|
หัวข้อ: ....น้ำตาที่บ่าริน.... เริ่มหัวข้อโดย: Prapacarn ❀ ที่ 08 ตุลาคม 2011, 10:17:PM (http://fostercityblog.com/wp-content/uploads/2011/02/caught-england-flood-www-lg.jpg) เสียงเครื่องจักรคำรามคุกคามทั่ว ฟ้ามืดมัวหมอกไอดั่งไฟสุม อากาศอ้าวร้าวเหลือเหงื่อหยดรุม บึงบ่อหลุมฝอยขยะทิ้งประปราย คือบทหนึ่งของชีวิตยามคิดหวน และทบทวนทางเก่าเงายังฉาย ผีเสื้อเคยร่อนปีกหลบหลีกกราย พากันพ่ายสูญพันธ์เพราะงันงง คุ้นดุเหว่าเง้างอดเคยออดเอื้อน กลับบิดเบือนเป็นหวูดไถให้เดินหลง ผลาญป่าราบปราบไพรไร้แดนดง สักวันคงอ้างว้างกลางถิ่นดอน จะหวังน้ำบ่อไหนยังไหวหวั่น บ่อแห้งพลันรานร้างอย่างเหนื่อยอ่อน น้ำจิตไหวน้ำใจห่างอย่างร้าวรอน เหลือกัดกร่อนคือน้ำตาที่บ่าริน อืม..ม..ม.. มันจะกลายเป็นทะเล..หรือทะเลทรายกันนะ (http://www.qzub.com/bar_011.gif) (http://www.qzub.com) แม้จะอยู่ห่างไกล สุดขอบฟ้า..แซมก็ยังห่วงใย"บ้านเรา" เสมอ... เป็นกำลังใจให้ทุกๆ คนที่เดือดร้อนอยู่ตอนนี้ค่ะ... ช่วงนี้...แซมงด ซื้อของฟุ่มเฟือยที่ประเทืองตัณหาของตนเอง เงินทั้งหมดจะไปสู่ผู้เดือดร้อนที่..บ้านเรา emo_107 emo_107 emo_107 หัวข้อ: Re: ....น้ำตาที่บ่าริน.... เริ่มหัวข้อโดย: Design with love ᵔᴥᵔ ที่ 08 ตุลาคม 2011, 11:06:PM ความคิดถึงตรึงตราใบหน้าย้อน ประสบการณ์พร่ำสอนกลอนกระหน่ำ ความแปรผันเมื่อวันเปลี่ยนหมุนเวียนนำ ฉายภาพซ้ำย้ำจิตคิดหวนคืน ความทุกยากลำบากมากในจิต เหมือนทนพิษแผลร้ายร่างกายฝืน เมื่อร่างกายหมายต่อสู้กู้หยัดยืน คงต้องฝืนกล้ำกลืนคืนน้ำตา ความทุกยากฝากฝังรั้งโรยร่าง มิเคยห่างร้างไกลให้โหยหา เรื่องครั้งเก่าเล่าซ้ำย้ำจินตนา เหมือนดังว่าทุกสิ่งทิ้งเราไป Design with love" หัวข้อ: Re: ....น้ำตาที่บ่าริน.... เริ่มหัวข้อโดย: rit sriduang ที่ 08 ตุลาคม 2011, 11:09:PM emo_126
หัวข้อ: Re: ....น้ำตาที่บ่าริน.... เริ่มหัวข้อโดย: Prapacarn ❀ ที่ 09 ตุลาคม 2011, 07:05:AM emo_126 emo_126 emo_126 emo_126 พี่ฤทธิ์เจ้าคะ... อย่าคำนับแซมนะคะ เดี๋ยววิชา ความรู้ที่พี่สอนแซม จะกลับไปอยู่กับพี่อย่างเดิม แซมจะกลายเป็น "คุณเห่ย" อย่างเก่า.... emo_85 (http://www.qzub.com/bar_179.gif) (http://www.qzub.com) แซมค่ะ... หัวข้อ: Re: ....น้ำตาที่บ่าริน.... เริ่มหัวข้อโดย: กฤษการกลอน ที่ 09 ตุลาคม 2011, 01:29:PM 2011 มองฟ้าหม่นมัวเมฆมีหมอกมาก มองน้ำหลากไหลล้นระลอกเล่า มองผู้คนคับขันไม่บรรเทา มองความเศร้าเคล้าคนจนช้ำใจ ฉูดกระฉอกยอกย้อนค่อนไหลเชี่ยว กลมเป็นเกลียวเกี่ยววนจนจมได้ กระโดดหนีน้ำหลากลากวงใน กระชากไว้ใต้เวิ้งวังน้ำวน ตะเกียกว่ายป่ายปีนประคองชีพ ลุกลี้รีบรนรานพล่านสับสน เป็นหรือตายง่ายเพี้ยงเพียงบัดดล น้ำท่วมท้นจนจมูกจะถูกจม แสนสาหัสขัดเคืองเครื่องกินอยู่ ลำบากสู้เบียดเสียดเครียดทับถม มาอยู่รวมร่วมกันปันระทม คลายสะสมโศกเศร้าเข้ารับฟัง ดังเคราะห์กรรมทำร่วมต้องทนยาก โลกร้อนมากจากผลแต่หนหลัง บริโภคทิ้งขว้างสร้างกำบัง คาร์บอนรั้งร้อนไว้โลกละลาย หัวข้อ: Re: ....น้ำตาที่บ่าริน.... เริ่มหัวข้อโดย: ยามพระอาทิตย์อัสดง ที่ 09 ตุลาคม 2011, 03:12:PM (http://poem.meemodel.com/images_poem/id_68202.gif) ๐นครินทร์ค่าล้ำ...แดนสรวง เมืองเก่านครหลวง...ก่อนนี้ อุดมชั่วแดดวง...คงมั่น ชูช่อรอรวงชี้...ทั่วท้องนาไร่ฯ ๐เพลงเรือในลุ่มน้ำ....แดนดิน รำร่ายหมายดวงจินต์...ผ่านคุ้ง แสนสุขชื่นชีวิน...สืบทั่ว ไอกลิ่นหอมอาบรุ้ง...รุ่งเช้ารวงทองฯ ๐ยาวนานมองผ่านไซ้ร...กรุงไกร กลายกลับดับวูบไหว....รุ่มร้อน ตัดโคนป่าหมดใย...หาไม่ แลกค่าเงินเพียงก้อน...ต่ำต้อยด้อยเอยฯ ๐หลากไหลเผยท่วมท้น...เรือนชาน สาแก่ใจคนพาล...หว่านไว้ ลำเค็ญร่ำขับขาน...บอกเล่า ผลพืชยังพันธุ์ไม้...หมดสิ้นชั่วกาลฯ ๐ใจรนรานร่ำร้อง...โหยหา ทุกสิ่งหายบอกลา...ล่วงน้ำ มลายลับกับตา...คืนค่ำ ใจเจ็บเก็บตอกย้ำ...อ่อนล้าสิ้นแรงฯ พระอาทิตย์อัสดง |