ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุภาพบุรุษทรชน]

..ฉั น . . . ค น แ ป ล ก ห น้ า
..ผ่านมา ณ ที่แห่งนี้
..เพื่อแสวงหาในรักที่เสรี
..ด้วยกวีแห่งบทกลอน
.................................................
.. ฉั น เ ดิ น ท า ง ม า ไ ก ล
..ด้วยหัวใจที่ผะผ่าน
..กับสายลมหนาวอันยาวนาน
..และฤดูกาลอันหนาวเย็น
.................................................
..ใ น ส า ย แ ด ด ที่ แ ผ ด ก ล้ า
..ยังมีคราบน้ำตาที่เหือดหาย
..คงมองหาความรักที่ทอดกาย
..กับผู้คนมากมายอยู่ปลายทาง
..................................................
..ฉั น เ ดิ น ท า ง ม า ณ. ที่ แ ห่ ง นี้
..เพื่อจะมีจุดหมายแห่งแสวงหา
..ด้วยหัวใจตัวเองที่อ่อนล้า
..ยังไม่รู้ว่าต้องการอะไร
...................................................
..ณ . . . วั น นี้
..ยังมีคำถามอีกมากมาย
..ที่ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้
..กับบางสิ่งที่จางหายไป...ในชีวิต.
.....................................................

 

[สุภาพบุรุษทรชน]

..คุ ณ ที่ รั ก ...
..อยากรู้จักผมบ้างไหม
..เข้ามาสิ ที่ตรงนี้...ในหัวใจ
..ผมพร้อมให้...คำตอบคุณ
. . .
..ผ ม คื อ ใ ค ร กั น แ น่
..คือหนึ่งผู้พ่ายแพ้เพราะสิ้นหวัง
..หรือคือคนมีชัยในกำลัง
..หรือคนที่คุณยัง...ไม่ต้องการ
. . .
..คุ ณ คื อ ใ ค ร กั น แ น่
..หรือคุณแค่ผ่านมาเพื่อพานพบ
..หรือผ่านมาในชีวิตแล้วก็จบ
..มาประสบ มาพบ แล้วจากไป
. . .
..เ ข้ า ม า ที่ นี่ . . . สิ ที่ รั ก
..มาพิงพักเพื่อข้ามผ่าน
..มาประสบ มาพบพาน
..เพิ่มความหวานให้หัวใจ
. . .
 

[สุภาพบุรุษทรชน]

ถามเธอไปไหม........ไปตามใฝ่ฝัน
เดินไปด้วยกัน........ออกดั้นด้นเดิน
เหนื่อยนะทางนี้.......เพราะยังขาดเขิน
ลำบากเหลือเกิน......ใครหนอจะเดิน..ร่วมไป
.......................................................................
ทางนี้ยังรก..............กลัวหกล้มไหม
ผ่านวันนานไป.........ยังไร้คนเดิน
มีไหมใครฝัน...........ในวันสับสน
มีไหมสักคน.............จะทนร่วมทาง
.........................................................................
จะไปด้วยไหม...........หากใจไม่หนี
ฉันพร้อมยอมพลี.......รักคนดีหมดใจ
เห็นไหมสายลม.........พัดห่มความอ่อนหวาน
สร้างฝันเป็นตำนาน...ขับขาน..หัวใจ.
........................................................................

...........ทางฉันไกล.....ไปไหมเธอ......................

 

[ป้ากันนา]

คนแปลกหน้า..ที่มาเยือน              ช่างเอ่ยเอื้อน..พร่ำถามหา
ให้ริลองรักทุกครา                      เจรจาอ้อนจนเคย

ว่ามีรักให้พักพิง                         อย่าเกรงกริ่งช่างเปิดเผย
น่ากลัวจริงจริงเลย                      คงจะเคยรักมากมาย

น่ากลัวคารมยิ่ง                             หากผู้หญิงหลงคำชาย
เคยรักมามากหลาย                        จึงลวดลายมากลีลา

คนแปลกหน้า..ที่มาเยือน               ต้องการเพื่อน..ตามวาจา
คุยกันก็หรรษา                           ด้วยภาษารักนักกลอน

