ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

อันบัณฑิตทำน้ำให้พร่องแก้ว
น้อมรับแนวแนะนำพร่ำแก้ไข
ใครตำหนิติชมสมดวงใจ
ปรับแต่งใหม่ให้เข้าใต้เงาบัง

ขอขอบคุณท่านฮ็อทคิดริเริ่ม
เพื่อจะเพิ่มความรู้สู่ความหวัง
ให้กลอนกานท์ผ่านหมู่ผู้เยาว์ยัง
ได้คิด,ฟัง กฏเกณฑ์แห่งบทกลอน

คุณระนาดแม่ทัพใหญ่ใจประเสริฐ
เฝ้าชูเชิดเด็กใหม่ใฝ่บอกสอน
คอยแนะนำ ตักเตือนเป็นตอน ตอน
เพราะอาทรเด็กไทยใฝ่กวี

อีกหลายท่านบ้านกลอนคอยต้อนรับ
ดั่งช่วยขับขานไขในวิถี
ต่างร่วมมือร่วมใจเป็นอันดี
สามัคคีคือพลังตั้งธงชัย

เหล่าน้องน้อง หลานหลานจงขานรับ
จงซึมซับไมตรีที่มอบให้
เขียนกลอนเป็นจะสนุกสุขทางใจ
เก่งแล้วไซร้ค่อยบินตามจินตนา

 

"ปรางค์  สามยอด"

สูจงดูรวงข้าวที่เมล็ดเต็มเต่ง จะโน้มรวงลงต่ำ
ส่วนรวงที่สูงตระหง่านชี้ฟ้านั้น สีขาวแห้งตาย เพราะมีแต่เมล็ดลีบๆ
สูจงเลือกเอาเถิดว่าจะชูหัวค้ำฟ้า หรือจะก้มน้อมรับเอาวิชาความรู้จากท่านทั้งหลายที่เอามาให้ด้วยจิตใจอันงาม ล่ะ

[ระนาดเอก]

ขอชื่นชมอารมณ์กลอนบอมซองดุ๊ก
อ่านสนุกสร้างสรรค์สร้างแสงสี
ด้วยสำนวนชวนขันอันพึงมี
เพื่อหลีกหนีอารมณ์เครียดที่เบียดมา

ผมรู้น้อยเรื่องคำจำมาเขียน
ก็วนเวียนอย่างนี้อย่าถือสา
รักกลอนแปดดังครูเทอดบูชา
ผมไม่กล้าแหกกฏกลัวหมดลาย

หากใครทำกลอนแปดให้แปลกแปร่ง
ผมแค่แย้งไม่หวังให้ใครแพ้พ่าย
ไม่ได้อยากให้ใครต้องอับอาย
จุดมุ่งหมายหวังให้ได้กลอนดี

ถ้าไม่ชอบกลอนแปดก็กลอนเปล่า
อยากจะเล่าเรื่องใดได้เต็มที่
หรือคิดใหม่เพื่อสร้างทางกวี
ก็จะมีคนมากมายหมายชื่นชม

พี่ฮอท39

 

๐ เมื่อคว้าบอลหวังตรงลงสนาม
อย่าเกรงขามกฎเกณฑ์เล่นอย่างผม
เดินตามกฎกรรมการท่านนิยม
อย่าผสมบอลวัด..ดูขัดใจ

๐ เมื่ออยู่ในสนามท่ามคนรอบ
อิงเขตขอบกติกาอย่าเหลวไหล
เมื่อบอลออกคือออก..หลอกทำไม
ทุ่มเล่นใหม่ตามเกมส์..เอมอารมณ์

๐ อย่าดื้อแพ่งหัวใสไม่เข้าท่า
มีหลายตามองอยู่..รู้เหมาะสม
เสียงโห่ไล่จะดังทั้งระดม
เกมส์ลูกกลมไม่ต่าง..กฎทางกลอน

๐ รักจะเขียนอย่าแหกแยกบัญญัติ
ครูบาเห็นอึดอัดวัตรอักษร
กฎเขามีเดินตามอย่าทำงอน
ทำไม่ได้ก็นอน..อย่าป้อนกานท์..

ระนาดเอก

 

๐ ที่ทนเพียร..เขียนไป..ใช่ใจรัก
ข้ารู้จัก..หลักคำ..ที่ย้ำขาน
ถึงว่าแม้..แค่จะ..พอประมาณ
แต่อยากสาน..กานต์ไป..ตามใจตน

๐ ไม่สนใจ..ใยดี..มีใครอ่าน
เรื่องหลักการ..ผ่านไป..ข้าไม่สน
แค่ได้โชว์..โก้แท้..แม้วกวน
ใครจะพ่น..บ่นว่า..ข้าไม่แคร์

๐ กลอนของข้า..ข้าแต่ง..อย่าแย้งข้า
นอกตำรา..ว่าไว้..ไม่แยแส
ไม่ถูกใจ..ไม่ต้อง..มามองแล
อย่าวอแว..แก้ไข..ข้าไม่ฟัง

๐ อย่ามาจุ้น..วุ่นวาย..ให้หน่ายจิต
ข้ามีสิทธ์..คิดทำ..อย่าย้ำสั่ง
ถึงสีซอ..คลอเคล้า..เข้าประดัง
ข้าก็ยัง..ฟังได้..ไม่เข้าใจ..

หทัยชนก...

แต่งไปตามจินตนาการและกลอนพาไปค่ะ
ไม่ได้หมายคิดไปสะกิดต่อมใดๆของใครทั้งสิ้น
แบบว่า มาตามอารมณ์อ่ะนะ..

๐ ข้าเป่าขลุ่ยลุยหนองแบกข้องแห
ริ้วรอยแผลแลถ้วนล้วนใหม่ใหม่
มิเคยเรียนเขียนอ่านกานท์เหมือนใคร
แต่ข้างในใจนี้มีแต่กลอน

๐ มีไอ้ทุยคุยเล่นเน้นยามเศร้า
ไว้คลายเหงาเล่าความยามจิตกร่อน
มันก็ฟังทั้งปีไม่มีงอน
ไม่เคยย้อนตอนข้าเผลอบ้าบอ

๐ เขียนกลอนไปไร้สาวเหน็บหนาวบ้าง
มีกองฟางข้างกายไว้ก่ายหนอ
มีเพื่อนแท้แค่ทุยอ้วนตุ้ยพอ
ที่คอยรอฟังกลอนตอนข้าเมา

๐ กระดิกหูชูหางอย่างเข้าจิต
นี่แหละมิตรจิตซึ่งพึ่งยามเหงา
กลอนไม่ดีมิเคยเยาะเย้ยเรา
ร่ายกลอนเศร้าเผาใจไปวันวัน

๐ อีบัวตองน้องสาวพราวใกล้บ้าน
เริ่มสะคราญบานตุ่มปทุมถัน
ข้าหมายปองต้องตาแต่หน้ามัน
จึงคอยกลั่นสรรค์เขียน..เพียรกวี

๐ กำลังใจในภาพอาบความหวัง
คือพลังหลั่งรินศิลป์วิถี
คิดสักวันมันคงปลงฤดี
กับคนที่มีศิลป์..จินต์รักกลอน..

ระนาดเอก

ปล.กลอนพาไปเช่นกันนะครับ..

 

[สุดสาย]

จากน้องใหม่..ใจรัก..ครูทักทาย
ติก่อนสาย..รู้แน่..ได้แก้ไข
บางบทกลอน..แต่งดี..ด้วยมีใจ
ที่ผิดไป..วอนครู..ช่วยดูทาง

อาจแต่งได้..ไม่เก่ง..แต่เร่งรู้
ขอวอนครู..ชี้แน่ะ..ให้หนูสร้าง
ศิษย์คนนี้..น้อมรับ..กลับมาวาง
หนักเบาบ้าง..ขอครู..ช่วยดูใจ

ที่แต่งมา..ผิดพลาด..หนูอาจแย่
แต่ได้ครู..ช่วยแก้..ดูแลให้
ขอบพระคุณ..คุณครู..ผู้ห่วงใย
ศิษย์แต่งได้..ด้วยดี..เพราะมีครู

..ด้วยความเคารพในทุกคำชี้แน่ะของคุณครูทุกท่านที่คอยห่วงใยมาตลอดค่ะ..

