พิมพ์หน้านี้ - สายลมผ่านพัดพาดวงใจเหงา

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: อ้อมดาว ที่ 07 ตุลาคม 2010, 11:13:AM



หัวข้อ: สายลมผ่านพัดพาดวงใจเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: อ้อมดาว ที่ 07 ตุลาคม 2010, 11:13:AM
คิดถึงจริง..คิดถึงจัง..วันวานหวาน
สายลมผ่านพัดพาดวงใจเหงา
เพราะการเรียนเป็นเหตุพลัดพรากเรา
จำต้องเหงาเฝ้าคิดถึงทุกคืนวัน emo_79

แม้นไม่ยลเพียงยินเสียงเปรมปรียิ่ง
ใจถวิลความคิดถึงพาสุขสันต์
อีกไม่นานเราสองคงพบกัน
เฝ้านับวันนิวเยียร์เคลียร์หัวใจ

 emo_116 emo_116 emo_116 emo_116
[/size][/color][/font][/color][/size]


หัวข้อ: Re: สายลมผ่านพัดพาดวงใจเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: ดิษฐา ที่ 07 ตุลาคม 2010, 11:52:AM
สายลมโบกโยกสะบัด เข้าปัดเป่า
ไล่ความเศร้าเหงาสิ้น ถึงถิ่นไหน
วานพัดพาขานขับ สดับไกล
ได้หรือไม่ ใคร่ครวญเฝ้าทวนคำ

ความคิดถึงบึ่งโกย ระโหยอ่อน
ให้บั่นทอนรอนใจให้ถลำ
ทั้งเช้าสายบ่ายคล้อย ลอยลำนำ
สายลมย้ำ พร่ำกอดทอดดวงใจ

รับได้ไหม สายลมที่พรมผ่าน
ความหวิวหวานซานทรวง ที่ล่วงให้-
ระลึกถึงสักน้อย รักลอยไกล
สัมผัสไหม ไอรัก ที่ทักเธอ
... emo_15


หัวข้อ: Re: สายลมผ่านพัดพาดวงใจเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: จ้อง เจรียงคำ ที่ 07 ตุลาคม 2010, 03:39:PM

อ้อมกอด..ที่ปลอดเธอ


หรือเพราะฉันนั้นเป็นเหมือนเช่นเป้า
ให้ความเหงาเข้าหลอนทุกตอนเผลอ-
คิดถึงคนพลัดพรากที่อยากเจอ
แต่กลับต้องหมองเหม่อ..เพ้อใจน้อย

สายลมเย็นเป็นใจ..ให้คนเศร้า
ตกเป็นเป้า..กว่าเดิม..เพิ่มเหงาหงอย
แม้วันนั้นสัญญาบอกว่าคอย
วันนี้หวั่นว่าพลอยเลื่อนลอยนาน

หรือเธอเป็นเช่นลมระดมริ้ว
กระหายหิวผิวปลั่งลูบสังหาร
เข่นเนื้อคลึงทึ้งโอบโฉบลุกลาม
กัดเกาะตามแต่เยื่อของเนื้อใน

สายลมผ่านพัดพาอุราเศร้า
หรือเธอลืมรักเราเร้ารักใหม่
เหมือนลมวูบวาบหวิวต้องผิวใจ
แล้วหายไปไร้ทวนพัดหวนคืน

ฉันยังรอสายลมหวนพรมรัก
ถึงหนาวหนักอย่างไร..ใจยังฝืน
ฝ่าลมเหงาหนาวเนื้อเพื่อหยัดยืน
วันเธอยื่นอ้อมอุ่น..ที่คุ้นไอ

แม้นหัวอกตกเป็นเป้า..ให้เหงาง่าย
มิยอมพ่ายแพ้คมแก่ลมไหน
จะมิขอกอดกกอ้อมอกใคร
จะออมอ้อมกอดไว้..ให้เพียงเธอ

อาร์ตี้  emo_15


หัวข้อ: Re: สายลมผ่านพัดพาดวงใจเหงา
เริ่มหัวข้อโดย: สายลมสีขาว ที่ 07 ตุลาคม 2010, 03:41:PM
สายลมผ่าน พัดพา ดวงใจเหงา
ซึ่งเคลียเคล้า ไออุ่น กรุ่นดิถี
จงพัดไป สู่ฟากฟ้า แห่งเสรี
ยิ้นเถอะนะ คนดี ที่หลงทาง

เห็นฉันไหม ผู้ยืน อยู่ข้างหลัง
เป็นพลัง รั้งจิต มิปิดขวาง
แต่ขอช่วย เติมฝัน อันเลือนลาง
มิให้เธอ ล้มระหว่าง ย่างก้าวเดิน

อย่าเหงานะ ฉันจะอยู่ คอยเป็นเพื่อน
คอยเฝ้าเตือน เอื่อนเอ่ย ทุกก้าวเหิน
อย่าเศร้านะ ยิ้มสิ ได้เพลิดเพลิน
ไม่ยากเกิน ใช่มั้ยที่ ให้เธอทำ   ^^