|
หัวข้อ: ฝนตก รถติด เหงาสกิด เลยคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: สิบคน ที่ 18 สิงหาคม 2012, 10:25:AM ฝนโปรยเม็ด รินรอบ ขอบกระจก
ละอองปก ปิดม่าน ต้านเงาแสง ธงสบัด ตัดน้ำฟ้า สุดล้าแรง ประหนึ่งแกล้ง กลัดกลุ้ม เหงารุมใจ ฟ้าหนอฟ้า พาฝน ไม่ท้นฟ้า ณ ที่นี้ เงาหนา ปกฟ้าใหญ่ ไยตรงนั้น แสงจ้า ร่าฤทัย ฝนรดใจ คนฝั่งนี้ ที่ถูกลืม... emo_62 ไม่ได้มาซะนานที่นี่ยังอบอุ่นเหมือนเดิม^^ หัวข้อ: Re: ฝนตก รถติด เหงาสกิด เลยคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว ที่ 22 สิงหาคม 2012, 07:25:PM emo_60 คราววันนั้น ครั้นฝน หล่นจากฟ้า รู้เปล่าว่า กวีน้อย พลอยแอบปลื้ม เธอคนดี ที่ให้ ร่มฉันยืม พร้อมน้ำดื่ม ที่ใส ดั่งใจนาง ครั้นถึงบ้าน เข้านอน ตอนสองทุ่ม จิตร้อนรุ่ม ดีใจ ใกล้ฟ้าสาง รีบแต่งตัว รอรถ ประจำทาง เพื่อเอาร่ม คืนนาง- ประจำใจ กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว หัวข้อ: Re: ฝนตก รถติด เหงาสกิด เลยคิดถึง เริ่มหัวข้อโดย: สิบคน ที่ 26 สิงหาคม 2012, 10:21:AM emo_60 คราววันนั้น ครั้นฝน หล่นจากฟ้า รู้เปล่าว่า กวีน้อย พลอยแอบปลื้ม เธอคนดี ที่ให้ ร่มฉันยืม พร้อมน้ำดื่ม ที่ใส ดั่งใจนาง ครั้นถึงบ้าน เข้านอน ตอนสองทุ่ม จิตร้อนรุ่ม ดีใจ ใกล้ฟ้าสาง รีบแต่งตัว รอรถ ประจำทาง เพื่อเอาร่ม คืนนาง- ประจำใจ กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว ได้ร่วมร่ม สมชิด สนิทใกล้ รสน้ำใจ ใสปาน ธารสวรรค์ จิตรุ่มร้อน แม้ตอนสาง ไม่ห่างกัน สร้างสัมพันธ์ พันผูก ปลูกต้นใจ >>>อิจฉา<<< |