..nara..

[สมนึก นพ]

หัดอยู่นาน อ่านเขียน เรียนเอาเอง
กลอนโคลงเคลง บรรเลงมา ว่าถูกแล้ว
สัมผัสขัด อัดคำ ล้ำเกินแนว
แต่ละแถว ควบกล้ำ มีซ้ำกัน

รับการติ มามาก จากผู้รู้
เสมือนครู สอนสั่ง ในครั้งนั้น
แต่อยากเรียน อยากรู้ ดูทุกวัน
เวลาผ่าน ไม่พัฒนา ขึ้นมาเลย

ผู้ได้รับ บาดเจ็บ แนะนำให้
บ้านกลอนไทย มีครู รู้เฉลย
เปิดมาอ่าน คมเฉียบ มีเปรียบเปรย
ไม่ปล่อยเลย รีบสมัคร ด้วยรักกานท์

นักกีฬา กล้าแกร่ง แรงวิ่งไหว
ยังยอมให้ โค้ชนำ ทำประสาน
ฝึกเทคติค ลีลา มาตั้งนาน
กว่าจะผ่าน ลงสนาม ตามฤดู

หัดอยู่นาน อ่านเขียน เรียนเอาเอง
ไม่คว้างเคว้ง แล้วนี่ มีผู้รู้
ขอคุกเข่า เคารพผ่าน ท่านคุณครู
หลายหมวดหมู่ บาทบท จดเขียนมา

วิงวอนท่าน ตรวจทาน ให้ผมด้วย
เพื่อเสริมช่วย เสริมแรง แบ่งรักษา
ด้วยบทกลอน ก่อนเก่า บ้านเรานา
มีคุณค่า สัมผัสได้ ตรึงใจนาน.

[จ้อง เจรียงคำ]

ขอชื่นชมอารมณ์กลอนบอมซองดุ๊ก
อ่านสนุกสร้างสรรค์สร้างแสงสี
ด้วยสำนวนชวนขันอันพึงมี
เพื่อหลีกหนีอารมณ์เครียดที่เบียดมา

ผมรู้น้อยเรื่องคำจำมาเขียน
ก็วนเวียนอย่างนี้อย่าถือสา
รักกลอนแปดดังครูเทอดบูชา
ผมไม่กล้าแหกกฏกลัวหมดลาย

หากใครทำกลอนแปดให้แปลกแปร่ง
ผมแค่แย้งไม่หวังให้ใครแพ้พ่าย
ไม่ได้อยากให้ใครต้องอับอาย
จุดมุ่งหมายหวังให้ได้กลอนดี

ถ้าไม่ชอบกลอนแปดก็กลอนเปล่า
อยากจะเล่าเรื่องใดได้เต็มที่
หรือคิดใหม่เพื่อสร้างทางกวี
ก็จะมีคนมากมายหมายชื่นชม

พี่ฮอท39

 

๐ เมื่อคว้าบอลหวังตรงลงสนาม
อย่าเกรงขามกฎเกณฑ์เล่นอย่างผม
เดินตามกฎกรรมการท่านนิยม
อย่าผสมบอลวัด..ดูขัดใจ

๐ เมื่ออยู่ในสนามท่ามคนรอบ
อิงเขตขอบกติกาอย่าเหลวไหล
เมื่อบอลออกคือออก..หลอกทำไม
ทุ่มเล่นใหม่ตามเกมส์..เอมอารมณ์

๐ อย่าดื้อแพ่งหัวใสไม่เข้าท่า
มีหลายตามองอยู่..รู้เหมาะสม
เสียงโห่ไล่จะดังทั้งระดม
เกมส์ลูกกลมไม่ต่าง..กฎทางกลอน

๐ รักจะเขียนอย่าแหกแยกบัญญัติ
ครูบาเห็นอึดอัดวัตรอักษร
กฎเขามีเดินตามอย่าทำงอน
ทำไม่ได้ก็นอน..อย่าป้อนกานท์..

ระนาดเอก

 

๐ ที่ทนเพียร..เขียนไป..ใช่ใจรัก
ข้ารู้จัก..หลักคำ..ที่ย้ำขาน
ถึงว่าแม้..แค่จะ..พอประมาณ
แต่อยากสาน..กานต์ไป..ตามใจตน

๐ ไม่สนใจ..ใยดี..มีใครอ่าน
เรื่องหลักการ..ผ่านไป..ข้าไม่สน
แค่ได้โชว์..โก้แท้..แม้วกวน
ใครจะพ่น..บ่นว่า..ข้าไม่แคร์

๐ กลอนของข้า..ข้าแต่ง..อย่าแย้งข้า
นอกตำรา..ว่าไว้..ไม่แยแส
ไม่ถูกใจ..ไม่ต้อง..มามองแล
อย่าวอแว..แก้ไข..ข้าไม่ฟัง

๐ อย่ามาจุ้น..วุ่นวาย..ให้หน่ายจิต
ข้ามีสิทธ์..คิดทำ..อย่าย้ำสั่ง
ถึงสีซอ..คลอเคล้า..เข้าประดัง
ข้าก็ยัง..ฟังได้..ไม่เข้าใจ..

หทัยชนก...

แต่งไปตามจินตนาการและกลอนพาไปค่ะ
ไม่ได้หมายคิดไปสะกิดต่อมใดๆของใครทั้งสิ้น
แบบว่า มาตามอารมณ์อ่ะนะ..

๐ ข้าเป่าขลุ่ยลุยหนองแบกข้องแห
ริ้วรอยแผลแลถ้วนล้วนใหม่ใหม่
มิเคยเรียนเขียนอ่านกานท์เหมือนใคร
แต่ข้างในใจนี้มีแต่กลอน

๐ มีไอ้ทุยคุยเล่นเน้นยามเศร้า
ไว้คลายเหงาเล่าความยามจิตกร่อน
มันก็ฟังทั้งปีไม่มีงอน
ไม่เคยย้อนตอนข้าเผลอบ้าบอ

๐ เขียนกลอนไปไร้สาวเหน็บหนาวบ้าง
มีกองฟางข้างกายไว้ก่ายหนอ
มีเพื่อนแท้แค่ทุยอ้วนตุ้ยพอ
ที่คอยรอฟังกลอนตอนข้าเมา

๐ กระดิกหูชูหางอย่างเข้าจิต
นี่แหละมิตรจิตซึ่งพึ่งยามเหงา
กลอนไม่ดีมิเคยเยาะเย้ยเรา
ร่ายกลอนเศร้าเผาใจไปวันวัน

๐ อีบัวตองน้องสาวพราวใกล้บ้าน
เริ่มสะคราญบานตุ่มปทุมถัน
ข้าหมายปองต้องตาแต่หน้ามัน
จึงคอยกลั่นสรรค์เขียน..เพียรกวี

๐ กำลังใจในภาพอาบความหวัง
คือพลังหลั่งรินศิลป์วิถี
คิดสักวันมันคงปลงชีวี
กับคนที่มีศิลป์..จินต์รักกลอน..

ระนาดเอก

ปล.กลอนพาไปเช่นกันนะครับ..

 

อีบัวตองมองกลอนถอนใจทอด
ล้วนคำพลอดพะนอทออักษร
หวานสนั่นกลั่นเกลี้ยงเยี่ยงบทตอน
ของละครฉากหรูคู่พระ-นาง

ล้วนอุดมคมคำ..นำมากล่อม
หวังตะล่อมเล็มโลมโน้มคำอ้าง
ชักแม่น้ำถามหล้า-นภา พลาง
หยิบเดือนวางสางดาวราวนิทาน

กล่าวท้องทุ่งฟุ้งเฟื่องล้วนเรื่องเปรียบ
กลั่นถ้อยเนี้ยบเฉียบคมชมสถาน
ยกไอ้ทุยลุยฟางอยู่กลางลาน
ขลุ่ยแว่วผ่านภู่ผึ้งริมบึงบัว

อีบัวตองมองกลอนแล้วนอนคิด
หนอไอ้ทิดที่เอ็งเปล่งคำกลั้ว
ฉันทลักษณ์สักนิดผิดทุกตัว
ช่างน่าหัวร่อนักสักแต่ทำ

กลอนไอ้ทิดคิดมาค่อนฟ้ามืด
มันเลยชืดวืดสมแม่คมขำ
กระดาษน้อยด้อยค่าไม่น่าจำ
ถูกขยำโยนทิ้งเหตุหญิงเมิน


ถูกกลอนพี่ระนาดเอกชวนไปครับ...

