|
หัวข้อ: ผลึกแก้ว เริ่มหัวข้อโดย: sitang ที่ 10 พฤศจิกายน 2011, 06:24:PM ฉันมองเห็นเธอเป็นดังผลึกแก้วอัญมณีมีค่า
เกินจักเปรียบเทียบประมาณกับสิ่งใดได้ในพื้นปฐพี ทั้งโลกนี้และโลกหน้า........................... คงจักเป็นวาสนาของฉันที่มิต้องดำรงชีพเดียวดายเปลี่ยวเปล่า และเหน็บหนาวยามรัตติกาลอันมืดมิดเช่นนี้ เธอเอียงกายแนบข้างฉัน............... จนหวั่นใจไหวสะท้านไปถึงก้นบึ้งของห่วงวัฏฏะแลจิตวิญญาณทั้งปวง มันจะเป็นเช่นตลอดไปใช่ไหม........ ตลอดชั่วอันตกาลตราบนานนิรันดร์ใช่หรือเปล่า เธอมิได้ตอบ........................... บรรยากาศยามราตรีที่แผ่นผ้าสีนิลกาฬอันไพศาลเบื้องโพ้นช่างหนาวนัก มิมีเสียงตอบกลับอันใดให้ได้สดับ........ เธอเอ่ยถ้อยพจนาอันไพเราะลึกซึ้งว่านี่จักเป็นรักเดียวของเธอ ตราบเท่าเทียบที่ชีวีจักสิ้นตักษัย เพียงวลีเท่านี่ดวงชีวีฉันก็ปลาบปลื้มชุ่มชื่นไปทั้งหฤทัยแล้ว นับว่าเทพเจ้าแห่งโชคทรงสถิตอยู่กับเราโดยแท้......... แม้รัติกาลค่ำคืนนี้จักไร้ซึ่งแสงแห่งชวาลา ที่เคยประดับทั่วท้องฟ้ายามราตรีเช่นทุกวี่ทุกวัน แต่มันก็ทำให้ฉันสุขใจยิ่งนัก ใกล้สางแล้วกลิ่นละอองไอหมอกม่านสีขาวราวกับปุยสำลีเริ่มปรากฎ เธอยังเคียงข้างฉันอยู่ใช่ไหม .................................................... ...................................................... ............................................................ .................................................................... ใช่..........เธอตอบ แล้วผลึกแก้วแววใสอันมีค่าเอนกอนันต์สุดที่จักพรรณนา ก็จางหายจางหายจางหายและจางหายไป พร้อมแสงแห่งพระอรุณยามรุ่งทิวา............................... ฉันก็ต้องมาพบว่าตัวเองต้องอ้างว้างเอกาอีกครั้ง เธอไม่รักษาวาจา............ปวดร้าวยิ่งนัก............... เจ็บปวดเหลือเกิน............. แล้วสำนึกสุดท้ายของใบหญ้าน้อยน้อยที่สิ้นหวังก็ยุติลง พร้อมกับที่ผลึกน้ำค้างอันเป็นคู่สัญญาว่าจะรักกันก็จางหายไป น่าสงสารยอดหญ้าเหลือเกิน น่าสงสารยิ่งนักแลกาลชั่วปัจจุบันก็ถูกเขาเหยียบย่ำอยู่เป็นอาจินต์แล้ว น่าสงสารเหลือเกิน สิตางศุ์ หัวข้อ: Re: ผลึกแก้ว เริ่มหัวข้อโดย: พิมพ์วาส ที่ 10 พฤศจิกายน 2011, 07:34:PM เกล็ดแก้วแวววาว ตกร้าวพราวแตก เป็นเสี่ยงเพียงแยก ก็แหลกแพรกหาย เพียงเกล็ดเพ็ชรแก้ว ก็แพร้วแววคลาย ตกร่วงพวงสาย ด้วยกลายกลับคืน แต่แก้วแพร้วร้าว เกล็ดพราวร้าวฝืน แตกซ้ำกล้ำกลืน บนผืนคืนดิน emo_82 หัวข้อ: Re: ผลึกแก้ว เริ่มหัวข้อโดย: สมนึก นพ ที่ 10 พฤศจิกายน 