|
หัวข้อ: "ร้าย ร้าว ร้าง" (จบวรรคด้วยเสียงตรีหรือคำตาย) เริ่มหัวข้อโดย: อักษรารำพัน ที่ 17 ตุลาคม 2010, 10:48:PM ๐ บนถนน หนทาง อันกว้างใหญ่ ฉันสาวเท้า ก้าวไป ด้วยใจหวั่น ทั้งหนาวร้อน ย้อนคละ ปะทะกัน ในใจนั้น มันปวด และรวดร้าว ๐ ยังก้มหน้า ฝ่าไป อย่างไม่ยั้ง เรื่องความหลัง ฝังจิต มิคิดกล่าว อยากจะกลบ ลบให้ ไร้เรื่องราว ไม่อยากสาว ท้าวความ เรื่องยามร้าย ๐ อาทิตย์ดับ ลับดวง จากห้วงหาว พลันแสงดาว พราวเพียง ร้อยเรียงร่าย หมู่เมฆเทา เงาห้อม รายล้อมกาย ยามแพ้พ่าย กายใจ ไหวสะท้าน ๐ ทุกก้าวบน หนทาง ที่ย่างเหยียบ ช่างเย็นเฉียบ เยียบจน ยากพ้นผ่าน กับฤดี ที่หนาว ด้วยร้าวราน มันก็จม ล่มราญ ยากผ่านพ้น ๐ อยากหาใคร ไว้อิง พักพิงร่าง สถิตย์กลาง หว่างฤดี ที่ปี้ป่น มาแผ้วถาง ทางรก และวกวน เพื่อช่วยคน พ้นเกี่ยว เรื่องเปลี่ยวร้าง...... |