|
หัวข้อ: ครวญนาง เริ่มหัวข้อโดย: นพตุลาทิตย์ ที่ 10 สิงหาคม 2010, 03:00:PM มองนภาฟ้าก่ำค่ำลงแล้ว เสียงเจื้อยแจ้ววิหกวกคืนถิ่น ตะวันแลงแสงดับลับลงดิน เหมือนยุพิณทิ้งพี่เปลี่ยวอยู่เดียวดาย สิ้นแสงสุริยาจันทราส่อง นวลสีทองมองเห็นนุชสุดใจหาย ลมคืนหนาวร้าวร่านสะท้านกาย แม่มากลายเป็นอื่นยากฝืนทน |