ขอเพียง..แค่รู้จัก                          ได้ทายทัก ..ตามที่วอน
รักนั้นขอผันผ่อน                           เอาไว้ก่อนคิดดีดี
  อิอิ

[เพลงผ้า]

สวัสดีคนแปลกหน้าที่มาเยือน
เชิญบนเรือนนั่งพักสักหน่อยไหม
ดื่มนํ้าเย็นเอนหลังให้ชื่นใจ
หรือจักพักตลอดไปก็ยินดี

ถ้อยวาจาหวานลํ้าคําประพันธ์
ช่างชวนฝันไร้ตําหนิของวิถี
สง่างามยามอ้อนอิสัตรี
เอื้อนวจีรู้จังหวะระยะความ

ณ.ที่นี้ไมตรีมีต้อนรับ
เพื่อซึมซับนํ้าใจใช่เหยียดหยาม
ร่วมสร้างสรรค์วันต่อไปให้งดงาม
ที่คงด้วยนิยามกวีไทย

[กวีพเนจร]

จะเป็นใครมาจากไหนไม่สำคัญ
คำรำพันเอ่ยเอื้อนเชิญเถิดเพื่อน
บทกวีที่มีนั่นยังย้ำเตือน
ไม่แชเชือนต้อนรับนักกวี

แม้แปลกหน้าก็ใช่ว่าแปลกภาษา
อักษรากลอนเพราะเสนาะนี้
ความเป็นนักรักกวีที่ท่านมี
ก็เหมือนที่บ้านนี้เขามีกัน

มาเป็นเพื่อนร่วมต่อกลอักษร
ขับแต่งกลอนร้อยเรียงเพียงดั่งฝัน
เชิญทางนี้คนแปลกหน้าอย่าช้าพลัน
บ้านกลอนนั้นเปิดต้อนรับตลอดเวลา

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กล่องความทรงจำ]

ถามเธอไปไหม........ไปตามใฝ่ฝัน
เดินไปด้วยกัน........ออกดั้นด้นเดิน
เหนื่อยนะทางนี้.......เพราะยังขาดเขิน
ลำบากเหลือเกิน......ใครหนอจะเดิน..ร่วมไป
.......................................................................
ทางนี้ยังรก..............กลัวหกล้มไหม
ผ่านวันนานไป.........ยังไร้คนเดิน
มีไหมใครฝัน...........ในวันสับสน
มีไหมสักคน.............จะทนร่วมทาง
.........................................................................
จะไปด้วยไหม...........หากใจไม่หนี
ฉันพร้อมยอมพลี.......รักคนดีหมดใจ
เห็นไหมสายลม.........พัดห่มความอ่อนหวาน
สร้างฝันเป็นตำนาน...ขับขาน..หัวใจ.
........................................................................

...........ทางฉันไกล.....ไปไหมเธอ......................

 

+1      เพราะมากมายค่ะ

สายทาง ลำบาก    แม้ยาก เพียงไหน
หากเธอ เต็มใจ    ให้ไป ร่วมทาง

ฉันก็ รออยู่      ไม่อยากอยู่ อ้างว้าง
โดดเดี่ยว หนทาง     เคว้งคว้าง เหลือเกิน

หากเธอ ยินดี   ฉันนี้ ไม่เขิน
ไม่เป็น ส่วนเกิน    ร่วมเดิน เคียงเธอ

 

[สุภาพบุรุษทรชน]

เ ธ อ อ า จ จ ะ รู้ สึ ก
ว่าฉันลึกกว่าคนไหน
ลึกเกินกว่าจะเข้าใกล้
จะเข้าใจใด้แท้จริง
............
เ พ ร า ะ ค น ไ ห น ก็ ไ ม่ จ ริ ง
จะหยุดนิ่งหยุดหวั่นไหว
เกินกว่าจะเข้าใจ
เลยเปลี่ยนไปกับเวลา
............
เ พ ร า ะ ฉั น เ ป็ น เ ช่ น อ ย่ า ง นี้
รักที่มีในทุกสิ่ง
รักใครก็รักจริง
และมากยิ่งกว่าจริงใจ
............
ฉั น จ ริ ง เ ป็ น เ ช่ น วั น นี้
ยังไม่มีใครแลเหลียว
อยู่ลำพังอย่างโดเดี่ยว
ไร้เรี่ยวแรงจะก้าวเดิน
............
ต อ น นี้ เ ริ่ ม ห วั่ น ไ ห ว
จะมีไหมใครรักจริง
จะรักเธอไม่หยุดนิ่ง
จะจมดิ่งในหัวใจ.
.............

