พิมพ์หน้านี้ - " แสงแห่งความรักที่ดับตัวลง "

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนอกหัก => ข้อความที่เริ่มโดย: ภู กวินท์ ที่ 05 มีนาคม 2012, 09:05:PM



หัวข้อ: " แสงแห่งความรักที่ดับตัวลง "
เริ่มหัวข้อโดย: ภู กวินท์ ที่ 05 มีนาคม 2012, 09:05:PM
(http://img.zuzaa.com/image.php?id=44F3_4F54C651&jpg)

แสงแห่งความรักที่ดับตัวลง
.....
ในค่ำคืนที่แสงแห่งเทียนดับ
ดวงดาววาววับเกินจับต้อง
หมอกหนาฝ้าเกล็ดเป็นเม็ดฟอง
ลมโชยโรยล่องเต็มช่องกระจก
.....
ความรู้สึกอีกวันที่มันเปลี่ยน
คอยแวะเวียนถามไถ่อยู่ในอก
มองหากันไม่เจอจนเพ้อพก
ฝนไม่ตก! แต่สะทกสะท้าน
.....
เพราะยังไม่เข้าใจในตัวเอง
ค่ำคืนอันวังเวงเสียงเพลงผ่าน
ทำไมต้องเหน็บหนาวและร้าวราน
หรือต้องการมาเห็นความเย็นชา
.....
ยังมีอีกหลายคนบนผืนโลก
อาจจะโชคดีหน่อยเมื่อคอยหา
แต่ความจริงเปล่าว่างร้างสัญญา
นาฬิกาชีวิตทิศทางเดียว
.....
เปิดหน้าต่างมองดวงจันทร์
จุดแสงขึ้นพร้อมกันบนทางเปลี่ยว
เป็นสีสันแห่งวันอันซีดเซียว
เพียงแค่เสี้ยวเศษหนึ่งก็พึงพอ
.....
แสงแห่งความรักที่ใกล้ดับตัวลง
สุดท้ายคงหรี่หรุบแล้ววูบต่อ
ปิดความฝันวิมานแห่งการรอ
ที่ไร้แสงสาดทอพอ-พอกัน..!!
.....

 emo_62
ภาพจาก fickr.com


หัวข้อ: Re: " แสงแห่งความรักที่ดับตัวลง "
เริ่มหัวข้อโดย: กังวาน ที่ 05 มีนาคม 2012, 10:30:PM

คำถามมีกี่คำตอบไม่มอบให้
การชดใช้ก็เพิ่งเริ่มเลิกเติมฝัน
คนเคยรักหักใจไปจากกัน
ฟ้าวันนั้นกับวันไหนไม่เหมือนเดิม

การลาจากฝากคำทำเจ็บน้อย
การรอคอยคำจากยากจะเสริม
ทุกสิ่งแปรเปลี่ยนไปไม่มีเติม
อาทิตย์เริ่มโรยราฟ้าอ่อนแรง

ความลุ่มหลงปลงใจให้ความรัก
ยามโดนหักน้ำตาบ่าเหมือนฟ้าแกล้ง
ดวงตะวันวันนี้สีไม่แดง
ที่ทิ่มแทงคือคนรักหักอกเรา

ร้อยเหตุผลค้นมาหาสาเหตุ
มิสังเกตุแต่ต้นทนโง่เขลา
ความรักเอยเผยมาข้าหูเบา
เพราะเชื่อเจ้าจึงต้องดับกับตะวัน


หัวข้อ: Re: " แสงแห่งความรักที่ดับตัวลง "
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 05 มีนาคม 2012, 10:54:PM
([url]http://img.zuzaa.com/image.php?id=44F3_4F54C651&jpg[/url])

