หลงคำหวานบ้านกลอนยากถอนออก
ลักษณ์ในนอกงอกงามเมื่อยามเห็น
จึงสมัครทักมาหายามเย็น
ด้วยอยากเป็นเช่นท่านมิตรบ้านกลอน

ลองอ่านคำนำเล่นท่านเช่นฟ้า
กระจ่างตาคาใจนัยอักษร
จึงติดบ่วงห่วงหาใจอาวร
ยากถ่ายถอนจรไปไกลจากกัน

มิรู้ใครในบ้านวอนท่านชี้
หวังบ้านนี้มีรักร่วมทักฝัน
ขอที่พักจักช่วงในห้วงวัน
คอยแบ่งปันฉันท์มิตรลิขิตกลอน    *** หลงเข้ามาไม่รู้จักใคร คงไม่ว่ากันนะครับ

ตอนเข้ามา  ไม่ได้หลง มั่นคงคิด
หวังหามิตร  เล่นกลอน  อักษรใส
จึงสมัคร  สโมสร   บ้านกลอนไทย
ด้วยดวงใจ  ยินดี  และปรีดา

เมื่อเข้าแล้ว  จึงวน  หลงกลบ้าน
อยู่ไม่นาน  พาลติด  ผิดไหมหนา
ทุกค่ำเช้า เฝ้าเพียร เวียนไป-มา
ทั้งอุตส่าห์  แต่งกลอน  ออดอ้อนกัน

ออกไม่ได้  นี่แหละหนา เรียกว่าหลง
ตัดใจปลง  ก็ไม่ตก   โอ้อกฉัน
จึงโผล่หน้า มาให้เห็น  เช่นทุกวัน
ก็เหมือนฝัน  ที่ไม่ตื่น  ฟื้นสักที....

ปล.ตอนเข้ามาไม่ได้หลงครับ เพราะเฝ้าดูมาแรมปีแล้ว........