[สมนึก นพ]

มีติชม สมค่า ที่มาเรียน
หลายท่านเวียน ชี้วาง ทางแก้ไข
การพ้องคำ กล้ำเสียง มีเพียงใด
ผิดแบบไป จะไม่ นำใช้นา

อักษรสูง สิบเอ็ดตัว เริ่มมั่วแล้ว
คงไม่แคล้ว ผิดสัมผัส คัดมาหา
และส่วนกลาง อีกเก้า เข้ากอกา
เสียงต่ำมา ยี่สิบสี่ เริ่มมีงง

ยังเสียงตรี เสียงโท โอ้สับสน
จะหาค้น ที่ไหน ไม่ลืมหลง
และบทนี้ เป็นไง กว่าได้ลง
ก็ยังคง ผิดนา หาให้ที.

[สมนึก นพ]

มีติชม สมค่า ที่มาเรียน
หลายท่านเวียน ชี้วาง ทางแก้ไข
การพ้องคำ กล้ำเสียง มีเพียงใด
ผิดแบบไป จะไม่ นำใช้นา

อักษรสูง สิบเอ็ดตัว เริ่มมั่วแล้ว
คงไม่แคล้ว ผิดสัมผัส คัดมาหา
และส่วนกลาง อีกเก้า เข้ากอกา
เสียงต่ำมา ยี่สิบสี่ เริ่มมีงง

ยังเสียงตรี เสียงโท โอ้สับสน
จะหาค้น ที่ไหน ไม่ลืมหลง
และบทนี้ เป็นไง กว่าได้ลง
ก็ยังคง ผิดนา หาให้ที

๐ มีที่ผิด..นิดหนึ่ง..ที่พึงเปลี่ยน
เพราะกลอนเนียน..เพี้ยนไป..ในบาทสี่
ชิงสัมผัส..ตัดไป..อย่าให้มี
บทแรกนี้..พี่คง..จะหลงไป

๐ กลอนสะดุด..หยุดไหล..ในวรรคส่ง
สัมผัสลง..ตรงรับ.."ไป"กับ"ไม่"
หากเลือกคำ..ซ้ำเสียง..เพียงหนึ่งใด
ยามขานขับ..จับใจ..ไม่รู้เลือน
...............................

มีติชม สมค่า ที่มาเรียน
หลายท่านเวียน ชี้วาง ทางแก้ไข
การพ้องคำ กล้ำเสียง มีเพียงใด
ผิดแบบไป จะหลง ตรงใช้นา
..............................................
แก้อย่างนี้ ใช้ได้ไหม

[ระนาดเอก]

มีติชม สมค่า ที่มาเรียน
หลายท่านเวียน ชี้วาง ทางแก้ไข
การพ้องคำ กล้ำเสียง มีเพียงใด
ผิดแบบไป จะไม่ นำใช้นา

อักษรสูง สิบเอ็ดตัว เริ่มมั่วแล้ว
คงไม่แคล้ว ผิดสัมผัส คัดมาหา
และส่วนกลาง อีกเก้า เข้ากอกา
เสียงต่ำมา ยี่สิบสี่ เริ่มมีงง

ยังเสียงตรี เสียงโท โอ้สับสน
จะหาค้น ที่ไหน ไม่ลืมหลง
และบทนี้ เป็นไง กว่าได้ลง
ก็ยังคง ผิดนา หาให้ที

๐ มีที่ผิด..นิดหนึ่ง..ที่พึงเปลี่ยน
เพราะกลอนเนียน..เพี้ยนไป..ในบาทสี่
ชิงสัมผัส..ตัดไป..อย่าให้มี
บทแรกนี้..พี่คง..จะหลงไป

๐ กลอนสะดุด..หยุดไหล..ในวรรคส่ง
สัมผัสลง..ตรงรับ.."ไป"กับ"ไม่"
หากเลือกคำ..ซ้ำเสียง..เพียงหนึ่งใด
ยามขานขับ..จับใจ..ไม่รู้เลือน
...............................

มีติชม สมค่า ที่มาเรียน
หลายท่านเวียน ชี้วาง ทางแก้ไข
การพ้องคำ กล้ำเสียง มีเพียงใด
ผิดแบบไป จะหลง ตรงใช้นา
..............................................
แก้อย่างนี้ ใช้ได้ไหม

๐ ท้ายวรรคแรกสามัญนั้นไม่ขลัง
อ่อนพลังไม่ส่งวงศ์ภาษา
ดูตรง"เรียน"เปลี่ยนใหม่ใส่มนตรา
กลอนคุณค่าจะสูงดุจยูงทอง..

..จากใจจริงระนาดเอกครับ..

 

[เมฆา...]

ขอชื่นชมอารมณ์กลอนบอมซองดุ๊ก
อ่านสนุกสร้างสรรค์สร้างแสงสี
ด้วยสำนวนชวนขันอันพึงมี
เพื่อหลีกหนีอารมณ์เครียดที่เบียดมา

ผมรู้น้อยเรื่องคำจำมาเขียน
ก็วนเวียนอย่างนี้อย่าถือสา
รักกลอนแปดดังครูเทอดบูชา
ผมไม่กล้าแหกกฏกลัวหมดลาย

หากใครทำกลอนแปดให้แปลกแปร่ง
ผมแค่แย้งไม่หวังให้ใครแพ้พ่าย
ไม่ได้อยากให้ใครต้องอับอาย
จุดมุ่งหมายหวังให้ได้กลอนดี

ถ้าไม่ชอบกลอนแปดก็กลอนเปล่า
อยากจะเล่าเรื่องใดได้เต็มที่
หรือคิดใหม่เพื่อสร้างทางกวี
ก็จะมีคนมากมายหมายชื่นชม

พี่ฮอท39

 

๐ เมื่อคว้าบอลหวังตรงลงสนาม
อย่าเกรงขามกฎเกณฑ์เล่นอย่างผม
เดินตามกฎกรรมการท่านนิยม
อย่าผสมบอลวัด..ดูขัดใจ

๐ เมื่ออยู่ในสนามท่ามคนรอบ
อิงเขตขอบกติกาอย่าเหลวไหล
เมื่อบอลออกคือออก..หลอกทำไม
ทุ่มเล่นใหม่ตามเกมส์..เอมอารมณ์

๐ อย่าดื้อแพ่งหัวใสไม่เข้าท่า
มีหลายตามองอยู่..รู้เหมาะสม
เสียงโห่ไล่จะดังทั้งระดม
เกมส์ลูกกลมไม่ต่าง..กฎทางกลอน

๐ รักจะเขียนอย่าแหกแยกบัญญัติ
ครูบาเห็นอึดอัดวัตรอักษร
กฎเขามีเดินตามอย่าทำงอน
ทำไม่ได้ก็นอน..อย่าป้อนกานท์..

ระนาดเอก

 

๐ ที่ทนเพียร..เขียนไป..ใช่ใจรัก
ข้ารู้จัก..หลักคำ..ที่ย้ำขาน
ถึงว่าแม้..แค่จะ..พอประมาณ
แต่อยากสาน..กานต์ไป..ตามใจตน

๐ ไม่สนใจ..ใยดี..มีใครอ่าน
เรื่องหลักการ..ผ่านไป..ข้าไม่สน
แค่ได้โชว์..โก้แท้..แม้วกวน
ใครจะพ่น..บ่นว่า..ข้าไม่แคร์

๐ กลอนของข้า..ข้าแต่ง..อย่าแย้งข้า
นอกตำรา..ว่าไว้..ไม่แยแส
ไม่ถูกใจ..ไม่ต้อง..มามองแล
อย่าวอแว..แก้ไข..ข้าไม่ฟัง

๐ อย่ามาจุ้น..วุ่นวาย..ให้หน่ายจิต
ข้ามีสิทธ์..คิดทำ..อย่าย้ำสั่ง
ถึงสีซอ..คลอเคล้า..เข้าประดัง
ข้าก็ยัง..ฟังได้..ไม่เข้าใจ..