แสงแห่งความรักที่ดับตัวลง
.....
ในค่ำคืนที่แสงแห่งเทียนดับ
ดวงดาววาววับเกินจับต้อง
หมอกหนาฝ้าเกล็ดเป็นเม็ดฟอง
ลมโชยโรยล่องเต็มช่องกระจก
.....
ความรู้สึกอีกวันที่มันเปลี่ยน
คอยแวะเวียนถามไถ่อยู่ในอก
มองหากันไม่เจอจนเพ้อพก
ฝนไม่ตก! แต่สะทกสะท้าน
.....
เพราะยังไม่เข้าใจในตัวเอง
ค่ำคืนอันวังเวงเสียงเพลงผ่าน
ทำไมต้องเหน็บหนาวและร้าวราน
หรือต้องการมาเห็นความเย็นชา
.....
ยังมีอีกหลายคนบนผืนโลก
อาจจะโชคดีหน่อยเมื่อคอยหา
แต่ความจริงเปล่าว่างร้างสัญญา
นาฬิกาชีวิตทิศทางเดียว
.....
เปิดหน้าต่างมองดวงจันทร์
จุดแสงขึ้นพร้อมกันบนทางเปลี่ยว
เป็นสีสันแห่งวันอันซีดเซียว
เพียงแค่เสี้ยวเศษหนึ่งก็พึงพอ
.....
แสงแห่งความรักที่ใกล้ดับตัวลง
สุดท้ายคงหรี่หรุบแล้ววูบต่อ
ปิดความฝันวิมานแห่งการรอ
ที่ไร้แสงสาดทอพอ-พอกัน..!!
.....

 emo_62
ภาพจาก fickr.com


(http://www.qzub.com/bar_024.gif) (http://www.qzub.com)
แสงเทียน เวียนวน จนด่าวดับ
ความมืดกลับ ปกคลุม รุมเร้าฉัน
ช่างมืดมน หนทาง อ้างว้างพลัน
จำจะหัน หาใคร ว่าไม่มี

เปรียบดั่งแสง หิ่งห้อย ดูด้อยค่า
ขับแสงจ้า แจ่มจำรัส รัศมี
ตัวกระจ้อย น้อยนิด ด้วยฤทธี
อยู่ในป่า วนาลี มิโรยรา

เปิดหน้าต่าง มองฟ้า คราหมองหม่น
เห็นเมฆหมอก ลอยวน บนเบื้องหน้า
ลมกรรโชก โศกเศร้า เหงาอุรา
คราบน้ำตา บนเปื้อน เลือนสองปรางค์

เหม่อมองดาว พราวแสง แรงระยับ
เมฆลอยทับ ลับลา นภากว้าง
ฤทัยหม่น เจ็บแปลบ แทบวายวาง
รักมาร้าง แรมร้าว สุดหนาวจินต์
พันทอง
(http://www.qzub.com/bar_024.gif) (http://www.qzub.com)



หัวข้อ: Re: " แสงแห่งความรักที่ดับตัวลง "
เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 06 มีนาคม 2012, 07:06:AM
(http://img.zuzaa.com/image.php?id=44F3_4F54C651&jpg)

แสงแห่งความรักที่ดับตัวลง
.....
ในค่ำคืนที่แสงแห่งเทียนดับ
ดวงดาววาววับเกินจับต้อง
หมอกหนาฝ้าเกล็ดเป็นเม็ดฟอง
ลมโชยโรยล่องเต็มช่องกระจก
.....
ความรู้สึกอีกวันที่มันเปลี่ยน
คอยแวะเวียนถามไถ่อยู่ในอก
มองหากันไม่เจอจนเพ้อพก
ฝนไม่ตก! แต่สะทกสะท้าน
.....
เพราะยังไม่เข้าใจในตัวเอง
ค่ำคืนอันวังเวงเสียงเพลงผ่าน
ทำไมต้องเหน็บหนาวและร้าวราน
หรือต้องการมาเห็นความเย็นชา
.....
ยังมีอีกหลายคนบนผืนโลก
อาจจะโชคดีหน่อยเมื่อคอยหา
แต่ความจริงเปล่าว่างร้างสัญญา
นาฬิกาชีวิตทิศทางเดียว
.....
เปิดหน้าต่างมองดวงจันทร์
จุดแสงขึ้นพร้อมกันบนทางเปลี่ยว
เป็นสีสันแห่งวันอันซีดเซียว
เพียงแค่เสี้ยวเศษหนึ่งก็พึงพอ
.....
แสงแห่งความรักที่ใกล้ดับตัวลง
สุดท้ายคงหรี่หรุบแล้ววูบต่อ
ปิดความฝันวิมานแห่งการรอ
ที่ไร้แสงสาดทอพอ-พอกัน..!!
.....

