|
หัวข้อ: ธรรมชาติกับมนุษย์ ณ ปัจจุบัน เริ่มหัวข้อโดย: เศษเหล็ก// ที่ 28 กุมภาพันธ์ 2012, 12:33:PM (http://www.qzub.com/bar_153.gif) (http://www.qzub.com) ธรรมชาติกับมนุษย์ ณ ปัจจุบัน ๐๐..มวลเมฆบาง...ลอยล่อง..บนขอบฟ้า ลมพัดพา...ใบไม้โบก..พลิ้วไหว เสียงนกน้อย...แว่ววน..เวียนไป สัตว์น้อยใหญ่...ในป่าดง...คงสมบูรณ์ ๐๐..ปัจจุบัน...มนุษย์ไซร้...เริ่มไร้ค่า มักแสวงหา...ล่าสัตว์...จวนขาดสูญ ทั้งตัดไม้...ทำลายป่า...มาเป็นมูล ทวีคูณ...สร้างปัญหา...พาวอดวาย ๐๐..ริแรกทำ...มิสำนึก..ระลึกรู้ พออยู่ๆ...ผลกระทบ..เริ่มแพร่หลาย ทั้งอุทก..อัคคี..มีมากมาย วาระสุดท้าย..หนีไม่พ้น..คนตีกัน ๐๐..แทนที่จะช่วย...ผูกมิตร..ปกป้อง ร่วมปรองดอง...ไมตรี...สมานฉัน กลับใช้เวลา..ที่เหลือ...ทะเลาะกัน คนเชียก็มัน...ในสภา...ท้าประลอง .........................เศษเหล็ก. (http://www.qzub.com/bar_152.gif) (http://www.qzub.com) หัวข้อ: Re: ธรรมชาติกับมนุษย์ ณ ปัจจุบัน เริ่มหัวข้อโดย: สาวน้อยกวีเอก ที่ 28 กุมภาพันธ์ 2012, 08:02:PM ธรรมชาติ เหล่านี้ แสนสวยงาม
ฟ้าสีคราม สดใส เป็นท้องฟ้า เหล่าสัตว์ป่า วิ่งเล่น ในพฤกษา สายธารา ที่พึ่ง ของปูปลา หมู่วิหค บินไป ในหุบเขา ชวนให้เรา มองดูแล้วคิดว่า หากไม่มี ต้นไม้ แลสัตว์ป่า แล้วโลกา นี้จะ เป็นอย่างไร สาวน้อยกวีเอกค่ะ หัวข้อ: Re: ธรรมชาติกับมนุษย์ ณ ปัจจุบัน เริ่มหัวข้อโดย: สิงขร ที่ 28 กุมภาพันธ์ 2012, 09:34:PM หากไม่มี ต้นไม้ แลสัตว์ป่า
แล้วโลกา นี้จะ เป็นอย่างไร emo_85 แจ่มจรัส จัดจ้า อาทิตย์ส่อง ดุจดั่งทอง นองเนือง เฟื่องสุกใส ข้าวเต็มทุ่ง รุ่งเรือง คือเมืองไทย เพราะเคยใหญ่ เลื่องชื่อ ลือมานาน สกุณา จับปลากิน ถิ่นสุพรรณ อีกถิ่นนั้น ชัยนาท โอ้ ส้มโอหวาน ผาแต้ม แย้มย้อย ห้อยตระการ มันมีชื่อ นานเนือง เมืองอุบล ลุลอดสอดแทรก แหวกตามเขา สู่ลำเนา เชียงใหม่ แอ่วสวนสน ฤ มุ่งหน้า พากัน สู่เมืองชล ที่นั่นคน ชอบเที่ยว เกี่ยวทะเล บรรยายไป ไม่มี ที่จะจบ ก็จะพบ ที่เที่ยว เดี๋ยวไขว้เขว จะไปดอย หรือจะคอย นอนไกวเปล หรือทะเล เท่ห์กว่า น่าจะดี ถิ่นสยาม นามกระเดื่อง เลื่องลือชื่อ เพราะมันคือ แหล่งอุดม สมศักดิ์ศรี มีอะไร ในโลก ที่โลกมี ที่ตรงนี้ ประเทศไทย ภูมิใจจริง สิงขร หัวข้อ: Re: ธรรมชาติกับมนุษย์ ณ ปัจจุบัน เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 29 กุมภาพันธ์ 2012, 10:20:AM ความยากจน ข้นแค้น แสนสาหัส เจ้าจึงตัด ต้นไม้ ใกล้หุบเขา ทั้งต้นเล็ก ต้นใหญ่ ไม้หนักเบา เลื่อยเป็นเสา เผาเป็นถ่าน รานเป็นฟืน บ้างจุดไฟ ไหม้สิ้น เหลือดินซาก ด้วยความอยาก ผักหวาน ยอดบานรื่น เถ้าถมทับ อับสปอร์ รอวันคืน น้ำชุ่มชื้น เกิดเม็ด เห็ดถอบกลม เห็นผักหวาน เห็ดถอบ คนชอบซื้อ สองสามมื้อ เบื่อแย่ มันแก่ขม เงินที่ขาย จ่ายไป พร้อมสายลม หมอกควันรม มืดดำ อำทั่วเมือง โรคทางเดิน หายใจ จามไออืด โรคหอบหืด อันตราย ใช้สายเครื่อง ตาปวดแปลบ แสบคัน กันเนืองเนือง รัฐหมดเปลือง รักษา หยูกยาคน ขึ้นไปเหนือ เมื่อวาน ได้พานพบ ตลอดวัน ควันตลบ กลบถนน ขับรถช้า ขวาเลี้ยว กลัวเฉี่ยวชน ต้องมีฝน ชะล้าง จะสร่างซา หวังเงินบัตร ปัจจัย ไม่รู้คิด ว่าชีวิต พืชสัตว์ ถูกตัดฆ่า ไหม้ซ้ำซาก หากเยือน เดือนกุมภา อนิจจา...นี่หรือ คือ.มนุษย์! รพีกาญจน์ 59 |