หทัยชนก...

แต่งไปตามจินตนาการและกลอนพาไปค่ะ
ไม่ได้หมายคิดไปสะกิดต่อมใดๆของใครทั้งสิ้น
แบบว่า มาตามอารมณ์อ่ะนะ..

๐ ข้าเป่าขลุ่ยลุยหนองแบกข้องแห
ริ้วรอยแผลแลถ้วนล้วนใหม่ใหม่
มิเคยเรียนเขียนอ่านกานท์เหมือนใคร
แต่ข้างในใจนี้มีแต่กลอน

๐ มีไอ้ทุยคุยเล่นเน้นยามเศร้า
ไว้คลายเหงาเล่าความยามจิตกร่อน
มันก็ฟังทั้งปีไม่มีงอน
ไม่เคยย้อนตอนข้าเผลอบ้าบอ

๐ เขียนกลอนไปไร้สาวเหน็บหนาวบ้าง
มีกองฟางข้างกายไว้ก่ายหนอ
มีเพื่อนแท้แค่ทุยอ้วนตุ้ยพอ
ที่คอยรอฟังกลอนตอนข้าเมา

๐ กระดิกหูชูหางอย่างเข้าจิต
นี่แหละมิตรจิตซึ่งพึ่งยามเหงา
กลอนไม่ดีมิเคยเยาะเย้ยเรา
ร่ายกลอนเศร้าเผาใจไปวันวัน

๐ อีบัวตองน้องสาวพราวใกล้บ้าน
เริ่มสะคราญบานตุ่มปทุมถัน
ข้าหมายปองต้องตาแต่หน้ามัน
จึงคอยกลั่นสรรค์เขียน..เพียรกวี

๐ กำลังใจในภาพอาบความหวัง
คือพลังหลั่งรินศิลป์วิถี
คิดสักวันมันคงปลงชีวี
กับคนที่มีศิลป์..จินต์รักกลอน..

ระนาดเอก

ปล.กลอนพาไปเช่นกันนะครับ..

 

อีบัวตองมองกลอนถอนใจทอด
ล้วนคำพลอดพะนอทออักษร
หวานสนั่นกลั่นเกลี้ยงเยี่ยงบทตอน
ของละครฉากหรูคู่พระ-นาง

ล้วนอุดมคมคำ..นำมากล่อม
หวังตะล่อมเล็มโลมโน้มคำอ้าง
ชักแม่น้ำถามหล้า-นภา พลาง
หยิบเดือนวางสางดาวราวนิทาน

กล่าวท้องทุ่งฟุ้งเฟื่องล้วนเรื่องเปรียบ
กลั่นถ้อยเนี้ยบเฉียบคมชมสถาน
ยกไอ้ทุยลุยฟางอยู่กลางลาน
ขลุ่ยแว่วผ่านภู่ผึ้งริมบึงบัว

อีบัวตองมองกลอนแล้วนอนคิด
หนอไอ้ทิดที่เอ็งเปล่งคำกลั้ว
ฉันทลักษณ์สักนิดผิดทุกตัว
ช่างน่าหัวร่อนักสักแต่ทำ

กลอนไอ้ทิดคิดมาค่อนฟ้ามืด
มันเลยชืดวืดสมแม่คมขำ
กระดาษน้อยด้อยค่าไม่น่าจำ
ถูกขยำโยนทิ้งเหตุหญิงเมิน


ถูกกลอนพี่ระนาดเอกชวนไปครับ...

๐..เก็บกระดาษ พาดคลี่ หรี่ตาจ้อง
อักษรคล้อง เชื่อมกานท์ พานขวยเขิน
กลอนพี่ทิด คิดเกี้ยว เกี่ยวดำเนิน
ไยหมางเมิน ขยำทิ้ง  พี่หญิงบัว

๐..จึงคิดอ่าน หาญกล้า เก็บมาให้
 หวั่นความใน ใจชวด  อาจปวดหัว
  หากความหวัง  พังลู่ ไม่รู้ตัว
 อาจหมองมัว รัวริน กินน้ำตา

  ๐..กลัวเสียงขลุ่ย  ลุยทุ่ง  กระทุ้งแทก
 สำเนียงแปลก แผกเพี้ยน เวียนเวหา
 ไม่ไพเราะ เหมือนเก่า ลอยเคล้ามา
 จะสะท้าน บ้านป่า พนาไพร

  ๐..ด้วยเสียงครวญ ทวนลม พรมเล่นนิ้ว
  เพียงออพลิ้ว หวิวหวาน ปานคุณไสย
  พี่สะกด  ทุกสิ่ง นิ่งดั่งใจ
  ให้หลงใหล  ไอศิลป์ กลิ่นกำจร
 
  ๐..เป็นผลงาน พี่ทิด คิดสร้างสรรค์
  ขอแบ่งปัน ฝีมือ ฝึกปรือสอน
  แต่แบบที่ ถูกขยำ ทำหญิงงอน
  น้องขอวอน แก้ไข ดีไหมเอย.......

***เมฆา...***


 แฮะๆ ถูกกลอนพี่อาร์ตี้ชวนไปอีกต่อหนึ่งครับ..อิอิ

[ระนาดเอก]

ขอชื่นชมอารมณ์กลอนบอมซองดุ๊ก
อ่านสนุกสร้างสรรค์สร้างแสงสี
ด้วยสำนวนชวนขันอันพึงมี
เพื่อหลีกหนีอารมณ์เครียดที่เบียดมา

ผมรู้น้อยเรื่องคำจำมาเขียน
ก็วนเวียนอย่างนี้อย่าถือสา
รักกลอนแปดดังครูเทอดบูชา
ผมไม่กล้าแหกกฏกลัวหมดลาย

หากใครทำกลอนแปดให้แปลกแปร่ง
ผมแค่แย้งไม่หวังให้ใครแพ้พ่าย
ไม่ได้อยากให้ใครต้องอับอาย
จุดมุ่งหมายหวังให้ได้กลอนดี

ถ้าไม่ชอบกลอนแปดก็กลอนเปล่า
อยากจะเล่าเรื่องใดได้เต็มที่
หรือคิดใหม่เพื่อสร้างทางกวี
ก็จะมีคนมากมายหมายชื่นชม

พี่ฮอท39

 

๐ เมื่อคว้าบอลหวังตรงลงสนาม
อย่าเกรงขามกฎเกณฑ์เล่นอย่างผม
เดินตามกฎกรรมการท่านนิยม
อย่าผสมบอลวัด..ดูขัดใจ

๐ เมื่ออยู่ในสนามท่ามคนรอบ
อิงเขตขอบกติกาอย่าเหลวไหล
เมื่อบอลออกคือออก..หลอกทำไม
ทุ่มเล่นใหม่ตามเกมส์..เอมอารมณ์

๐ อย่าดื้อแพ่งหัวใสไม่เข้าท่า
มีหลายตามองอยู่..รู้เหมาะสม
เสียงโห่ไล่จะดังทั้งระดม
เกมส์ลูกกลมไม่ต่าง..กฎทางกลอน

๐ รักจะเขียนอย่าแหกแยกบัญญัติ
ครูบาเห็นอึดอัดวัตรอักษร
กฎเขามีเดินตามอย่าทำงอน
ทำไม่ได้ก็นอน..อย่าป้อนกานท์..

