|
หัวข้อ: หยาดวาวพราวหญ้า เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 18 กันยายน 2012, 08:58:PM หญ้าค้อมน้ำเกาะจนหลังโก่ง ใยโยงขึงพาดดาดกับดัก แสงต้องหยาดวาวพริบพราวนัก เพลงรักเพิ่งจบน้ำกบตา ดอกไม้ในใจเพิ่งทิ้งกลีบ ลูกโป่งฝ่อฟีบไร้คุณค่า น้ำหอมจุกหายกลิ้งไปมา ผืนผ้าเช็ดหน้าจึงเปียกชื้น เช้าเชิญชื่นชมพนมไพร ค่ำย่ำฤทัยขังเต็มขื่น หญ้าหนักน้ำค้างตอนกลางคืน ฟ้าแอบสะอื้นสงสารใคร (http://www.qzub.com/bar_032.gif) (http://www.qzub.com) หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า เริ่มหัวข้อโดย: ดาว อาชาไนย ที่ 19 กันยายน 2012, 12:22:PM ฟ้าแอบสะอื้นคราคืนค่ำ ฝนฉ่ำห้วงหาวดาวอยู่ไหน เคยโอบดาวอุ่นละมุนใจ หมองไหม้มิเห็นดังเช่นเคย ฟ้าส่งยิ้มเยือนเหมือนคืนก่อน อาทรเท่าไรไม่เปิดเผย รอฝนหล่นฟ้าจนลาเลย ค่อยเอ่ยออกขานสงสารดาว -ดาว- หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า เริ่มหัวข้อโดย: กาญจนธโร ที่ 19 กันยายน 2012, 01:57:PM เรียวหญ้าซับพราวย้อยกราวหยด รินรดทั้งคืน ฤ ไฉน ระยิบสะท้อนแสงอ่อนไกล หยาดใสตกค้างอาบพร่างลาน ลมโยนโยนพัดสะบัดกล่น ร่วงปนหยาดโศกที่โลกย์ขาน เวิ้งน้ำดินฟ้ามาจดจาร ฤ ปานร่ำไห้เวไนยครวญ เรียวหญ้าทิ้งกราวกี่คราวเผือด พราวเหือดแดดกลืนค่ำคืนหวน วิโยคโลกย์เร้ายั่วเย้ายวน ขึงตรวนกร่อนกินกวินวาย กาญจนธโร ๑๙ กันยายน ๒๕๕๕ บทกลอนไม่รับกับเนื้อหาเจ้าของกระทู้ ต้องขออภัยครูงาย เจริญพร หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 19 กันยายน 2012, 09:17:PM เพ่งพิศนิพนธ์บนลานกาพย์
ซึมซาบซ่านทรวงเศร้าโศกสิ้น เข็มหล่นบนพื้นยังได้ยิน ดอกดินเกลื่อนกลาดผงาดฟ้า ดื่มด่ำฉ่ำรสหยาดหยดย้อย หิ่งห้อยน้อยแสงแข่งจันทร์จ้า ม่านหมอกลอยลู่คู่เมฆา หลับตายิ้มเพลินเกินบรรยาย นมัสการพระคุณเจ้า ขอบคุณเพื่อนกลอน เนิน จำราย หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 23 กันยายน 2012, 07:18:AM (http://api.ning.com/files/fU3xAt-tYms04rlCNvH6qvQvmEMZ5OJxesihk7h**k8VK-yZTGSuPMFgPx7mhX06qS79T9y0nnXRpc2zOHWdO2XCADv4JPvO/3996.jpg) ...หิ่งห้อย คล้อยผิน มิสิ้นแสง ลมแรง น้ำค้าง สร่างสยาย ละออง ฟุ้งคละ แผ่กระจาย เรียวหญ้า พร่างพราย รับสายลม... ...แวววาว ราวฝน หล่นเพิ่งแล้ง ชุ่มแบ่ง ออดอ้อน สะท้อนสม หยดน้ำ ฉ่ำชื้น เร้ารื่นรมย์ หญ้ายิ้ม รับห่ม ภิรมย์มอง... รัตนาวดี emo_116 หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 23 กันยายน 2012, 07:31:PM น้ำค้างพร่างพรมลงโลมหล้า ยอดหญ้าพลิกฟื้นชื่นสนอง ลมโชยโปรยปรับซับละออง ครรลองพนา น้ำ หญ้า ลม ดุลยภาพธรรมชาติพิลาศล้ำ ชูค้ำจำเพาะช่างเหมาะสม ยามเห็นเย็นตาน่าภิรมย์ ชิดชมสุขในฤทัยนาน เนิน จำราย หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า เริ่มหัวข้อโดย: พรายม่าน ที่ 24 กันยายน 2012, 12:08:AM แดดอุ่นบาดเงาแต่เช้าตรู่ ใบลู่สิ้นแรงรับแสงสาน เกินล้าไกลเร่งจะเบ่งบาน คืนนั้นเนิ่นผ่านยับนานนัก เมื่อชาเย็นชืดจากมืดมิด หยดนิดหยาดนับก็กลับหนัก เหลือทนสุดท้ายให้ทายทัก กับรักสุดท้ายให้ถ่ายทน