ยามตะวันลับขอบฟ้า
นั่งมองภาพแสงสนธยา..ที่ดำ่ดื่ม
ขอได้มั้ย หัวใจเธอ..ให้ฉันหยิบยืม
อยากเติมเต็ม ความปลาบปลื้ม..ในหัวใจ
ลืมคนนั้น ของเธอไป..เถอะนะคนดี
แล้วหันมอง..คนๆนี้..จะดีกว่าไหม?
ความคิดถึงข้างเดียว..จะมีค่าอะไร?
...เพราะการรอคอย คนไร้เยื่อใย...
อาจทำเธอพลาด..โอกาสใหม่...กับคนดีๆ
-ต่อสระอมไม่ได้..เอาคืนด้วยสระอืมเลยนะ
-
นั่งมองภาพแสงสนธยา..ที่ดำ่ดื่ม
ขอได้มั้ย หัวใจเธอ..ให้ฉันหยิบยืม
อยากเติมเต็ม ความปลาบปลื้ม..ในหัวใจ
ลืมคนนั้น ของเธอไป..เถอะนะคนดี
แล้วหันมอง..คนๆนี้..จะดีกว่าไหม?
ความคิดถึงข้างเดียว..จะมีค่าอะไร?
...เพราะการรอคอย คนไร้เยื่อใย...
อาจทำเธอพลาด..โอกาสใหม่...กับคนดีๆ
-ต่อสระอมไม่ได้..เอาคืนด้วยสระอืมเลยนะ
-
...บอกตัวเอง...อยู่เหมือนกัน...
หยุดรอเขาคนนั้น...คงดีกว่านี้
ชีวิตที่ไร้ความหมาย...คงก้าวต่อไป...ได้สักที...
เลิกจมกับภาพเก่าที่แสนดี...มองหาบางคนที่...ดีพอ
...แต่เธอรู้ไหม?...
ไม่ว่ายิ่งพยายามเท่าไหร่...ยิ่่งท้อ
บอกตัวเองซ้ำ-ซ้ำ...ลืมสิ่งที่เขาทำ..อย่ารอ
แต่ทุกครั้งที่คิดจะพอ...หัวใจยังจดจ่อ...ที่เดิม...
...หัวใจอ่อนแอ...
ไม่มีสิ่งใดจะดูแล...ส่งเสริม
เมื่อคิดจะลืมใคร...ก็ทำไม่ได้..เหมือนเดิม...
หลายครั้งที่คิดจะเริ่ม...กลับเหมือนยิ่งตอกย้ำและเพิ่ม...คราบน้ำตา...
5555+ ก็นะ กลอนมันพาไป ^^
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