ระนาดเอก

 

๐ ที่ทนเพียร..เขียนไป..ใช่ใจรัก
ข้ารู้จัก..หลักคำ..ที่ย้ำขาน
ถึงว่าแม้..แค่จะ..พอประมาณ
แต่อยากสาน..กานต์ไป..ตามใจตน

๐ ไม่สนใจ..ใยดี..มีใครอ่าน
เรื่องหลักการ..ผ่านไป..ข้าไม่สน
แค่ได้โชว์..โก้แท้..แม้วกวน
ใครจะพ่น..บ่นว่า..ข้าไม่แคร์

๐ กลอนของข้า..ข้าแต่ง..อย่าแย้งข้า
นอกตำรา..ว่าไว้..ไม่แยแส
ไม่ถูกใจ..ไม่ต้อง..มามองแล
อย่าวอแว..แก้ไข..ข้าไม่ฟัง

๐ อย่ามาจุ้น..วุ่นวาย..ให้หน่ายจิต
ข้ามีสิทธ์..คิดทำ..อย่าย้ำสั่ง
ถึงสีซอ..คลอเคล้า..เข้าประดัง
ข้าก็ยัง..ฟังได้..ไม่เข้าใจ..

หทัยชนก...

แต่งไปตามจินตนาการและกลอนพาไปค่ะ
ไม่ได้หมายคิดไปสะกิดต่อมใดๆของใครทั้งสิ้น
แบบว่า มาตามอารมณ์อ่ะนะ..

๐ ข้าเป่าขลุ่ยลุยหนองแบกข้องแห
ริ้วรอยแผลแลถ้วนล้วนใหม่ใหม่
มิเคยเรียนเขียนอ่านกานท์เหมือนใคร
แต่ข้างในใจนี้มีแต่กลอน

๐ มีไอ้ทุยคุยเล่นเน้นยามเศร้า
ไว้คลายเหงาเล่าความยามจิตกร่อน
มันก็ฟังทั้งปีไม่มีงอน
ไม่เคยย้อนตอนข้าเผลอบ้าบอ

๐ เขียนกลอนไปไร้สาวเหน็บหนาวบ้าง
มีกองฟางข้างกายไว้ก่ายหนอ
มีเพื่อนแท้แค่ทุยอ้วนตุ้ยพอ
ที่คอยรอฟังกลอนตอนข้าเมา

๐ กระดิกหูชูหางอย่างเข้าจิต
นี่แหละมิตรจิตซึ่งพึ่งยามเหงา
กลอนไม่ดีมิเคยเยาะเย้ยเรา
ร่ายกลอนเศร้าเผาใจไปวันวัน

๐ อีบัวตองน้องสาวพราวใกล้บ้าน
เริ่มสะคราญบานตุ่มปทุมถัน
ข้าหมายปองต้องตาแต่หน้ามัน
จึงคอยกลั่นสรรค์เขียน..เพียรกวี

๐ กำลังใจในภาพอาบความหวัง
คือพลังหลั่งรินศิลป์วิถี
คิดสักวันมันคงปลงชีวี
กับคนที่มีศิลป์..จินต์รักกลอน..

ระนาดเอก

ปล.กลอนพาไปเช่นกันนะครับ..

 

อีบัวตองมองกลอนถอนใจทอด
ล้วนคำพลอดพะนอทออักษร
หวานสนั่นกลั่นเกลี้ยงเยี่ยงบทตอน
ของละครฉากหรูคู่พระ-นาง

ล้วนอุดมคมคำ..นำมากล่อม
หวังตะล่อมเล็มโลมโน้มคำอ้าง
ชักแม่น้ำถามหล้า-นภา พลาง
หยิบเดือนวางสางดาวราวนิทาน

กล่าวท้องทุ่งฟุ้งเฟื่องล้วนเรื่องเปรียบ
กลั่นถ้อยเนี้ยบเฉียบคมชมสถาน
ยกไอ้ทุยลุยฟางอยู่กลางลาน
ขลุ่ยแว่วผ่านภู่ผึ้งริมบึงบัว

อีบัวตองมองกลอนแล้วนอนคิด
หนอไอ้ทิดที่เอ็งเปล่งคำกลั้ว
ฉันทลักษณ์สักนิดผิดทุกตัว
ช่างน่าหัวร่อนักสักแต่ทำ

กลอนไอ้ทิดคิดมาค่อนฟ้ามืด
มันเลยชืดวืดสมแม่คมขำ
กระดาษน้อยด้อยค่าไม่น่าจำ
ถูกขยำโยนทิ้งเหตุหญิงเมิน


ถูกกลอนพี่ระนาดเอกชวนไปครับ...

อาร์ตี้..

๐..เก็บกระดาษ พาดคลี่ หรี่ตาจ้อง
อักษรคล้อง เชื่อมกานท์ พานขวยเขิน
กลอนพี่ทิด คิดเกี้ยว เกี่ยวดำเนิน
ไยหมางเมิน ขยำทิ้ง  พี่หญิงบัว

๐..จึงคิดอ่าน หาญกล้า เก็บมาให้
 หวั่นความใน ใจชวด  อาจปวดหัว
  หากความหวัง  พังลู่ ไม่รู้ตัว
 อาจหมองมัว รัวริน กินน้ำตา

  ๐..กลัวเสียงขลุ่ย  ลุยทุ่ง  กระทุ้งแทก
 สำเนียงแปลก แผกเพี้ยน เวียนเวหา
 ไม่ไพเราะ เหมือนเก่า ลอยเคล้ามา
 จะสะท้าน บ้านป่า พนาไพร

  ๐..ด้วยเสียงครวญ ทวนลม พรมเล่นนิ้ว
  เพียงออพลิ้ว หวิวหวาน ปานคุณไสย
  พี่สะกด  ทุกสิ่ง นิ่งดั่งใจ
  ให้หลงใหล  ไอศิลป์ กลิ่นกำจร
 
  ๐..เป็นผลงาน พี่ทิด คิดสร้างสรรค์
  ขอแบ่งปัน ฝีมือ ฝึกปรือสอน
  แต่แบบที่ ถูกขยำ ทำหญิงงอน
  น้องขอวอน แก้ไข ดีไหมเอย.......

***เมฆา...***


 แฮะๆ ถูกกลอนพี่อาร์ตี้ชวนไปอีกต่อหนึ่งครับ..อิอิ

๐ น้ำตาซึมกรึ่มเหล้าหลังเช้านี้
ถูกคนดีที่หวังจนคลั่งเอ๋ย
อีบัวตองผ่องพรรณมันเปรียบเปรย
ว่ากลอนเชยเลยช้ำน้ำตาริน

๐ ยกไหเหล้ากระดกหกเลอะปาก
ยิ่งพานอยากปากเปรี้ยวเคี้ยวโฉมฉิน
ฉุดดีไหมใจสั่นฝันโบยบิน
โทษที่หมิ่นทำเมียเสียแหละดี

๐ คิดเพลินเพลินเกริ่นร้องเพลงท้องทุ่ง
ตักหมากหุ่งเข้าปากอยากเต็มที่
รอตะวันนั้นหายป่ายราวี
โจรคืนนี้พี่เอง..นักเลงรัก

๐ นั่งเฝ้ารอสวรรค์ท่านเคลื่อนใกล้
เหล้าหลายไหเปลี่ยนวางทางหน้าตัก
ไอ้ทุยส่ายย้ายหัวมัวตานัก
เพลงขลุกขลักลักจำ..คว่ำทุกเพลง

๐ คนหน้ากรึ่มซึมหงอยเพราะร้อยชั่ง
จึงหลับทั้งหลั่งฝันเสียบานเบ่ง
บทในฝันสลับกลับครื้นเครง
บัวตองเองปล้ำข้า..อย่างตามัว

๐ ฝันประหลาดสาดใส่หนุ่มไร่ทุ่ง
นอนสะดุ้งฟุ้งยิ้มพริ้มฟ้าหลัว
เหมือนอยู่ในสวรรค์ครั่นเนื้อตัว
ยุ่งตอมทั่วมีทุย..อุ้ยอ้ายมอง..

