พิมพ์หน้านี้ - หยาดวาวพราวหญ้า

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: เพรางาย ที่ 18 กันยายน 2012, 08:58:PM



หัวข้อ: หยาดวาวพราวหญ้า
เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 18 กันยายน 2012, 08:58:PM



หญ้าค้อมน้ำเกาะจนหลังโก่ง
ใยโยงขึงพาดดาดกับดัก
แสงต้องหยาดวาวพริบพราวนัก
เพลงรักเพิ่งจบน้ำกบตา

ดอกไม้ในใจเพิ่งทิ้งกลีบ
ลูกโป่งฝ่อฟีบไร้คุณค่า
น้ำหอมจุกหายกลิ้งไปมา
ผืนผ้าเช็ดหน้าจึงเปียกชื้น

เช้าเชิญชื่นชมพนมไพร
ค่ำย่ำฤทัยขังเต็มขื่น
หญ้าหนักน้ำค้างตอนกลางคืน
ฟ้าแอบสะอื้นสงสารใคร


(http://www.qzub.com/bar_032.gif) (http://www.qzub.com)


หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า
เริ่มหัวข้อโดย: ดาว อาชาไนย ที่ 19 กันยายน 2012, 12:22:PM


ฟ้าแอบสะอื้นคราคืนค่ำ
ฝนฉ่ำห้วงหาวดาวอยู่ไหน
เคยโอบดาวอุ่นละมุนใจ
หมองไหม้มิเห็นดังเช่นเคย

ฟ้าส่งยิ้มเยือนเหมือนคืนก่อน
อาทรเท่าไรไม่เปิดเผย
รอฝนหล่นฟ้าจนลาเลย
ค่อยเอ่ยออกขานสงสารดาว

-ดาว-


หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า
เริ่มหัวข้อโดย: กาญจนธโร ที่ 19 กันยายน 2012, 01:57:PM


เรียวหญ้าซับพราวย้อยกราวหยด
รินรดทั้งคืน ฤ ไฉน
ระยิบสะท้อนแสงอ่อนไกล
หยาดใสตกค้างอาบพร่างลาน

ลมโยนโยนพัดสะบัดกล่น
ร่วงปนหยาดโศกที่โลกย์ขาน
เวิ้งน้ำดินฟ้ามาจดจาร
ฤ ปานร่ำไห้เวไนยครวญ

เรียวหญ้าทิ้งกราวกี่คราวเผือด
พราวเหือดแดดกลืนค่ำคืนหวน
วิโยคโลกย์เร้ายั่วเย้ายวน
ขึงตรวนกร่อนกินกวินวาย

กาญจนธโร

๑๙ กันยายน ๒๕๕๕
บทกลอนไม่รับกับเนื้อหาเจ้าของกระทู้
ต้องขออภัยครูงาย เจริญพร


หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า
เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 19 กันยายน 2012, 09:17:PM
          เพ่งพิศนิพนธ์บนลานกาพย์ 
          ซึมซาบซ่านทรวงเศร้าโศกสิ้น
          เข็มหล่นบนพื้นยังได้ยิน
          ดอกดินเกลื่อนกลาดผงาดฟ้า

          ดื่มด่ำฉ่ำรสหยาดหยดย้อย
          หิ่งห้อยน้อยแสงแข่งจันทร์จ้า
          ม่านหมอกลอยลู่คู่เมฆา     
          หลับตายิ้มเพลินเกินบรรยาย

               นมัสการพระคุณเจ้า
               ขอบคุณเพื่อนกลอน
                    เนิน จำราย


หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า
เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 23 กันยายน 2012, 07:18:AM

(http://api.ning.com/files/fU3xAt-tYms04rlCNvH6qvQvmEMZ5OJxesihk7h**k8VK-yZTGSuPMFgPx7mhX06qS79T9y0nnXRpc2zOHWdO2XCADv4JPvO/3996.jpg)



...หิ่งห้อย คล้อยผิน มิสิ้นแสง
ลมแรง น้ำค้าง สร่างสยาย
ละออง ฟุ้งคละ แผ่กระจาย
เรียวหญ้า พร่างพราย รับสายลม...

...แวววาว ราวฝน หล่นเพิ่งแล้ง
ชุ่มแบ่ง ออดอ้อน สะท้อนสม
หยดน้ำ ฉ่ำชื้น เร้ารื่นรมย์
หญ้ายิ้ม รับห่ม ภิรมย์มอง...

รัตนาวดี
emo_116


หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า
เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 23 กันยายน 2012, 07:31:PM
น้ำค้างพร่างพรมลงโลมหล้า
ยอดหญ้าพลิกฟื้นชื่นสนอง
ลมโชยโปรยปรับซับละออง 
ครรลองพนา น้ำ หญ้า ลม

ดุลยภาพธรรมชาติพิลาศล้ำ
ชูค้ำจำเพาะช่างเหมาะสม
ยามเห็นเย็นตาน่าภิรมย์     
ชิดชมสุขในฤทัยนาน

 เนิน จำราย
   


หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า
เริ่มหัวข้อโดย: พรายม่าน ที่ 24 กันยายน 2012, 12:08:AM

แดดอุ่นบาดเงาแต่เช้าตรู่
ใบลู่สิ้นแรงรับแสงสาน
เกินล้าไกลเร่งจะเบ่งบาน
คืนนั้นเนิ่นผ่านยับนานนัก

