พิมพ์หน้านี้ - ได้แค่ห่วงใย...

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนห่วงใย+กลอนปลอบใจ => ข้อความที่เริ่มโดย: chaipan1999 ที่ 06 กุมภาพันธ์ 2011, 02:06:PM



หัวข้อ: ได้แค่ห่วงใย...
เริ่มหัวข้อโดย: chaipan1999 ที่ 06 กุมภาพันธ์ 2011, 02:06:PM
เจียมสังขาร วัยวาร ที่ผ่านผัน
พบหน้ากัน เพียงนั้น กลับหวั่นไหว
รู้ตัวแค่ รอยเงา เฝ้าห่วงใย
ห้ามถลำ หัวใจ ให้มากเกิน

เจ็บที่ต้อง รับรู้ ว่ายังรัก
เจ็บเมื่อยาม เธอทัก ให้ขวยเขิน
เจ็บที่ต้อง ข่มใจ ให้หมางเมิน
เจ็บที่ต้อง  ห่างเหิน เพราะห่วงใย

จะขยับ เข้าใกล้ กลัวใครเห็น
จะพูดเล่น หยอกล้อ ก็ไม่ได้
จะบอกทัก รักนี้ ว่ามีใจ
ต้องทนไว้ ข่มจิต คิดเจียมตัว

เพียงส่งความ ห่วงใย ไปห่างห่าง
เหมือนความหวัง เลือนลาง ทางสลัว
ขอเพียงรับ รู้ไว้ คนใกล้ตัว
ยังเมามัว "รักหวง เป็นห่วงเธอ...."...


 emo_85 emo_85 emo_85


หัวข้อ: Re: ได้แค่ห่วงใย...
เริ่มหัวข้อโดย: bpmoon ที่ 06 กุมภาพันธ์ 2011, 10:02:PM

ได้แค่ห่วงใย...
จากที่ไกลไกลตรงนี้
ฝากความปรารถนาดี
ที่มากมี...เป็นล้นพ้น...

ไม่ต้องคิดหาเหตุผล...ในคำห่วงใย
ความในใจบอกชัดไม่ขัดสน
แต่วันนี้โดนมองผ่านมาอีกหน
เป็นเพียงคนบอกห่วงหวงทางไกล...


(http://add.ohzeed.com/images/13434.gif) (http://www.ohzeed.com)


หัวข้อ: Re: ได้แค่ห่วงใย...
เริ่มหัวข้อโดย: ณัฐชรี ที่ 25 กุมภาพันธ์ 2011, 04:54:PM
ได้แค่ความห่วงใยมิใกล้ชิด
ได้แค่คิดห่วงใยแต่ไม่หวัง
ได้แต่คอยห่วงใยไม่ปิดบัง
ได้แค่ยั้งชั่งใจมิให้รัก

คอยดูแลห่างห่างอย่างคนห่วง
ไม่ได้หวงเป็นแค่ผู้คนรู้จัก
ไม่ใช่คนในฝันสำคัญนัก
แต่ให้พักเสมอเมื่อเธอล้า

ไม่ต้องมีอะไรมอบให้ฉัน
ต่อให้มีร้อยพันกี่ปัญหา
ฉันจะคอยเคียงข้างไม่ร้างลา
ขอแค่เพียงสายตาผ่านมามอง

คนไกลไกลคนนี้ที่ยังรัก
มีไหล่พักเสมอเมื่อเธอหมอง
และมีมือคอยจับประคับประคอง
มีเพลงร้องปลอบใจมอบให้เธอ

ได้แค่ความห่วงใยมิใกล้ชิด
ได้แค่สิทธิ์ห่วงใยใจเสมอ
อาจเป็นแค่คนรู้จักทักเมื่อเจอ
แต่ก็เผลอ"มอบใจ"...ให้ทั้งดวง


.....วรรณศิลป์.......


หัวข้อ: Re: ได้แค่ห่วงใย...
เริ่มหัวข้อโดย: ฉันเอง ที่ 25 กุมภาพันธ์ 2011, 06:26:PM
(http://upic.me/i/vi/1013592.jpg) (http://upic.me/show/447791)
แม้จะรักมากเพียงใดคงไม่ได้
เพราะใจเธอมีคนจองคล้องห่วงหา
ทำได้เพียงแค่ได้มองจ้องสบตา
เจ็บอุรายามนึกรักแล้วหักลง

แม้ไม่เคยรักใครมากเท่านี้
นึกว่ามีโอกาสทองต้องประสงค์
แต่ลิขิตบิดเบือนเฉือนใจปลง
แล้วต้องส่งเธอให้เขาเฝ้าดูแทน

หากว่าเธอมีใจให้ฉันบ้าง
ความอ้างว้างคงไม่มีที่อ้อมแขน
คงไม่หนาวร้าวรั่วให้ทั่วแดน
และให้แสนเจ็บล้ำซ้ำดวงมาน

ฉันเอง..


