พิมพ์หน้านี้ - ~*๐๐ ลูกเอ๋ย... ๐๐*~

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนห่วงใย+กลอนปลอบใจ => ข้อความที่เริ่มโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 01 เมษายน 2011, 11:06:PM



หัวข้อ: ~*๐๐ ลูกเอ๋ย... ๐๐*~
เริ่มหัวข้อโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 01 เมษายน 2011, 11:06:PM

(http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/213236460.jpg)

ลูกเอ๋ยแม่ดีใจเป็นยิ่งนัก
จะเอ๋ยบอกว่าสักเพียงใดได้
รู้เอ๋ยว่าลูกนั้นเป็นดวงใจ
แม้เอ๋ยยังอยู่ในอุทรนั้น

เฝ้าเอ๋ยคอยบำรุงดูแลเลี้ยง
มือเอ๋ยคอยข้างเคียงเตียงกางกั้น
เติบเอ๋ยโตสมวัยตามวารวัน
ส่งเอ๋ยเรียนรู้พลันในโรงเรียน

จากเอ๋ยชั้นอนุบาลการเริ่มต้น
ได้เอ๋ยพบผู้คนแปลกหน้าเปลี่ยน
สู่เอ๋ยโลกกว้างใหญ่ได้พากเพียร
ทางเอ๋ยมิเรียบเตียนตลอดไป

หัดเอ๋ยรู้หนาวร้อนนุ่มอ่อนเนื้อ
หัดเอ๋ยความจุนเจือแบ่งปันให้
หัดเอ๋ยรู้การอยู่ร่วมกับใคร
หัดเอ๋ยต้องทำอะไรด้วยตัวเอง

มั่นเอ๋ยใจถูกผิดความคิดเห็น
แบบเอ๋ยค่อยค่อยเป็นไปจนเก่ง
ยิ่งเอ๋ยโตเท่าใดแม่วังเวง
มิเอ๋ยต้องกระเตงยังห่วงใย

สายเอ๋ยเลือดแม่พ่อก่อประสาน
โซ่เอ๋ยคล้องดวงมานสนิทใกล้
หากเอ๋ยเพียงสักนิดคิดจำไว้
รักเอ๋ยแน่ที่ไหนใครเทียบเทียม

(http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/339.gif)

"กานต์ฑิตา"
๑ เมษายน ๒๕๕๔

(http://i882.photobucket.com/albums/ac25/Kan_ry/webboardsanookcom.gif)

***กลบทกวางเดินดง***  
@ บังคับใช้คำว่า "เอ๋ย" เป็นคำที่ 2 ของทุกวรรคจนจบบทกลอน  emo_50