 

[เพลงผ้า]

คนแปลกหน้า..มาเยือน..ถึงเรือนชาน
ประเพณี..โบราณ..ต้องต้อนรับ
ร่วมกันร้อย..ถ้อยหวาน..แล้วขานขับ
อย่าหายลับ..จากจร..ไม่ย้อนคืน

[สุภาพบุรุษทรชน]

..เมื่อศรัทธา..ปรารถนา..มาเร็วมาก
..จะว่ายาก..ก็ยากยิ่ง..กว่าสิ่งไหน
..เมื่อชีวิต..คิดไม่ตก..ผกผันไป
..เหลือสิ่งใด..ไว้ในใจ..ไม่รู้เลย

..ความรู้สึก..เป็นเช่นใด..บอกได้ยาก
..จะว่ามาก..ก็มากเกิน..จนเหินห่าง
..ที่ทำไป..ปล่อยหัวใจ..ไว้เลือนลาง
..เดินบนทาง..ระหว่างจิต..ผิดศรัทธา.

 ...................................................

[กวีพเนจร]

ใช่ใครอื่นคนไกลมาจากไหน
พี่น้องไทยนักกลอนป้อนคำหวาน
มาวันนี้ยินดีได้พบพาน
ร่วมสืบสานตำนานบทร้อยกรอง

[/font]]

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[สุภาพบุรุษทรชน]

..กวีจร..รอนแรมมา..ถึงที่นี่
..จันทร์หริบหรี่..ไกลตา..มาอาศัย
..ขอพิงพัก..เรื่องหนัก..ให้เบาใจ
..เติมเชื้อไฟ..ที่หัวใจ..ให้โรจน์เรือง

..ฝันของคน..แรมทาง..ยังค้างลิบ
..สุดทาง..ของดวงจิต..คิดไปถึง
..ผ่านชีวิต..เลห์ลวง..ห้วงคำนึง
..ชีวิตจึง..เร่คว้าง..อยู่อย่างนี้

..เพียงไมตรี..น้อยนิด..มิตรมอบให้
..แม้อ้างว้าง..ทางไกล..ไม่เหมือนฝัน
..มีความหวัง..เติมหัวใจ..ในคืนวัน
..ร่วมแบ่งปัน..ศรัทธาให้..ไม่ทิ้งทาง.

. ......................................

[nineten]

ชีวิตของการเดินทาง
อาจมีล้าบ้างเหนื่อยบ้าง..อย่าหวั่นไหว
หากเหนื่อยหนักพักตรงนี้ให้สบายใจ
หายเหนื่อยเมื่อไหร่ก็ค่อยไป..แล้วกัน

เธอเป็นใคร..ฉันไม่รู้จักหรอกนะ..คนแปลกหน้า
แต่ขอให้รู้ว่าบ้านหลังนี้..มีให้ความสุขสันต์
ทุกข์จากไหน...มีสุขให้แบ่งปัน
ต่อกลอนกัน..สนุกกันฉันน้องพี่

[สุภาพบุรุษทรชน]

..อาทิตย์อ่อน..ฤทธา..แล้วฟ้าค่ำ
..เหมือนตอกย้ำ..คำหยั่น..ว่าหวั่นไหม
..แต่ละฝัน..วันวาน..เลยผ่านไป
..เหมือนหัวใจ..ไหวถี่..ไม่คลี่คลาย

..เคยคิดฝัน..วันเวลา..ท่องฟ้าใส
..สะท้อนใน..หัวใจ..ให้ค้นหา
..พเนจร..เร่ฝัน..วันกลับมา
..แสวงหา..ตัวตน..หล่นหายไป

..เหมือนเดินทาง..มาไกล..อย่างไร้ทิศ
..ไม่รู้ทาง..ที่คิด..อยู่ทิศไหน
..ทางที่เดิน..ห่างเหิน..เกินก้าวไป
..จะมีใคร..บ้างไหม..ให้นำทาง.

 ......................................