ระนาดเอก

 

[ทอฝัน]

...ระหกระเหิน...เดินเร่...เถลร่อน
พบบ้านกลอน...ลิงโลด...กระโดดเหยง
หลากคนรัก...อักษรา...มาบรรเลง
ไม่วังเวง...เหว่ว้า...เหมือนครานั้น

...ครูคนแรก...แจกคำ...นำมาทัก
อยากรู้จัก...เด็กดื้อ...ชื่อ"ทอฝัน"
แต่งกลอนเก่ง...เร่งฟิต...ผิดทุกวัน
แล้วก็ปัน...ปรุงแปลง...แถลงกานท์

...เริ่มรู้หลัก...ทักทาย...สหายมิตร
พาชีวิต...ชิดพร่ำ...ลำนำขาน
ชูหัวใจ...ใสแกร่ง...แจ้งตระการ
ช่างเบิกบาน...อารมณ์...สมฤดี

...ภาพก็สวย...เพลงก็ซึ้ง...ตราตรึงจิต
พีเอ็มติด...ถามไถ่...แบบไล่จี้
ทำอย่างไร...พี่จ๋า...บอกมาที
ตัวน้องนี้...งี่เง่า...ไม่เข้าใจ

...น้ำใจหลั่ง...ถั่งท้น...จนล้นอก
เคยงันงก...งอกเงย...เผยไสว
เริ่มลีลา...ร้อยเรียง...เคียงกันไป
ผิดครูไข...เพื่อนแก้...ดูแลกัน

...เหมือนฟ้าผ่า...ถลาล้ม...ร่างซมทรุด
เซสะดุด...จุดจาก...กระชากฝัน
ครูและเพื่อน...เลือนพราก...ฉากสัมพันธ์
ด้วยกฏอัน...แข็งแกร่ง...แห่งบ้านกลอน

...เดินดายเดียว...เปลี่ยวเหงา...เศร้าก็ฝืน
หวังเพียงยืน...หยัดรอ...ไม่ท้อถอน
เร่งเรียนร่ำ...ย้ำรุก...ทุกบทตอน
เพื่อสะท้อน...ซ้อนทบ...จนจบเจน

...ร่างระทวย...อ่อนล้า...ผวาไหว
มือของใคร...ยื่นจับ...ขยับเข็น
ยื้อกายยัน...มั่นคง...ตรงประเด็น
นำทางเน้น...เว้นว่าง...ให้กร่างลาย

...ฝากสำเนียง...เสียงไป...ถึงใครนั้น
นาม"ทอฝัน"...คนเคย...ไม่เลยหาย
อุดมการณ์...นานเนาว์...ไม่เขลาคลาย
เพราะมุ่งหมาย...เพียงเอื้อ...เพื่อมวลชน...
..............................//ทอฝัน
...โพสต์อีกครั้งที่นี่ เพื่อให้ครู เพื่อน พี่ ช่วยชี้ข้อผิดพลาดค่ะ เต็มที่เลยนะคะ ใช้เป็นกรณีศึกษาค่ะ...!!!

[สายใย]

 
เพื่อสะท้อน...ซ้อนทบ...จนจบเจน

...ร่างระทวย...อ่อนล้า...ผวาไหว
มือของใคร...ยื่นจับ...ขยับเข็น
ยื้อกายยัน...มั่นคง...ตรงประเด็น
นำทางเน้น...เว้นว่าง...ให้กร่างลาย
------------------------(dream)

......ก็มีเรื่องการใช้คำว่า "เป็น เห็น เข๊น เด็น"ครับ น้องทอฝัน ......
             
เพชรน้ำหนึ่ง

๏...กลอนเก้าคำ จำไว้ ด้อยไพเราะ   
เขียนให้เหมาะ แปดคำ เพชรน้ำหนึ่ง
แต่ละวรรค หนักแน่น ดุจแกนกลึง
กลอนจะซึ้ง ติดใจ และให้คุณ

..คำสุดท้าย วรรคแรก แยกพิเศษ
สามัญเขต หวงห้าม ตามเกื้อหนุน
ท้ายวรรคสอง ต้องรู้ อยู่เป็นทุน
เอก-โทจุน จัต วาประพนธ์

..ท้ายวรรคสาม วรรคสี่ นี้จำมั่น
เสียงสามัญ -ตรีใช้ ได้ทุกหน
สัมผัสซ้ำ จำจด งดปะปน
จงคิดค้น  ถ้อยคำ ที่จำ เป็น

..ไม้ไต่คู้ใช้กับ ไม้ไต่คู้
เมื่อฟังดู เด่นดี ดั่งที่เห็น
เสียงสั้นยาว ก้าวก่าย หลายประเด็น
อย่าบำเพ็ญ พ้องกัน นิรันดร

..อย่าเขียนให้ ใจความ ตามเพ้อนึก
จงตรองตรึก ตระหนัก เรื่องอักษร
คติธรรม นำใส่ ให้สังวร
รวมสุนทร ถ้อยไว้ ให้งดงาม

..จุดจบก็ ขอให้ กินใจหน่อย
มิควรปล่อย เปะปะ เหมือนสะหนาม
จบให้เด่น เห็นชัด จำกัดความ
ให้ตรงตาม เค้าโครง เรื่องโยงใย

..เขียนเสร็จสรรพ กลับมา ตรวจตราผิด
ตรวจชนิด เรียงตัว ทั่วกันใหม่
เมื่อเห็นเพราะ เหมาะดี จี้หัวใจ
จึงเผยให้ ประชา ชนตราตรึง

..กลอนเก้าคำ จำไว้ ด้อยไพเราะ
เขียนให้เหมาะ แปดคำ เพชรน้ำหนึ่ง
แต่ละวรรค หนักแน่น ดุจแกนกลึง
ผู้อ่านจึง จะชอบ ชมขอบคุณ ๚๛ 

ส. เชื้อหอม    ผู้ประพันธ์

[ระนาดเอก]

...ระหกระเหิน...เดินเร่...เถลร่อน
พบบ้านกลอน...ลิงโลด...กระโดดเหยง
หลากคนรัก...อักษรา...มาบรรเลง
ไม่วังเวง...เหว่ว้า...เหมือนครานั้น

...ครูคนแรก...แจกคำ...นำมาทัก
อยากรู้จัก...เด็กดื้อ...ชื่อ"ทอฝัน"
แต่งกลอนเก่ง...เร่งฟิต...ผิดทุกวัน
แล้วก็ปัน...ปรุงแปลง...แถลงกานท์

...เริ่มรู้หลัก...ทักทาย...สหายมิตร
พาชีวิต...ชิดพร่ำ...ลำนำขาน
ชูหัวใจ...ใสแกร่ง...แจ้งตระการ
ช่างเบิกบาน...อารมณ์...สมฤดี

...ภาพก็สวย...เพลงก็ซึ้ง...ตราตรึงจิต
พีเอ็มติด...ถามไถ่...แบบไล่จี้
ทำอย่างไร...พี่จ๋า...บอกมาที
ตัวน้องนี้...งี่เง่า...ไม่เข้าใจ

...น้ำใจหลั่ง...ถั่งท้น...จนล้นอก
เคยงันงก...งอกเงย...เผยไสว
เริ่มลีลา...ร้อยเรียง...เคียงกันไป
ผิดครูไข...เพื่อนแก้...ดูแลกัน

...เหมือนฟ้าผ่า...ถลาล้ม...ร่างซมทรุด
เซสะดุด...จุดจาก...กระชากฝัน
ครูและเพื่อน...เลือนพราก...ฉากสัมพันธ์
ด้วยกฏอัน...แข็งแกร่ง...แห่งบ้านกลอน

...เดินดายเดียว...เปลี่ยวเหงา...เศร้าก็ฝืน
หวังเพียงยืน...หยัดรอ...ไม่ท้อถอน
เร่งเรียนร่ำ...ย้ำรุก...ทุกบทตอน
เพื่อสะท้อน...ซ้อนทบ...จนจบเจน

...ร่างระทวย...อ่อนล้า...ผวาไหว
มือของใคร...ยื่นจับ...ขยับเข็น
ยื้อกายยัน...มั่นคง...ตรงประเด็น
นำทางเน้น...เว้นว่าง...ให้กร่างลาย

...ฝากสำเนียง...เสียงไป...ถึงใครนั้น
นาม"ทอฝัน"...คนเคย...ไม่เลยหาย
อุดมการณ์...นานเนาว์...ไม่เขลาคลาย
เพราะมุ่งหมาย...เพียงเอื้อ...เพื่อมวลชน...
..............................//ทอฝัน
...โพสต์อีกครั้งที่นี่ เพื่อให้ครู เพื่อน พี่ ช่วยชี้ข้อผิดพลาดค่ะ เต็มที่เลยนะคะ ใช้เป็นกรณีศึกษาค่ะ...!!!

