เห็นมีมาหลายหลากคิดรักครู
เอาใจอยู่มอบหมายให้ทุกสิ่ง
แคบควายก็ยังมีที่อ้างอิง
เขาแย่งชิงกันนี้พลอยดีใจ
ยังเป็นห่วงถึงท่อนกลอนติดขัด
จะเขียนคัดขาดตอนคนสอนให้
บทกวีนี้หนาล้าหลังไป
แล้วมีใครแนะนำเราเช่นเก่านา
ชักจะลืมแล้วนั้นสัมผัสซ้ำ
คำลงซ้ำมาแฝงแย่งแล้วหนา
หาคำใหม่ไม่ได้ไร้ครูบา
อาจารย์มาชี้นำเขียนคำกลอน
บทที่สามนั้นหนารู้ว่าผิด
แต่ว่าศิษย์งงอยู่ขาดผู้สอน
ครูคนเก่าใส่ใจในคำวอน
ชายออดอ้อนหลงไหลในตัวเธอ
ต่อไปคงเขียนกลอนลงตอนติด
ไม่อยากคิดจิตนั้นหวั่นเสมอ
สงสัยต้องอำลาแล้วนะเออ
เป็นคนเซ่ออายบ้านกลอนตอนครูเมิน.
นพ
18 ก.ค.54
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
