พิมพ์หน้านี้ - ช่วยแต่ง อินทรวิเชียรฉัน๑๑ เรื่อง ความรัก คือ ... (คือ อะไรก็ได้)

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

จิปาถะ => ขอให้เพื่อนช่วยแต่งกลอนให้ => ข้อความที่เริ่มโดย: best5566 ที่ 15 สิงหาคม 2011, 12:26:AM



หัวข้อ: ช่วยแต่ง อินทรวิเชียรฉัน๑๑ เรื่อง ความรัก คือ ... (คือ อะไรก็ได้)
เริ่มหัวข้อโดย: best5566 ที่ 15 สิงหาคม 2011, 12:26:AM
ผมแต่งไม่เป็นเลย ต้องใช้ครุ ลหุ ด้วย งงไปหมด

ช่วยทีครับ

6บท เลยอะครับ ไม่ไหวจริงๆ


หัวข้อ: Re: ช่วยแต่ง อินทรวิเชียรฉัน๑๑ เรื่อง ความรัก คือ ... (คือ อะไรก็ได้)
เริ่มหัวข้อโดย: best5566 ที่ 15 สิงหาคม 2011, 12:30:AM
อันนี้เพื่อนผม ช่วยแต่งมาอะครับ

แต่ผมว่ามันแปลกๆ อะครับ ช่วยทีครับ

     ความรักรึความรัก            ชนะได้ทุกข์สิ่งสรรค์
ความรักมิจบนั้น                  จะมิรู้มิเข้าใจ
     เพราะว่าทุกวันนี้             จะมิมีสุขสดใจ
ถ้าเรามิเข้าใจ                   สละได้ทุกสิ่งนั้น
     นั่นมันแหละความรัก       บมิจักมิเปลี่ยนผัน
เราต้องจะพบมัน                  สุขทั้งนั้นจะเจอเรา
     ทั้งหมดท่กคำนี้              เฉพาะที่จะพอไหม
ไม่พอมิเข้าใจ                     จะปรุงใส่จะคือคุณ
     คิดถึงนะรู้ไหม                และจะไม่ละห่วงหา
ทุกคำมิเข้าท่า                    สักจะพูดและคืนคำ
     คุณต้องจำขึ้นใจ             และจะใฝ่และจะหา
ความสุขจะมีมา                   จงจำไว้ก็แล้วกัน


หัวข้อ: Re: ช่วยแต่ง อินทรวิเชียรฉัน๑๑ เรื่อง ความรัก คือ ... (คือ อะไรก็ได้)
เริ่มหัวข้อโดย: พี.พูนสุข ที่ 15 สิงหาคม 2011, 09:42:AM

                           คุุณbest5566...

                           ตอบ : ฮืม..1  ก็ไม่แปลก มือใหม่หัดแต่งก็อย่างนี้แหละ
                                   ฮืม..2  แปลกจริงแหละ ลูกผีลูกคน เอ๊ย! ลูกครึ่ง ครึ่งฉันท์ ครึ่งกาพย์ กาพย์๑๑ และอะไรก็ไม่รู้...

                           วิเคราะห์ : จะแยกแยะให้เข้าใจดูนะ แล้วไปแก้ไขกันเอาเอง ไม่ยากๆ
                             วิจารณ์ : ติชมไปด้วย ฝีมือเราต้องมีดีบ้างล่ะ

                            เอ้า! มาดูกัน...

                                                                                         ความรัก
                                            อินทรวิเชียรฉันท์๑๑

                                                      ๐ ความรักรึความรัก (ถูก)                        ชนะได้้ทุกสิ่งสรรค์ (ผิด ได้ ไม่สัมผัสกับ รัก)
                                               ความรักมิจบนั้น (ถูก)                                  จะมิรู้มิเข้าใจ (ถูก)

                                                      ๐ เพราะว่าทุกวันนี้ (ผิด เพราะ เป็น ลหุ หาคำครุแทน/ ทุก เป็น ครุ หาคำลหุแทน) จะมิมีสุขสดใจ (ผิด ใจ รับสัมผัสซ้ำกับ ใจ น่าจะพิมพ์ผิดน้า..ใช่ม้า..)
                                               ถ้าเรามิเข้าใจ (ไม่ดี ใจ เป็นสัมผัสต่อเนื่องกับบทแรก ลองหาคำใหม่แทน)     สละได้ทุกสิ่งนั้น (ผิด ทุก เป็นคำครุ หาคำลหุแทน)

                                                      ๐ นั่นมันแหละความรัก (ถูก)                      บมิจักมิเปลี่ยนผัน (ถูก)
                                               เราต้องจะพบมัน (ถูก)                                  สุขทั้งนั้นจะเจอเรา (ผิด นั้น เป็นคำเกิน)

                                                      ๐ ทั้งหมดทุกคำนี้ (ผิด ทุก เป็นครุ หา ลหุแทน)   เฉพาะที่จะพอไหม (ผิด  ไหม ไม่รับสัมผัสกับ เรา ทบทวนความหมายด้วย)
                                               ไม่พอมิเข้าใจ (ดูคำสัมผัสใหม่ด้วย)                       จะปรุงใส่ก็คือคุณ (ผิด ปรุงเป็นครุ หา ลหุแทน)

                                                      ๐ คิดถึงนะรู้ไหม (ดีมาก)                          และจะไปละห่วงหา (ผิด หา ไม่รับสัมผัสกับ คุณ/ หาคำอื่นแทน ละ ที่จะทำให้ความหมายชัดขึ้น)
                                               ทุกคำมิเข้าท่า (ดู สัมผัสที่แก้ใหม่ ให้รับกัน)          สักจะพูดและคืนคำ (ผิด สักเป็นครุ หาลหุแทน)
   
                                                      ๐ คุณต้องจำขึ้นใจ (ดีมาก จำ เป็นได้ทั้งครุและลหุ)   และะจะใฝ๋และจะหา (ผิด หา ต้องรับสัมผัสกับ คำ)
                                               ความสุขจะมีมา (ดู สัมผัสที่แก้ใหม่ด้วย)                      จงจำไว้ก็แล้วกัน (ผิด จง เป็นครุ หาลหุแทน)

                                                                     
                                คำเตือน : ต้องแม่น คำครุคำลหุ สัมผัสระหว่างบท

                                                                                              รีบแก้ๆๆๆๆๆๆ
                                                                                          จากครูหลังห้อง
                                                                                            ครู..ยายกะปู