..พี่โพสหน้าบอร์ดตามเจตนารมย์..และหัวใจที่ใสซื่อของน้อง..
..พี่ระนาดมาเพิ่มความเก่งให้น้องทอฝันจ่ะ..
..โดยจะขอยกตัวอย่างสำนวน"เพชรน้ำหนึ่ง"ของท่านอาจารย์ ส.เชื้อหอม มาให้น้องดูเลยจ่ะ..
.
...เดินดายเดียว...เปลี่ยวเหงา...เศร้าก็ฝืน
หวังเพียงยืน...หยัดรอ...ไม่ท้อถอน
เร่งเรียนร่ำ...ย้ำรุก...ทุกบทตอน
เพื่อสะท้อน...ซ้อนทบ...จนจบเจน

...ร่างระทวย...อ่อนล้า...ผวาไหว
มือของใคร...ยื่นจับ...ขยับเห็น
ยื้อกายยัน...มั่นคง...ตรงประเด็น
นำทางเน้น...เว้นว่าง...ให้กร่างลาย..
.
..หมายถึง.."ไม่ไต่คู้..ใช้กับ..ไม้ไต่คู้"..
..ตามตัวอย่างของท่าน ส.เชื้อหอม..
..ซึ่งท่านเป็นอดีตนายกสมาคมนักกลอนแห่งประเทศไทยสองสมัย ,และเป็นนักกลอนรางวัลพระราชทานจ่ะ..
.
..จากใจพี่ระนาดเอกจ่ะ..

 

..และนี่คือ..สำนวน"เพชรน้ำหนึ่ง"ที่ซ่อนเพชรไว้ในทุกๆวรรคเลยจ่ะ..
.

"เพชรน้ำหนึ่ง?"
ประพันธ์โดย : ส. เชื้อหอม

๐

กลอนเก้าคำ จำไว้ ด้อยไพ"เราะ"   
เขียนให้"เหมาะ"  แปดคำ เพชรน้ำ"หนึ่ง"
แต่ละวรรค หนักแน่น ดุจแกน"กลึง"
กลอนจะ"ซึ้ง" ติดใจ และให้"คุณ"

คำสุดท้าย วรรคแรก แยกพิ"เศษ"
สามัญ"เขต" หวงห้าม ตามเกื้อ"หนุน"
ท้ายวรรคสอง ต้องรู้ อยู่เป็น"ทุน"
เอก-โท"จุน" จัต- วาประ"พนธ์"

ท้ายวรรคสาม วรรคสี่ นี้จำ"มั่น"
เสียงสา"มัญ" -ตรีใช้ ได้ทุก"หน"
สัมผัสซ้ำ จำจด งดปะ"ปน"
จงคิด"ค้น"  ถ้อยคำ ที่จำ"เป็น"

ไม้ไต่คู้ ใช้กับ ไม้ไต่"คู้"
เมื่อฟัง"ดู" เด่นดี ดั่งที่"เห็น"
เสียงสั้นยาว ก้าวก่าย หลายประ"เด็น"
อย่าบำ"เพ็ญ" พ้องกัน นิรัน"ดร"

อย่าเขียนให้ ใจความ ตามเพ้อ"นึก"
จงตรอง"ตรึก" ตระหนัก เรื่องอัก"ษร"
คติธรรม นำใส่ ให้สัง"วร"
รวมสุน"ทร" ถ้อยไว้ ให้งด"งาม"

จุดจบก็ ขอให้ กินใจ"หน่อย"
มิควร"ปล่อย" เปะปะ เหมือนสะ"หนาม"
จบให้เด่น เห็นชัด จำกัด"ความ"
ให้ตรง"ตาม" เค้าโครง เรื่องโยง"ใย"

เขียนเสร็จสรรพ กลับมา ตรวจตรา"ผิด"
ตรวจช"นิด" เรียงตัว ทั่วกัน"ใหม่"
เมื่อเห็นเพราะ เหมาะดี จี้หัว"ใจ"
จึงเผย"ให้" ประชา ชนตรา"ตรึง"

กลอนเก้าคำ จำไว้ ด้อยไพ"เราะ"
เขียนให้"เหมาะ" แปดคำ เพชรน้ำ"หนึ่ง"
แต่ละวรรค หนักแน่น ดุจแกน"กลึง"
ผู้อ่าน"จึง" จะชอบ ชมขอบ"คุณ"..

ประพันธ์โดย..อาจารย์ ส. เชื้อหอม ครับ..



ปล.เป็นสำนวนทรงคุณค่าสำนวนหนึ่ง..
..ซึ่งทุกท่านที่สนใจในการเขียนกลอนแปด ควรที่จะเรียนรู้ไว้ครับ..

 

[ระนาดเอก]

^
^
^
^
^
..อุ๊ย..ผมช้ากว่าพี่สายใย..ไปหลายช่วงตัวเลยนี่ครับ..
..น้องทอฝันมีคนรักเยอะ..แสดงว่าเป็นเด็กดีจริงๆ..
..ใช่มั๊ย..แม่น้องสาวหัวใจใส..

 

[ทอฝัน]

...ระหกระเหิน...เดินเร่...เถลร่อน
พบบ้านกลอน...ลิงโลด...กระโดดเหยง
หลากคนรัก...อักษรา...มาบรรเลง
ไม่วังเวง...เหว่ว้า...เหมือนครานั้น

...ครูคนแรก...แจกคำ...นำมาทัก
อยากรู้จัก...เด็กดื้อ...ชื่อ"ทอฝัน"
แต่งกลอนเก่ง...เร่งฟิต...ผิดทุกวัน
แล้วก็ปัน...ปรุงแปลง...แถลงกานท์

...เริ่มรู้หลัก...ทักทาย...สหายมิตร
พาชีวิต...ชิดพร่ำ...ลำนำขาน
ชูหัวใจ...ใสแกร่ง...แจ้งตระการ
ช่างเบิกบาน...อารมณ์...สมฤดี

...ภาพก็สวย...เพลงก็ซึ้ง...ตราตรึงจิต
พีเอ็มติด...ถามไถ่...แบบไล่จี้
ทำอย่างไร...พี่จ๋า...บอกมาที
ตัวน้องนี้...งี่เง่า...ไม่เข้าใจ

...น้ำใจหลั่ง...ถั่งท้น...จนล้นอก
เคยงันงก...งอกเงย...เผยไสว
เริ่มลีลา...ร้อยเรียง...เคียงกันไป
ผิดครูไข...เพื่อนแก้...ดูแลกัน

...เหมือนฟ้าผ่า...ถลาล้ม...ร่างซมทรุด
เซสะดุด...จุดจาก...กระชากฝัน
ครูและเพื่อน...เลือนพราก...ฉากสัมพันธ์
ด้วยกฏอัน...แข็งแกร่ง...แห่งบ้านกลอน

...เดินดายเดียว...เปลี่ยวเหงา...เศร้าก็ฝืน
หวังเพียงยืน...หยัดรอ...ไม่ท้อถอน
เร่งเรียนร่ำ...ย้ำรุก...ทุกบทตอน
เพื่อสะท้อน...ซ้อนทบ...ออกรบเป็น

...ร่างระทวย...อ่อนล้า...ผวาไหว
มือของใคร...ยื่นจับ...ขยับเข็น
ยื้อกายยัน...มั่นคง...ตรงประเด็น
กระจ่างเห็น...เว้นว่าง...ให้กร่างลาย

...ฝากสำเนียง...เสียงไป...ถึงใครนั้น
นาม"ทอฝัน"...คนเคย...ไม่เลยหาย
อุดมการณ์...นานเนาว์...ไม่เขลาคลาย
เพราะมุ่งหมาย...เพียงเอื้อ...เพื่อมวลชน...
..............................//ทอฝัน
...ทอฝัน แก้ไขแล้ว ประมาณนี้ใช้ได้ไหมคะ ขอบพระคุณ"ครู"พี่ชายทั้งสองมากๆค่ะ...นี่เลย...แนวนี้เลย สอนกันจะจะแบบเนี้ย ไม่ได้ให้รู้ไป
ศิษย์บ้านกลอนเก่งกานท์สะท้านภพ แน่นอน...!!!...again please...!!!

