ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[lookgaow]

หัวใจไม่ได้ถูกสร้าง...ด้วยหินผา
จะได้แข็งแรงแกร่งกล้า...ไม่รู้ร้อนหนาว
ไม่ใช่ดวงตะวัน...ที่ส่องแสงสกาว
ถูกกร่อนด้วยหยดน้ำตาพร่างพราว...ใจร้าวระบม

เพียงก้อนเนื้อเล็ก ๆ...ในร่างกาย
เธอถึงดูถูกว่าไร้ความหมาย...ไม่เหมาะสม
กำไว้ในฝ่ามือ...ถือครองไว้ใช้เชยชม
แล้วบีบหัวใจให้ระบบ...จมกองน้ำตา

ได้โปรดหยุดเถิดคนดี
หัวใจดวงนี้ร้าวราน...จนไม่อาจรักษา
ไม่รักกันแล้ว...ก้ออย่ามาฆ่ากันด้วยสายตา
ได้โปรดเวทนา...สงสารลูกนกกาตาดำ ๆ

[มั่น แซลี้]

ใจร้าวรอนเมื่อเราต้องจากกัน
ภาพความฝันเลือนลางและจางหาย
เธอมีเขาที่แสนดีเคียงข้างกาย
ทรมานมากมายแค่ไหนเมื่อความรักไม่เป็นไป

ทุกครั้งที่พยายามจะเกลียดเธอ
ความรู้สึกที่เจอคือความเจ็บปวดแทบขาดใจ
มันทรมานมากกว่ารักเธอไม่ได้รู้ไหม
ฉันขอรักเธอต่อไป..แต่ให้เกลียดเธอฉันคงจะสิ้นใจ

[ป้ากันนา]

ได้โปรดเถิดที่รักเธอคนดี
โปรดปรานีคนที่ใจมีแผล
มันร้าวลึกเกินจะรับการรังแก
ใจอ่อนแอดวงนี้ร้าวระบม

หากไม่มีใจรักจักขอร้อง
อย่ามาจ้องทำร้ายใจขื่นขม
ที่ผ่านมารักเก่าก็เศร้าตรม
หากทับถมลงไปใจคงพัง

[ฝูงบินต่ำ]

เจ็บปวดรวดร้าว
ถูกความเหงารุมทำร้าย
สาเหตุเกิดจากแอบรักใคร
ที่เขาไม่ได้รักเราเลย

เจ็บปวดรวดร้าว
ถูกคนเขาเมินเฉย
คงต้องระกำอย่างเคย
จนต้องเอ่ยว่าร้าวใจ

[tna]

ขอโทษนะคนดี...ของหัวใจ
------------

เมื่อได้อ่าน บทกวี ที่แสนเศร้า
เจ็บปวดร้าว ดวงใจ ไฉนนี่
หันมามอง ตัวเรา เขราสิ้นดี
เลวเหลือที่ จะกล่าว เล่าจำนรรจ์

กระทำการ สานร้อย ถ้อยวจี
ไปเสียดสี เธอให้ ใจผกผัน
คำลวงหลอก ปอกใจ คนไหนกัน
ล้วนทั้งนั้น ตัวเรา  เขราปัญญา

ขอโทษนะ คนดี ของหัวใจ
ต่อนี้ไป หัวใจ ไม่ไขว่คว้า
ไม่กระทบ จบเธอ ให้ระอา
ขอเธออย่า  โศกเศร้า ร้าวดวงใจ

จะขออยู่ เพียงดู อยู่ข้าง-ข้าง
จะไม่กร่าง ไปขวาง ใครที่ไหน
จะเจียมตัว เจียมตน พ้นเขตใจ
ขอเพียงรัก เธอไว้ ในใจพอ

ขออภัย ให้ใจ ใครคนนี้
ใครคนที่ ย่ำยี ที่เธอท้อ
ที่ทำไป หัวใจ มันพะนอ
มันสอพลอ เพราะรัก เธอปักใจ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[lookgaow]

ใจร้าว...เสียแล้วดวงแก้ว
เลือดไหลเป็นแนว...หมดแววแห่งคุณค่า
ไม่รักกันแล้ว...อย่าทำกันเลยโปรดเวทนา
ส่งหัวใจดวงเก่า - เก่าคืนกลับมา...ฉันจะรักษาดูแลเอง

ใจร้าว...แผลใหญ่เกินเยียวยา
โปรดกรุณา...อย่าคิดเข่นฆ่าข่มเหง
หัวใจของฉันแค่ก้อนเนื้อหวั่นไหว...หาใช่ใจนักเลง
แค่ทิ้งกันก้อคว้างเคว้ง...บรรเลงเพลงน้ำตา

ใจร้าว
ค่ำคืนอันเหน็บหนาว...หัวใจต้องปวดปร่า
จะทนได้อีกนานแค่ไหน...เศษใจร่วงหล่นไร้ค่า
เมื่อขาดรักจากเธอเยียวยา...มาประสานรอยเดิม

[เพลงผ้า]

ดั่งแก้วบางเขาทุบทิ้งแตก
ใจต้องแหลกกระจุยเป็นผุยผง
ปวดอกชํ้ากลํ้ากลืนยืนไม่ตรง
จากนี้คงไม่เหลือสิ้นเยื้อใย

คําสะบัดตัดรอนเหมือนศรปัก
คล้ายถูกหักแขนขานํ้าตาไหล
ถูกสยบลบชื่อออกจากใจ
เอ่ยถ้อยคําลาไปจนไกลตา

ไม่เคยคิดผิดทางระหว่างก้าว
ทุกเรื่องราวปนเปสิเน่หา
ทุกร้อยรสบทกวีวัจนา
ทุกริ้วลายอักษรายังงดงาม

หากแน่วแน่แก่การปิดม่านจบ
จักเคารพในสิทธิ์ไม่คิดถาม
ไม่ยื้อยุดฉุดคร่าพยายาม
จะเก็บความร้าวใจไว้คนเดียว

[กวีพเนจร]

หากตอนนี้ใจเจ้าร้าว...ราวแก้วแตก
มีรอยแยกเพิ่มขึ้น...ใช่ไร้ค่า
เก็บมันไว้เถอะนะ...รอยน้ำตา
เรื่องผ่านมาถือว่า...เป็นบทเรียน

หากเจ้าเป็นคนๆหนึ่ง...ซึ่งใจร้าว
ด้วยเรื่องราวอย่างไร...ไม่หวนเหียน
เรื่องคราวเก่าเราไม่จำ...ให้วิงเวียน
ถือว่าเป็นบทเรียน...ของหัวใจ

หากวันนี้ใจเจ้าร้าว...เขาทิ้งขว้าง
จงปล่อยวางเรื่องอดีต...คืนมาใหม่
ทุกๆคนอ้าแขนรับ...แม้ห่างใจ
แต่สายใยนักกวี...ไม่ทิ้งกัน