|
หัวข้อ: เวลาฆ่าทุกสิ่ง เริ่มหัวข้อโดย: บัณฑิตเมืองสิงห์ ที่ 17 พฤษภาคม 2012, 01:59:PM เวลาฆ่าทุกสิ่ง ๏ ถ้วนทุกสรรพสิ่งนั้น บ่คง ไป่อยู่อย่างยืนยง ยิ่งแล้ว เวลาคร่าปลิดปลง วายวอด ทุกสิ่งมิอาจแคล้ว คลาดม้วยมรณา ฯ ๏ ศิลป์ภาษาค่าเพี้ยง พลอยใส รัตนะเรืองอำไพ เพชรพร้อย ศตวรรษผ่านไป พาเสื่อม หากปล่อยเวลาร้อย ศกใกล้เลือนคำ ฯ ๏ วัฒนธรรมค่าล้ำ มานาน ตั้งแต่โบราณกาล เก่าสร้าง สี่เมือง*มากกษัตริย์ศาน- ติสุข เริ่มลดเลือนเกือบร้าง ห่างให้ห่างหาย ฯ ๏ คำคลายคำบทร้อง เพลงครวญ ฤๅเก่าจึงต่างชวน หยุดก้าว เพลงไทยฤสำนวน ลืมหมด เห็นแต่เพลงต่างด้าว ฝรั่งบ้างเกาหลี ฯ ๏ กวีในประเทศนี้ นับวัน ก็ยิ่งน้อยลงครัน ครับโอ้ บอกว่ามิสำคัญ กลอนกาพย์ ใครใคร่ขีดเขียนโป้ ปดด้วยต่างสมัย ฯ ๏ คนไทยคิดเช่นนี้ จริงเอย จึงใคร่ขอคำภิเปรย ปราชญ์แก้ เขาว่าอย่าแต่งเลย ทิ้งเถิด ใครแต่งคล้ายผู้แพ้ ผิดเพี้ยนปัจจุบัน ฯ ๏ พลันหวนคิดหากไร้ ผู้ประพันธ์ ตั้งแต่เมื่อคราบรรพ์ บุรุษนี้ หนังสือท่านสร้างสรรค์ ให้อ่าน ฤๅอักษรถ้วนชี้ ท่านได้ประพันธ์มา ฯ ๏ ค่าควรอนุรักษ์ไว้ สืบสาน แม้ว่าเวลากาล ผ่านพ้น มันฆ่าทุกสิ่งวาน หวนคิด หากปล่อยไว้นานล้น จักต้องสาบสูญ ๚ะ๛ *สี่เมือง คือ สุโขทัย อยุธยา ธนบุรี และกรุงเทพมหานคร emo_62 บัณฑิตเมืองสิงห์ หัวข้อ: Re: เวลาฆ่าทุกสิ่ง เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 17 พฤษภาคม 2012, 03:31:PM เวลามีค่าล้ำ…………...ควรคะนึง
เพียงหนึ่งวินาทีตรึง……ช่วยได้ คนเห็นค่าเวลาจึง……….ผลเยี่ยม ผิว์บ่ถือเวลาไว้………….เสื่อมแท้ มวลประชา ฯะ อริญชย์ ๑๗/๕/๒๕๕๕ emo_107 emo_60 emo_107 |