ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

     

ในคืนค่ำ ราตรี อันมืดมิด
แอบเชยชิด กระต่ายน้อย ปองของสูง
ไม่อาจเอื้อม ลงมา คว้ามาจูง
เป็นของสูง ที่อยู่ บนฟ้าไกล

พระจันทร์ หันมา ทางนี้หน่อย
หัวใจน้อย กระต่ายนี้ จะหมองไหม้
ด้วยพิษรัก ปักลง ตรงหัวใจ
ถ้าทิ้งไว้ คงยิ่งยวด ปวดทวี

เพราะไม่อาจ ไขว่คว้า มาเคียงใกล้
รู้ตัวว่า เป็นได้ แค่อย่างนี้
ไม่อยากดึง จันทรา เปื้อนราคี
กระต่ายนี้ ขอลา จากแล้วเอย

ไว้โอกาส สมหวัง สักคราหนึ่ง
ฉันจะดึง มาไขว่คว้า มาชมเชย
โอ้ละหนอ หัวใจ จันทราเอ๋ย
เจ้าจะเคย รู้ไหม กระต่ายปอง

      ดวงจันทราส่องสว่างอยู่กลางจิต                     ให้ฉันคิดถึงใครที่ใฝ่ฝัน
เปรียบก็เหมือนเจ้ากระต่ายที่หมายจันทร์             ทุกคืนวันเฝ้าคิดถึงทุกนาที
      แต่ว่าเจ้ากระต่ายตัวน้อยน้อย                       ได้แต่คอยรอจันทร์ขมันขมี
เมื่อไรจันทร์จะลอยลงมาสักที                              เจ้ากระต่ายตัวดีเฝ้ารอคอย
      แต่ว่าจันทร์ก็คือจันทร์อยู่กลางฟ้า                  กลางเวหาไม่มีปัญญาสอย
ปล่อยให้เจ้ากระต่ายฝันเลื่อนลอย                         เฝ้ารอคอยคอยเก้อเพ้อรำพัน

แม้เป็นจันทร์ บนฟ้า ที่งามเด่น
กระต่าย เห็นเป็น เช่นของสูง
ไม่อาจเอื้อม ไม่อาจสอย มาคอยจูง
เจ้าเป็นของ สูงกระต่าย ยังเฝ้าควร

รู้บ้างไหม กระต่าย ใจเจ้าน้อย
เราก็คอย เจ้ามองมา มิแหนหวน
วันนี้เรา จันทร์เจ้า ยังเฝ้าควร
ให้กระต่าย ผู้มากล้วน มาชมเชย

ก็เพราะเรา ยังทอแสง แห่งฟากฟ้า
ที่แรงกล้า สว่างไหว ให้เฉลย
เราจันทรานี้ ยังคงเป็น ที่เคยๆ
ก็เปล่าเลย เราไม่เคย จะไม่แล

ดูสิกระ ต่ายน้อยเจ้า แหงนคอหา
ดูจันทรา บนฟ้าเด่น ที่แยแส
รู้ไหมเจ้า จันทรา เราคอยแคร์
ที่ยังส่อง แสงแด่ กระต่าย ผู้เฝ้ารอ


..............อาจจะเพลี้ยนไปนิด ก็ให้อภัยฟ้าใสนะ  พอดี จิตใจมันมะค่อยปกติเยยแต่งได้เท่านี้อ่ะ......

กระต่ายยังเฝ้ารอทุกคืนค่ำ
พอเย็นย่ำกระต่ายก็ไปแลหา
เอ๊ะ!!!ทำไมวันนี้จันทร์ไม่มา
หรือเพราะว่าดวงจันทร์จะเป็นลม
_____________________
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+

กระต่ายน้อย แหงนมอง จันทราสวย
รู้ไว้ด้วย จันทร์ส่ง รักมาถึง
มอบแด่ กระต่ายน้อย ด้วยหัวใจซึ้ง
พร้อมความคิด ถึงอยู่ ทุกเวลา

แสงสว่างจาก ฉันที่ ส่งมาให้
อยากส่งใจ ดวงจันทร์ นั้นมาหา
รู้บ้างไหม หากวันใด ไม่ได้มา
จันทร์ปวด อุรา จนเกินใจ

ในค่ำคืน ราตรี ที่มืดมิด
หัวใจปิด ไม่อาจส่อง แสงมาได้
จันทรานี้ แสนเจ็บ ปวดดวงใจ
ไม่อาจมา พบกระต่าย ดังใจปอง

คืนเดือนแรม ฟ้าพร่าง มืดสลัว
ฉันก็กลัว ไม่สมหวัง หัวใจหมอง
วันนี้ ไม่ อาจเห็น กระต่ายน้อยมามอง
ดวงจันทรา แสนเศร้าหมอง ในจิตใจ

จันทร์กระจ่าง ลอยเด่น อยู่บนฟ้า
สอ่งแสงจ้า ลงมา บนพื้นดิน
ให้กระต่าย ได้มอง ใจถวิล
หากไม่สิ้น ลมหายใจ จะไปหาเธอ

เพราะไม่อาจ คว้าไขว่ ดังใจปอง
รักจึงหมอง หม่นไหม้ ให้พร่ำเพ้อ
รู้ตัวดี วันนี้ฉัน ไม่อาจเจอ
ได้แต่เพ้อ เพ้อไป อยู่ทุกวัน

เพราะฉันเป็น กระต่าย ดูด้อยค่า
หากเธอมา รักฉัน กลัวไหวหวั่น
หากวันหนึ่ง เธอไม่ซึ้ง ดังคืนจันทร์
หัวใจฉัน คงแหลก แยกออกไป

เจ้าจะร้องไห้ใยกระต่ายน้อย
เราก็คอยส่องแสงสู่ปฐพี
ใจจันทร์ไม่เคยที่จะมี
ดาวดวงใดตรีตราจอง

เพราะเราเป็นจันทร์บนฟ้ากว้าง
ดาวพราวพร่างเป็นเพื่อนใจไม่มอง
ก็กระต่ายน้อยวันใดไม่มามอง
พระจันทร์ก็เศร้าหมองจนเหนื่อใจ

ไม่ใช่เพราะเปลี่ยนใจให้ใครอื่น
คงอยากฝืนหากจะเปลี่ยนเช่นนั้นได้
ก็เพราะเราจันทรารักเธอจนหมดใจ
แต่หากเธอไม่ยอมเชื่อคงจบลง