เหมันต์หวน ล้วนหนาว นะสาวจ๋า
เหมือนลมมา พรากอก ให้โศกศัลย์
อยากจะรู้ เลยกาล ผ่านเหมันต์
ความหนาวนั้น แนบอยู่ หรือครู่เดียว
พอคิมหันต์ กระชั้น กลับหั่นรัก
บ่นร้อนพักตร์ ผลักไส ไม่ข้องเกี่ยว
พอหนาวหวน ครวญถึง รำพึงเลี้ยว
ร่างผอมเพรียว พลอยพร่ำ เป็นคำรัก
เพราะหนาวเนื้อ นอนห่ม ผ้าพรมหาย
หนาวฤทัย นั้นหมาย ใจมาปัก
หิมะตก ขาแข็ง ไม่แหยงนัก
แต่หนาวรัก นั้นสะท้าน นิรันดร์เอย
เหมือนลมมา พรากอก ให้โศกศัลย์
อยากจะรู้ เลยกาล ผ่านเหมันต์
ความหนาวนั้น แนบอยู่ หรือครู่เดียว
พอคิมหันต์ กระชั้น กลับหั่นรัก
บ่นร้อนพักตร์ ผลักไส ไม่ข้องเกี่ยว
พอหนาวหวน ครวญถึง รำพึงเลี้ยว
ร่างผอมเพรียว พลอยพร่ำ เป็นคำรัก
เพราะหนาวเนื้อ นอนห่ม ผ้าพรมหาย
หนาวฤทัย นั้นหมาย ใจมาปัก
หิมะตก ขาแข็ง ไม่แหยงนัก
แต่หนาวรัก นั้นสะท้าน นิรันดร์เอย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