หัวข้อ: Re: ได้แค่ห่วงใย...
เริ่มหัวข้อโดย: กาญจนธโร ที่ 24 มีนาคม 2011, 01:58:AM
 emo_47
 
                    เสียงครึกครืน ครึมครัน สนั่นฟ้า
                 ฝนซัดซ่า ถาถั่ง หลั่งแรงโหม
                 ฟ้าพิโรธ โกรธใคร ใยครามโครม
                 ใฉนโถม พรมสาย พรายน้ำตา
                    ลมโยนโยก โบกแรง สำแดงซ้ำ
                 โบยกระหน่ำ ร่ำกรีด หวีดผวา
                 โอ้!ลมเอย เฉลยไข ในอุรา
                 เจ้าป้องฟ้า อาเพศ หรือเหตุใด
                    ละอองใส พรายพรำ ย้ำว่าเหงา
                 ฟ้าหม่นเทา ด้วยร้าวราน หรือหวั่นไหว
                 ยังเฝ้าดู อยู่รองรับ ซับด้วยใจ
                 ทุกข์อันใด ระบายออก บอกกับดิน
                    แม้นไม่อาจ ปลุกปลอบ มอบความหวัง
                 ดินเฝ้าฟัง ฟ้าครางคร่ำ ร่ำถวิล
                 ทั้งขู่ข่ม ระทมโศก วิโยคยิน
                 จวบโศกสิ้น ดินจักซับ รับใว้เอง..... emo_79
                 
                 emo_46 emo_46 emo_46 emo_46 emo_46


หัวข้อ: Re: ได้แค่ห่วงใย...
เริ่มหัวข้อโดย: กัลมลี* ที่ 27 มีนาคม 2011, 12:34:AM
(http://www.ohzeed.com/fell_004.jpg) (http://www.ohzeed.com)

กับผู้คนซึ่งเธอเจอวันนี้
เขายังมีน้ำใจให้เธอไหม
ยามเธอล้มพวกเขา...ทำอย่างไร
คอยปลอบใจหรือปล่อย...ให้ลุกเอง

ที่ฉันถามเพราะรู้ดูเธอออก
แม้ท่าทีภายนอก...ทำเป็นเก่ง
สร้างมายายิ้มรื่นแสร้งครื้นเครง
แต่หัวใจ...วังเวง...กลั้นน้ำตา

มันไม่มีประโยชน์จะโกรธฉัน
ที่มาให้ความสำคัญเพราะห่วงหา
ไม่ได้หวังปลอบใจเพื่อได้มา
ด้วยเพราะว่าค่าไม่พอ...ก็รู้ดี

เช็ดน้ำตาให้แห้ง...แล้วพักผ่อน
ฉันจะรีบลาจรจากที่นี่
ได้แค่ห่วงใยบ้างในบางที
ฉันก็มีความสุขแล้วจริงจริง



(http://www.ohzeed.com/bar_147.gif) (http://www.ohzeed.com)


หัวข้อ: Re: ได้แค่ห่วงใย...
เริ่มหัวข้อโดย: (ฟ้า) มารสุรา ที่ 27 มีนาคม 2011, 01:02:AM

แม้เพียงนิดคิดห่วงใยก็ไปถึง
ส่งผ่านซึ่งโทรจิตติดสื่อสาร
ว่าอาทรวอนรับสดับมาลย์
แผ่วผิวผ่านซ่านอุ่นละมุนไม

คนที่รับจับได้ในรู้สึก
ว่าส่วนลึกผนึกซ่อนความอ่อนไหว
ถูกกระแสแผ่คลุมโอบอุ้มใจ
จากสายใยในรักที่ถักทอ

ฟ้า (มารสุรา)
27 มี.ค. 54

 emo_79 emo_79 emo_79


หัวข้อ: Re: ได้แค่ห่วงใย...
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 12 เมษายน 2011, 12:00:PM

ครับใจหายหลายเย็นมิเห็นหน้า
ทุกครั้งมาเยี่ยมเยือนหาเพื่อนเก่า
ทราบไวรัสหวัดไข้โถมใส่เอา
มิบรรเทาละกลอนต้องนอนซม

แสนห่วงใยไปหาปรึกษาหมอ
ที่เจ็บคอลึกในใช้ยาขม
คัดจมูกทุกคราสูดยาดม
มียาอมแก้ไอไว้ติดตัว

ทั้งอาหารหวานเย็นจำเป็นลด
เหล้าเบียร์งดก่อนหนาอย่าเกลือกกลั้ว
นอนหัวค่ำทำใจไม่หมองมัว
ฟ้าสลัวเดินย่ำออกกำลัง

ถ้าปวดหัวตัวร้อนหาผ่อนผ้า
ชุบน้ำอุ่นเช็ดหน้าคอบ่าหลัง
ยาอย่าลืมดื่มน้ำตามวันสามครั้ง
อาการยังมิทุเลาเข้าโรงบาล

มิลืมเลือนเพื่อนดีที่ฉันรัก
โน้มจิตน้อมพร้อมพรักสมัครสมาน
ถึงเจ็บป่วยด้วยไข้คงไม่นาน
นมัสการพระเจ้าช่วยอวยพระพร

ปล. หายเร็วๆนะ มะลุยกลอนกัน

(http://www.ohzeed.com/even_006.jpg) (http://www.ohzeed.com)


หัวข้อ: Re: ได้แค่ห่วงใย...
เริ่มหัวข้อโดย: ไม่รู้ใจ ที่ 12 เมษายน 2011, 04:05:PM


ฝากขอบคุณ พี่ชาย ที่ทายทัก
ยังเป็นหลัก จักพร่ำ คำสั่งสอน
ด้วยความห่วง กอบเกื้อ เอื้ออาทร
มิได้จร จากไป ห่างไกลเลย

ดั่งสายธาร ซ่านเซ็น ให้เย็นจิต
จากมิ่งมิตร มีค่า มาเฉลย
รอสักพัก หายดี นะพี่เอย
จะมาเอ่ย คำกลอน เว้าวอนกัน

ไม่รู้ใจ

(http://www.ohzeed.com/bar_211.gif) (http://www.ohzeed.com)