จนฉันหอบหวาดกลัวปิดหัวหู
อีกเรื่องหมีกองกอยมาจากป่าภู
ขนลุกซู่ทุกครั้งที่ฟังกัน

เล่าว่าเห็นจะจะหมีกระสือ
มันกระพือแสงไปน่าไหวหวั่น
พร้อมเจ้าหมีกระหังข้างหลังมัน
กลางคืนวันเพ็ญแจ้งไร้แสงไฟ

ฉันเป็นเด็กอกสั่นและขวัญหาย
เยี่ยวเรี่ยรายลงลานหน้าบ้านใหญ่
ทุกวันนี้ยังกลัวจับหัวใจ
เกรงหมีไล่หลังมาจากป่าลึก!ฯ

                          อริญชย์
                      ๔/๑๐/๒๕๕๕

ปล.ตอนจบลงไปแล้วเมื่อวานนี้จ้ะ   อ่านตอนนี้เสร็จ ย้อนกลับไปอ่านตอนจบอีกทีก็ดีนะ ฮ่ะฮ่ะ
บอกแล้ว ว่า “ชีวิตนี้ไม่เคยกลัวผี” เชื่อหรือยัง ทุกท่าน




 emo_107 emo_68 emo_60 emo_68 emo_107


หัวข้อ: Re: สรุปแล้ว จะพูดยังไงก็ยังกลัวผี (อิอิ)
เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 04 ตุลาคม 2012, 01:42:PM
สรุปแล้ว จะพูดยังไงก็ยังกลัวผะ ผะ ผะ ผี!!!
                    (อิอิ)

          ตอนที่ ๑

ตอนที่ยังเป็นเด็กตัวเล็กนั้น
คนบ้านฉันคุยเฟื่องแต่เรื่องผี
แว่วเสียงหอนของหมายามราตรี
ดวงฤดียิ่งกลัวแทบหัวฟู

คนแก่เล่าได้ดีแนวผีปอบ
จนฉันหอบหวาดกลัวปิดหัวหู
อีกเรื่องผีกองกอยมาจากป่าภู
ขนลุกซู่ทุกครั้งที่ฟังกัน

เล่าว่าเห็นจะจะผีกระสือ
มันกระพือแสงไปน่าไหวหวั่น
พร้อมเจ้าผีกระหังข้างหลังมัน
กลางคืนวันเพ็ญแจ้งไร้แสงไฟ

ฉันเป็นเด็กอกสั่นและขวัญหาย
เยี่ยวเรี่ยรายลงลานหน้าบ้านใหญ่
ทุกวันนี้ยังกลัวจับหัวใจ
เกรงผีไล่หลังมาจากป่าลึก!ฯ

            ตอนที่ ๒

ค่ำคืนเงียบเยียบเย็นจันทร์เพ็ญส่อง
นกแสกร้องก้องมาเวลาดึก
ความหวาดหวั่นพลันย้ำจิตสำนึก
จนรู้สึกกลัวผีขึ้นที่ใจ

ฉันคอยหวังนั่งห้างอยู่กลางป่า
รอสัตว์มากินโป่งทุ่งโล่งใหญ่
มีเครื่องมือสำรองเพื่อส่องไฟ
ปิดเอาไว้เหงื่อชุ่มแอบซุ่มดู

เสียงนกแสกลอยลมยังข่มขวัญ
ในใจฉันช่วงนี้กลัวผีอยู่
สายลมพัดพราวมาจากป่าภู
ชวนหดหู่ทุกข์ท้อจริงหนอเรา

อยากชมสัตว์จึงมาเที่ยวป่าใหญ่
ยอมขึ้นไปนั่งห้างเหมือนอย่างเขา
กลับรู้สึกกลัวผีตาสีเทา
เกรงมันเข้ามาหยอกหลอนหลอกอำ

ท่องนะโมตัสสะคลำพระขลัง
ด้วยคิดหวังสดชื่นในคืนค่ำ
แต่เพียงนกแสกป่าร้องมาย้ำ
ก็เติมซ้ำฤดีกลัวผีมา!ฯ

                      อริญชย์
                   ๔/๑๐/๒๕๕๕




 emo_107 emo_60 emo_68 emo_60 emo_107


หัวข้อ: Re: ชีวิตนี้ไม่เคยกลัวผี ตอนที่ ๑
เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 04 ตุลาคม 2012, 01:57:PM



...ชวนป้าลี มีป้าลอย คอยไล่ผี
ไล่ทั้งหมี มิเขิน ยามเดินป่า
เห็นคนอื่น ตื่นกลัว กุมหัวพา
มากับป้า สบาย หายหวั่นเลย...

...มีป้าลอย คอยใช้ ไม่ต้องถาม
คุณผีตาม มิกล้า จะมาเผย
ส่วนป้าลี หมีชม ล้มไม่เคย
เดินสุขใจ ได้เลย ป้าเผยพรำ... emo_26

รัตนาวดี
emo_60