เดินสวนทางกับผู้คนมากมาย
เธอและฉันยังเป็นเพื่อนกันได้ . .. น่าแปลกใจไหม
ทั้ง ~ ทั้งที่มีตึกสูงบัง . . ทั้ง ~ ทั้งที่เราอยู่ห่างกันตั้งแสนไกล
ทำไมโลกหมุนรอบให้เราเจอกันได้ . . พูดคุยอย่างสนิทใจ ~ ปรับทุกข์กัน
. . . .
อาจเป็นเพราะ "เสียงเรียกร้องของหัวใจ" ~ สั่งให้สองเท้าก้าวมา
วาดดิน~ วาดฟ้า . . . หยิบดวงดาวส่งมาให้ถึงในฝัน
อย่ามัวแต่กังวล . . เราก็คนที่มี "หัวใจเดียวกัน"
หนทางไกลอย่าไหวหวั่น
“เพื่อน” . . . ย่อมไม่ทิ้งกันตลอดไป
.. . . .
จะเป็น "รุ้งเส้นไหน" ~ จะเป็น "ดาวดวงใด" . . ย่อมกระจ่างใสเสมอ
วาดฝันด้วยความรู้สึกที่ค้นเจอ . . . เข้าใจไหม
โลกใบนี้กว้างใหญ่ . . เกินกว่าจะเดินลำพังบนถนนเดียวดาย
เส้นทางมีหลายสาย . .. ดอกไม้มีหลายสี . .
"เลือกให้เหมาะ"กับตัวเธอสิ ~ แล้วรักษามัน~*
ขอบคุณอีกที....ที่โลกใบนี้...ยังมีเธอ
และคนบนฟ้าส่งให้เราได้เจอ...ยามท้อกับความฝัน
ถึงอยู่แสนไกล...แต่เราใช้หัวใจเดียวกัน
แม้ฝันของเรานั้น..อาจไม่สวยทุกวันเหมือนของใคร
แค่ได้เก็บความฝันมาเรียงอ้อน...เป็นกลอนเปล่า เปล่า
บอกเล่าและบันทึกเรื่องราว...แบบใส ใส
อาจไม่สวยเลิศเลอ หรือเพอเฟ็คเหมือนของใคร
บางครั้งก็ไม่ถูกใจ...กลอนอะไร..ไม่ได้เรื่องได้ราว
แต่เพียงจะขอ...มีความสุขในแบบของฉัน
แค่มองฟ้า..มองจันทร์...ในวันเหน็บหนาว
มีเจ็บบ้าง...ร้าวบ้าง...ก็แค่บางครั้งคราว
ได้ฉันได้ระบายความปวดร้าว...ไม่ได้หรือไร
...อย่ารังเกียจฉันเลย...เจ้าดอกไม้แสนสวย
ขอดอกหญ้าอย่างฉันแซมด้วย...จะได้ไหม
ไม่ทำเธอเดือดร้อน...หรือต้องอาทรสิ่งใด
เพียงสายลมพัดไหว...ขอฉันได้ชื่นใจกับมัน
บนทางเดินที่แสนเดียวดาย
อาจไม่มีสายรุ้งเรียงรายเหมือนความฝัน
แต่ขอบคุณที่ยังมีเธอ...เดินข้าง ๆ กัน
แม้พายุจะกระหน่ำแบบนั้น...แต่จะเดินอย่างคงมั่น...เพราะมีเธอ
และคนบนฟ้าส่งให้เราได้เจอ...ยามท้อกับความฝัน
ถึงอยู่แสนไกล...แต่เราใช้หัวใจเดียวกัน
แม้ฝันของเรานั้น..อาจไม่สวยทุกวันเหมือนของใคร
แค่ได้เก็บความฝันมาเรียงอ้อน...เป็นกลอนเปล่า เปล่า
บอกเล่าและบันทึกเรื่องราว...แบบใส ใส
อาจไม่สวยเลิศเลอ หรือเพอเฟ็คเหมือนของใคร
บางครั้งก็ไม่ถูกใจ...กลอนอะไร..ไม่ได้เรื่องได้ราว
แต่เพียงจะขอ...มีความสุขในแบบของฉัน
แค่มองฟ้า..มองจันทร์...ในวันเหน็บหนาว
มีเจ็บบ้าง...ร้าวบ้าง...ก็แค่บางครั้งคราว
ได้ฉันได้ระบายความปวดร้าว...ไม่ได้หรือไร
...อย่ารังเกียจฉันเลย...เจ้าดอกไม้แสนสวย
ขอดอกหญ้าอย่างฉันแซมด้วย...จะได้ไหม
ไม่ทำเธอเดือดร้อน...หรือต้องอาทรสิ่งใด
เพียงสายลมพัดไหว...ขอฉันได้ชื่นใจกับมัน
บนทางเดินที่แสนเดียวดาย
อาจไม่มีสายรุ้งเรียงรายเหมือนความฝัน
แต่ขอบคุณที่ยังมีเธอ...เดินข้าง ๆ กัน
แม้พายุจะกระหน่ำแบบนั้น...แต่จะเดินอย่างคงมั่น...เพราะมีเธอ
เอ-มิ-กา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
