|
หัวข้อ: ป่าเขาลำเนาไพร เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 01 กันยายน 2012, 07:00:PM ป่าเขาลำเนาไพร
พฤกษชาติเขียวงามอร่ามหล้า เทือกภูผาโตรกธารแวววารใส งามเฉิดฉันบานคลี่มาลีไพร เรืองวิไลดวงสุรีย์สาดสีทอง หริ่งเรไรบรรเลงบทเพลงฝัน นกรำพันเพลงมาจากป่าก้อง ชะนีกู่ครวญคร่ำรับทำนอง กระรอกมองผลไม้ตะกายพลัน เย็นสดชื่นสายลมพัดพรมพลิ้ว ใบไม้ปลิวเคว้งดั่งหมุนกังหัน หอมไอดินกลิ่นหญ้าแห่งอรัญ สุขสวรรค์พงไพรหาใดปาน รุ้งน้ำค้างเพชรไสวบนใบหญ้า พร่างพราวตายองใยอำไพผ่าน รวงผึ้งย้อยยอดผาสวยตระการ หยาดน้ำหวานชวนฝันนิรันดร จิ้งเหลนหลบซ่อนกายเลื่อมพรายเกล็ด งามดอกเห็ดเกิดใหม่บนไม้ขอน กิ้งกือน้อยมุ่งมั่นต่างสัญจร มดแรมรอนมาใกล้ด้วยหมายตา พฤกษชาติมีคุณค่ามหาศาล แหล่งอาหารสรรพสิทธิ์ชีวิตป่า มนุษย์ชนเป็นเผ่าหนึ่งที่พึ่งพา สุขอุราทุกวันคืนแสนรื่นรมย์ ฯ อริญชย์ ๒๗/๔/๒๕๕๕ emo_107 emo_60 emo_107 http://www.youtube.com/watch?v=vMgs2ADgnb8 หัวข้อ: Re: ป่าเขาลำเนาไพร เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 01 กันยายน 2012, 08:09:PM หากอยู่แบบพึ่งพาป่า คน สัตว์ ย่อมชี้ชัดเฉพาะดูเหมาะสม ธรรมชาติไหนอื่นน่าชื่นชม คงอุดมสมบูรณ์เกื้อกูลกัน แต่นี่คนเห็นแก่ตัวชั่วซ้ำซาก คิดโลภมาก อยากมี นี่ โน่น นั่น ไม่เคยพอหลงผิดคิดพัวพัน แต่ละวันตั้งหน้า หาทางโกง natcha emo_06 หัวข้อ: Re: ป่าเขาลำเนาไพร เริ่มหัวข้อโดย: yaguza ที่ 01 กันยายน 2012, 09:05:PM ถ้าอยู่อย่าง พอเพียง หาเลี้ยงปาก ไม่ลำบาก ถึงขั้น ควันโขมง ชีวิตคน เรานั้น มันบ่ายโมง(ไม่เที่ยง) จะอยู่โยง ทู่ซี้ สักกี่วัน จะโกงกิน ทำไม ให้เขาด่า ถูกตราหน้า รังเกียจ คนเหยียดหยัน ตกนรก หมกไฟ บรรลัยกันต์ รับโทษทัณฑ์ ของกรรม ที่ทำมา ......ยากูซ่า...... หัวข้อ: Re: ป่าเขาลำเนาไพร เริ่มหัวข้อโดย: ลมหนาว ที่ 10 กันยายน 2012, 03:19:AM ณ แดนดงพงไพรกว้างไพศาล ช่างตระการตาแท้แลเหมาะสม ไกลลิบลิ่วทิวเขาเคล้าหมอกพรม ดูรื่นรมย์งามตาพาเพลิดเพลิน พฤกษานานาพรรณลาวัลย์นัก มีพร้อมพรักเบ่งบานลานโขดเขิน เขียวชอุ่มชุ่มชื่นดาษดื่นเกิน ช่างงอกงามจำเริญเพลิดเพลินใจ สารพัดสัตว์ป่านาชนิด หลายชีวิตพำนักพักอาศัย คือแดนดินถิ่นดงบ้านพงไพร สัตว์น้อยใหญ่เริงร่ามาช้านาน มวลวิหคผกผินโบยบินร้อง ดังแซ่ซ้องจำเรียงเสียงประสาน ดั่งเพลงมนต์ดนตรีคีตกานท์ จรรโลงใจชื่นบานสำราญจริง สายน้ำไหลใสเย็นกระเซ็นซ่าน ดังกังวานไพเราะเสนาะยิ่ง ระริกริ้วพลิ้วล่องฟูฟ่องอิง หลากไหลดิ่งคดเคี้ยวเลี้ยวไปมา ธรรมชาติดาษดื่นผืนไพรสณฑ์ วอนผู้คนปกปักควรรักษา ความเกลียวกลมสมดุลมากคุณค่า โปรดจงอย่าล่วงล้ำผลาญทำลาย ลมเพลมพัด |