ไพรตื่นชื่นแดดดังประดู่ ยางชูใบชิงกับกิ่งสน แต่หญ้ายังยับอยู่กับตน รอช้ำย้ำคนเมื่อกลางคืน ฯ พรายม่าน สันทราย ๒๔ กันย์ ๕๕ หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า เริ่มหัวข้อโดย: กามนิต ที่ 24 กันยายน 2012, 06:22:PM แดดย่องมาแยงเพชรยอดหญ้า ประกายต้องเต็มตาทิวาตื่น โลกเยาว์ยังแย้มแง้มที่ยืน น้ำชื่นพรมเช้าทอดเงาชม กี่วันยังวนพลวัตร น้ำค้างมิขัดให้ขื่นขม เพียงครู่มาคลี่ให้โลกคม แม้นลมพาลับใช่ลับเลย กามนิต ๒๔ ก.ย.๕๕ emo_106 หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 24 กันยายน 2012, 07:24:PM emo_107 emo_116 emo_95 น้ำค้างเกาะพลอดบนยอดหญ้า อุษาส่องมาพาระเหย ดั่งรักชื่นชมลมรำเพย คุ้นเคยชั่วคราวมิวาวแวว อยากให้น้ำค้างเป็นดั่งฝน ชื่นชลสายใยยังใสแจ๋ว ไหลอยู่เนิ่นนานผ่านทั่วแนว เพริศแพร้วพรรณรายมิคลายคลอน ดุจดั่งรักเราเฝ้าห่วงหวง พุ่มพวงรักจริงดั่งสิงขร รักไพรใหญ่กว้างกลางดงดอน อย่าจรอย่าจางอย่าร้างเลือน “ไพร พนาวัลย์” ขอนมัสการพระคุณเจ้า สุวิจักข์ ดาวระดา เดาผิดหรือเปล่าหนอ? emo_126 หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 24 กันยายน 2012, 08:34:PM คืนนั้นฝนกล้าดั่งฟ้ารั่ว ท่วมทั่วประหลาดมิอาจฝืน เปรี้ยงปร้างถั่งโถมโครมครางครืน ป่าสะอื้นลู่เอนระเนนไป วันพรุ่งรุ่งรางสว่างจ้า ไม้,หญ้าปรับแต่งแขนงใหม่ แย้มยอดกอดลมสะสมใบ พงไพรชุ่มชื่นเช่นคืนนี้ เนิน จำราย หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า เริ่มหัวข้อโดย: กามนิต ที่ 25 กันยายน 2012, 01:26:PM ทั้งที่ใช่และมิใช่ยามได้พิศ กระทบจิตทั้งที่เห็นและไม่เห็น ถึงไม่เป็นปรุงแต่งแสร้งให้เป็น โลกก็เช่นความมีและไม่มี เสี้ยวเวลายลโลกโบกลมล่วง คือเสี้ยวสรวงเผยส่องผ่องรังสี น้ำค้างแววเพียงวับกับปถวี ก็ชื่นที่ได้ทอลออธรรม กามนิต, ๒๕ ก.ย.๕๕ emo_62 หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า เริ่มหัวข้อโดย: กาญจนธโร ที่ 29 กันยายน 2012, 12:59:PM (http://sphotos-e.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/c0.0.403.403/p403x403/206261_308703495904552_557082013_n.jpg) ดินฟ้าผูกโยงด้วยโค้งรุ้ง ชายทุ่งเชื่อมป่าด้วยหญ้าเขียว ชีวิตกระจ้อยร่อยน้อยนิดเดียว มนุษย์เกี่ยวเกาะไว้ในกองกูณฑ์ รุ่มร้อนทุรนกระสนอยาก พบพรากสังสารมิรานสูญ ดวงจิตอวิชชา ฤ อาดูร ยิ่งพูนพอกเหตุกิเลสกาม ในวงเวียนวัฏฏ์ที่ผลัดผลิ แลสิ!แล้วพร่ำตั้งคำถาม ถุงหนังห่อเร้นเป็นรูปนาม คือความพ้นภัย ฤ บ่วงมาร ดินฟ้าโยงรุ้งปรุงเพียงครู่ หญ้ารู้ระบัดบางสถาน ชีพนี้สั้นนักในปลักกาล สะพานวิมุติช่วยหยุดภัย กาญจนธโร ๒๙ กันยายน ๒๕๕๕ ขออนุญาต นำเนื้อหาที่ต่างออกไปมาลงตรงนี้ ครูงายและสมาชิกบ้านกลอนไทยคงไม่ว่าอะไร(กระมัง) ตอบลุงปรางค์ พระณัฐปภัสร์ กาญจนธโร หนะลุงปราง เจริญพร หัวข้อ: Re: หยาดวาวพราวหญ้า เริ่มหัวข้อโดย: ส.เชื้อจันทร์ ที่ 29 กันยายน 2012, 09:31:PM ฟ้าแอบสะอื้นสงสารฉัน ที่ดวงจิตหวาดหวั่นและหวิวไหว จึงหลั่งน้ำตาอาบพงไพร หวังจะใช้ใบหญ้าส่งข่าวแทน... ...ส.เชื้อจันทร์... ๒๙ ก.ย. ๕๕ |