2011, 10:49:PM ผลึกแก้วแววใส กลใดไม่สิ้น วางตัวลืมถิ่น จากดินโคลนตม นำเจียระไน แต่งใหม่เหมาะสม เหลี่ยมล้นมนกลม ว่าชมสวยงาม หลงค่าว่าเพ็ชร หรือเม็ดโป่งข่าม จับได้ไล่ความ ร้าวลามรอยมี รู้ตัวเมื่อสาย อับอายหายหนี แสงอับทันที รู้ดีแก่ใจ มีชั้นกั้นวาง แถวล่างกว้างใหญ่ หลงทะยานไกล เผ่นไปเบื้องบน ของเทียมเกรียมกรอบ ตกขอบสับสน ปล่อยปละปะปน หลงตนลืมตัว. นพ 10 พ.ย.54 หัวข้อ: Re: ผลึกแก้ว เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 11 พฤศจิกายน 2011, 06:01:AM ...แก้วบ้านกลอน... เธอคือแก้ว...แววดี สีสดใส เธอคือแก้ว...เจียรนัย ไกลกระฉ่อน เธอคือแก้ว...แพรวแสง แห่งบ้านกลอน ขอวยพร...มีชัย ให้สมจินต์ น้องพิมพ์วาสจะเข้าแข่งขันทักษะทางวิชาการ "กลอนสี่สุภาพ" ระดับประถมศึกษา วันที่ 25 พฤศจิกายน 2554 หัวข้อ: Re: ผลึกแก้ว เริ่มหัวข้อโดย: yaguza ที่ 11 พฤศจิกายน 2011, 08:02:AM จงก้าวตาม ความฝัน อันบันเจิด จะก่อเกิด ศรัทธา มาสู่ถิ่น ปรากฎเกียรติ์ ชื่นชม สมกวิน ขอองค์อินทร์ ดลช่วย อำนวยพร ....ยากูซ่า..... หัวข้อ: Re: ผลึกแก้ว เริ่มหัวข้อโดย: ...สียะตรา.. ที่ 11 พฤศจิกายน 2011, 08:29:AM ....... คุณพิมพ์วาส............... ......คือ...ดวงแก้วกลัดเกร็ดรุ้งจรุงชื่อ ...ให้เลื่องลือว่า...ประทักษ์..หลักภาษา ...พิชิตชัย..ด้วยรุจิ....สติ.....ปัญญา ...สมคุณค่า..ลูก..หลาน...บ้านกลอนไทย ............. emo_47 ............................. หัวข้อ: Re: ผลึกแก้ว เริ่มหัวข้อโดย: พี.พูนสุข ที่ 11 พฤศจิกายน 2011, 11:03:AM อยากรู้ อยากเป็น ดังฝันใฝ่ อยากไป อยากเห็น จึงฝันหา อยากขีด อยากเขียน ทุกเวลา ภูมิปัญญา เติบกล้า ข้าเด็กไทยฯ emo_28 emo_28 emo_28 โชคดี..พิมพ์วาส ..Peepoonsuk.. หัวข้อ: Re: ผลึกแก้ว เริ่มหัวข้อโดย: sitang ที่ 12 พฤศจิกายน 2011, 10:52:AM เทพเจ้าแห่งโชคสถิต แด่เธอแล้ว พิมพ์วาส
ที่เหลือก็คือความสามารถของเธอที่มีอยู่เต็มเปี่ยม สุดแต่ว่าเธอจะเรียกความสามารถของเธอนั้นมาใช้ได้เต็มที่หรือเปล่า เป็นกำลังใจให้ครับ หัวข้อ: Re: ผลึกแก้ว เริ่มหัวข้อโดย: สมนึก นพ ที่ 12 พฤศจิกายน 2011, 04:24:PM พิมพ์วาสแข่งขัน ประชันทักษะ หลายคนซินะ อย่าละความเพียร ประหม่าเพื่อนนั้น หวาดหวั่นการเขียน หลงกลวนเวียน บทเรียนปะปน สติตั้งมั่น อย่าดั้นสับสน ลุกลี้ลุกลน จะจนในกานท์ ดูโจทย์ที่ตั้ง อย่าหวังแค่ผ่าน สัมผัสตรวจทาน ย้ำอ่านทันที เวลายังเหลือ ควรเผื่อว่างนี่ อ่านซ้ำถ้วนถี่ เร็วรี่ทบทวน รางวัลไม่พลาด พิมพ์วาสรับถ้วน ลุงไม่รบกวน เสริมล้วนแรงใจ. นพ 12 พ.ย.54 |