 emo_62
ภาพจาก fickr.com


emo_111


แสงดาวเดือนเตือนกันพลันใกล้สาง
สีเรื่อจางลางเลือนเหมือนใจฉัน
ระโหยผ่อนอ่อนแรงเช่นแสงจันทร์
รอเพียงวันนั้นถึงจึงสิ้นกรรม

อยู่โดดเดี่ยวเปลี่ยวร้างริมทางเหงา
มีเพียงเราเศร้าหทัยไร้นวลขำ
ทิ้งเศษซากกากขื่นให้ฝืนจำ
ไร้แม้คำอำลาห่วงอาลัย

เดือนแรมจางสร่างสลดค่อยหมดสี
ครั้นราตรีคืนครากลับมาใส
ต่างจิตเราเงาทุกข์รุกฤทัย
โอ้วันใดให้ชื่นกลับคืนเดิม.../


 emo_126 emo_111 emo_126

บูรพาท่าพระจันทร์


หัวข้อ: Re: " แสงแห่งความรักที่ดับตัวลง "
เริ่มหัวข้อโดย: Music ที่ 06 มีนาคม 2012, 03:38:PM
(http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSeJ_0HyOZ9xah85RfXuS0XyQG0CmxzxHTW43vH7e_Z8eW-Pcmt)

จวบจวนค่ำ.ด่ำดื่ม.จนลืมเศร้า
แว่วเสียงเจ้า.ยามดึก.ให้หึกเหิม
ฟ้าในฝัน.รัญจวน.ว่าควรเจิม
เราต่างเติม.สุขแท้.ให้แก่ตน

คืนรักหลง.ลงตัว.มิมัวหม่น
กระซิบบ่น.แนบปราง.ท่ามกลางฝน
กับเพลงครวญ.ยวนกาย.ริมสายชล
เมื่อสองคน.สองเคียง.เพียงรำพัน

แสงแห่งรัก.วาววับ.ประดับโลก
สายลมโยก.โยนยั่ว.ไปทั่วขวัญ
สั่นสะท้าน.หวานซึ้ง.เคล้าคลึงจันทร์
มิมีวัน.เลือนลาง.จืดจางใจ

ทุกค่ำคืน..คืนค่ำ..ยังซ้ำซาก
"คิดถึงมาก"..กว่าครึ่ง..ที่ซึ้งไหว
เพียงลำพัง..วังเวง..เพราะเพลงใคร?
รอคนไกล..คืนกลับ..ก่อนดับเทียน


http://www.youtube.com/watch?v=DkySbNexNrw#noexternalembed&vq=medium#t=62 (http://www.youtube.com/watch?v=DkySbNexNrw#noexternalembed&vq=medium#t=62)


หัวข้อ: Re: " แสงแห่งความรักที่ดับตัวลง "
เริ่มหัวข้อโดย: amika29 ที่ 10 มีนาคม 2012, 10:31:PM
ยามอัสดง...ฉันยังคงยืนมองฟ้า
แล้วลังเลว่า...จะก้าวต่อไปทางไหน
เมื่อไม่มีเธอ...ในวันนี้...ก็ไม่เหลือใคร
แล้ววันต่อไป...จะให้อยู่อย่างไร...เมื่อไม่มีเรา

กลั้นสะอื้น...ฝืน...ไม่อยากมีน้ำตา
หากทั้งใจมันอ่อนล้า...ยังไขว่คว้าหาแต่เขา
เมื่อแสงแห่งเธอลาลับ...จนมิอาจไล่จับ...แม้เพียงเงา
บอกตัวเองเบาเบา...ปล่อยมือเขา...ยื้อไว้ให้เศร้าอีกทำไม

ใจเจ้าเอ๋ย...อย่าคิดถึงเขาอีกเลย...แค่คนเคยรัก
จะปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับอกที่หัก...ไปอีกสักแค่ไหน
เมื่อแสงแห่งรักดับลง...ปลงเสียเถิดหัวใจ
และจงก้าวต่อไป...ต่อให้มืดมนสักเพียงใดก็ตาม

เอ-มิ-กา