[ระนาดเอก]

^
^
^
^
..มีหัวใจที่ใสๆขนาดนี้..เอาไป ๑ คะแนนเลยจ่ะ..

 

[ทอฝัน]

...ร้อยวลีชี้ชัดย่อมวัดรู้
หนทางสู่ดวงดาวพราวเวหน
มิหมายเพียงดวงเดียวเปลี่ยวกมล
ล้วนเกลื่อนกล่นเที่ยวท่องล่องนภา...(753)


...อยู่ไกลลิบวิบวาวคือดาวฤกษ์
ฉายแสงเบิกบอกทางกลางเวหา
หมู่ดาวเคราะห์น้อยใหญ่ได้พึ่งพา
ยามอ่อนล้าพร่าเลือนค่อยเคลื่อนเดิน...(754)


...ด้วยแรงรักรัดรึงจึงดึงดูด
ให้เทพทูตสวรรค์ร่วมสรรเสริญ
ประคองเคียงเรียงชื่นระรื่นเพลิน
ต่างดุ่มเดินร่วมฝันปันหัวใจ...(755)


...จากพันดาวจนพันกลอนสะท้อนทบ
เราต่างพบผูกพันมิหวั่นไหว
รับแล้วส่งถักทอต่อสายใย
ส่องแสงใสสว่างล้นจนปลายทาง.../ทอฝัน...(756)

...อ้างอิงจากกระทู้"กลอนพันบท" นำมาให้ครูช่วย"ผ่าสด"อีกครั้งค่ะ...!!!

[ระนาดเอก]

...ร้อยวลีชี้ชัดย่อมวัดรู้
หนทางสู่ดวงดาวพราวเวหน
มิหมายเพียงดวงเดียวเปลี่ยวกมล
ล้วนเกลื่อนกล่นเที่ยวท่องล่องนภา...(753)


...อยู่ไกลลิบวิบวาวคือดาวฤกษ์
ฉายแสงเบิกบอกทางกลางเวหา
หมู่ดาวเคราะห์น้อยใหญ่ได้พึ่งพา
ยามอ่อนล้าพร่าเลือนค่อยเคลื่อนเดิน...(754)


...ด้วยแรงรักรัดรึงจึงดึงดูด
ให้เทพทูตสวรรค์ร่วมสรรเสริญ
ประคองเคียงเรียงชื่นระรื่นเพลิน
ต่างดุ่มเดินร่วมฝันปันหัวใจ...(755)


...จากพันดาวจนพันกลอนสะท้อนทบ
เราต่างพบผูกพันมิหวั่นไหว
รับแล้วส่งถักทอต่อสายใย
ส่องแสงใสสว่างล้นจนปลายทาง.../ทอฝัน...(756)

...อ้างอิงจากกระทู้"กลอนพันบท" นำมาให้ครูช่วย"ผ่าสด"อีกครั้งค่ะ...!!!

๐ ร้อยวลีอัศจรรย์ฝันล้ำลึก
ผลจากฝึกฟากเพียรเรียน-รู้ต่าง
ถ้อยรำพันบรรยายฉายใจนาง
ร่ายคำอย่างนางสวรรค์..กลั่นสุนทร

๐ เพียงบทสามวรรคท้ายปลายทางฝัน
ถ้อยเสกสรรสะดุดผุดอักษร
"สัมผัสซ้ำ"แค่"เดิน"เพลินคำกลอน
คือจุดอ่อนของบท..ฉุดรสกานท์..

จากใจพี่ระนาดเอกจ่ะ..แม่น้องสาวคนเก่ง..

 

[ทอฝัน]

...ร้อยวลีชี้ชัดย่อมวัดรู้
หนทางสู่ดวงดาวพราวเวหน
มิหมายเพียงดวงเดียวเปลี่ยวกมล
ล้วนเกลื่อนกล่นเที่ยวท่องล่องนภา...(753)


...อยู่ไกลลิบวิบวาวคือดาวฤกษ์
ฉายแสงเบิกบอกทางกลางเวหา
หมู่ดาวเคราะห์น้อยใหญ่ได้พึ่งพา
ยามอ่อนล้าพร่าเลือนค่อยเคลื่อนเดิน...(754)


...ด้วยแรงรักรัดรึงจึงดึงดูด
ให้เทพทูตสวรรค์ร่วมสรรเสริญ
ประคองเคียงเรียงชื่นระรื่นเพลิน
ต่างดุ่มเดินร่วมฝันปันหัวใจ...(755)


...จากพันดาวจนพันกลอนสะท้อนทบ
เราต่างพบผูกพันมิหวั่นไหว
รับแล้วส่งถักทอต่อสายใย
ส่องแสงใสสว่างล้นจนปลายทาง.../ทอฝัน...(756)

...อ้างอิงจากกระทู้"กลอนพันบท" นำมาให้ครูช่วย"ผ่าสด"อีกครั้งค่ะ...!!!

๐ ร้อยวลีอัศจรรย์ฝันล้ำลึก
ผลจากฝึกฟากเพียรเรียน-รู้ต่าง
ถ้อยรำพันบรรยายฉายใจนาง
ร่ายคำอย่างนางสวรรค์..กลั่นสุนทร

๐ เพียงบทสามวรรคท้ายปลายทางฝัน
ถ้อยเสกสรรสะดุดผุดอักษร
"สัมผัสซ้ำ"แค่"เดิน"เพลินคำกลอน
คือจุดอ่อนของบท..ฉุดรสกานท์..

จากใจพี่ระนาดเอกจ่ะ..แม่น้องสาวคนเก่ง..

 

...แก้ไขแล้วค่ะครูพี่ชาย ขอบพระคุณเจ้าค่า...!!!
...ร้อยวลีชี้ชัดย่อมวัดรู้
หนทางสู่ดวงดาวพราวเวหน
มิหมายเพียงดวงเดียวเปลี่ยวกมล
ล้วนเกลื่อนกล่นเที่ยวท่องล่องนภา...(753)


...อยู่ไกลลิบวิบวาวคือดาวฤกษ์
ฉายแสงเบิกบอกทางกลางเวหา
หมู่ดาวเคราะห์น้อยใหญ่ได้พึ่งพา
ยามอ่อนล้าพร่าเลือนค่อยเคลื่อนเดิน...(754)


...ด้วยแรงรักรัดรึงจึงดึงดูด
ให้เทพทูตสวรรค์ร่วมสรรเสริญ
ประคองเคียงเรียงชื่นระรื่นเพลิน
ต่างหยอกเอินร่วมฝันปันหัวใจ...(755)


...จากพันดาวจนพันกลอนสะท้อนทบ
เราต่างพบผูกพันมิหวั่นไหว
รับแล้วส่งถักทอต่อสายใย
ส่องแสงใสสว่างล้นจนปลายทาง.../ทอฝัน...(756)

[ระนาดเอก]

..พี่ว่า..แกล้งอำพี่มากกว่ามั๊ง..
..แม่น้องคนเก่ง..
..ดูจากสำนวนตัวอย่างที่น้องยกมานั้น..
..ฝีมือ..พัฒนาไปเร็วมากจริงๆเลยจ่ะ..

ปล.มีคำว่า"หน"บทแรกในวรรคที่ ๒ ถึงจะ"ชิงสัมผัส"ในพยางค์แรก..
..แต่พี่ก็ไม่ค่อยถือจ่ะ..