เมื่อชาเย็นชืดจากมืดมิด
หยดนิดหยาดนับก็กลับหนัก
เหลือทนสุดท้ายให้ทายทัก
กับรักสุดท้ายให้ถ่ายทน

ไพรตื่นชื่นแดดดังประดู่
ยางชูใบชิงกับกิ่งสน
แต่หญ้ายังยับอยู่กับตน
รอช้ำย้ำคนเมื่อกลางคืน ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๒๔ กันย์ ๕๕


หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า
เริ่มหัวข้อโดย: กามนิต ที่ 24 กันยายน 2012, 06:22:PM

แดดย่องมาแยงเพชรยอดหญ้า
ประกายต้องเต็มตาทิวาตื่น
โลกเยาว์ยังแย้มแง้มที่ยืน
น้ำชื่นพรมเช้าทอดเงาชม

กี่วันยังวนพลวัตร
น้ำค้างมิขัดให้ขื่นขม
เพียงครู่มาคลี่ให้โลกคม
แม้นลมพาลับใช่ลับเลย

กามนิต
๒๔ ก.ย.๕๕

 emo_106


หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า
เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 24 กันยายน 2012, 07:24:PM

emo_107      emo_116       emo_95

น้ำค้างเกาะพลอดบนยอดหญ้า
อุษาส่องมาพาระเหย
ดั่งรักชื่นชมลมรำเพย
คุ้นเคยชั่วคราวมิวาวแวว

อยากให้น้ำค้างเป็นดั่งฝน
ชื่นชลสายใยยังใสแจ๋ว
ไหลอยู่เนิ่นนานผ่านทั่วแนว
เพริศแพร้วพรรณรายมิคลายคลอน

ดุจดั่งรักเราเฝ้าห่วงหวง
พุ่มพวงรักจริงดั่งสิงขร
รักไพรใหญ่กว้างกลางดงดอน
อย่าจรอย่าจางอย่าร้างเลือน

“ไพร พนาวัลย์”

ขอนมัสการพระคุณเจ้า สุวิจักข์ ดาวระดา
เดาผิดหรือเปล่าหนอ?

 emo_126


หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า
เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 24 กันยายน 2012, 08:34:PM
         

          คืนนั้นฝนกล้าดั่งฟ้ารั่ว   
          ท่วมทั่วประหลาดมิอาจฝืน
          เปรี้ยงปร้างถั่งโถมโครมครางครืน   
          ป่าสะอื้นลู่เอนระเนนไป

          วันพรุ่งรุ่งรางสว่างจ้า      
          ไม้,หญ้าปรับแต่งแขนงใหม่
          แย้มยอดกอดลมสะสมใบ      
          พงไพรชุ่มชื่นเช่นคืนนี้

          เนิน จำราย


หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า
เริ่มหัวข้อโดย: กามนิต ที่ 25 กันยายน 2012, 01:26:PM

ทั้งที่ใช่และมิใช่ยามได้พิศ
กระทบจิตทั้งที่เห็นและไม่เห็น
ถึงไม่เป็นปรุงแต่งแสร้งให้เป็น
โลกก็เช่นความมีและไม่มี

เสี้ยวเวลายลโลกโบกลมล่วง
คือเสี้ยวสรวงเผยส่องผ่องรังสี
น้ำค้างแววเพียงวับกับปถวี
ก็ชื่นที่ได้ทอลออธรรม


กามนิต, ๒๕ ก.ย.๕๕
 emo_62


หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า
เริ่มหัวข้อโดย: กาญจนธโร ที่ 29 กันยายน 2012, 12:59:PM

(http://sphotos-e.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/c0.0.403.403/p403x403/206261_308703495904552_557082013_n.jpg)

ดินฟ้าผูกโยงด้วยโค้งรุ้ง
ชายทุ่งเชื่อมป่าด้วยหญ้าเขียว
ชีวิตกระจ้อยร่อยน้อยนิดเดียว
มนุษย์เกี่ยวเกาะไว้ในกองกูณฑ์

รุ่มร้อนทุรนกระสนอยาก
พบพรากสังสารมิรานสูญ
ดวงจิตอวิชชา ฤ อาดูร
ยิ่งพูนพอกเหตุกิเลสกาม

ในวงเวียนวัฏฏ์ที่ผลัดผลิ
แลสิ!แล้วพร่ำตั้งคำถาม
ถุงหนังห่อเร้นเป็นรูปนาม
คือความพ้นภัย ฤ บ่วงมาร

ดินฟ้าโยงรุ้งปรุงเพียงครู่
หญ้ารู้ระบัดบางสถาน
ชีพนี้สั้นนักในปลักกาล
สะพานวิมุติช่วยหยุดภัย

กาญจนธโร
๒๙ กันยายน ๒๕๕๕
ขออนุญาต นำเนื้อหาที่ต่างออกไปมาลงตรงนี้
ครูงายและสมาชิกบ้านกลอนไทยคงไม่ว่าอะไร(กระมัง)
ตอบลุงปรางค์ พระณัฐปภัสร์ กาญจนธโร หนะลุงปราง
เจริญพร


หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า
เริ่มหัวข้อโดย: ส.เชื้อจันทร์ ที่ 29 กันยายน 2012, 09:31:PM


ฟ้าแอบสะอื้นสงสารฉัน
ที่ดวงจิตหวาดหวั่นและหวิวไหว
จึงหลั่งน้ำตาอาบพงไพร
หวังจะใช้ใบหญ้าส่งข่าวแทน...


...ส.เชื้อจันทร์...
๒๙ ก.ย. ๕๕