ร่ายเรียงคำกำสรวลเศร้าสุดเหงาเงียบ
ลมเย็นเฉียบเยียบเย็นถึงเส้นผม
ครวญถวิลกลิ่นหอมเคยดอมดม
เคล้าสายลมพรมฝันซึ้งรัญจวน
โอ้รักเอยเคยอวลสวนอักษร
ท้าภมรชอนชมภิรมย์สวน
ผกาหอมพร้อมครบกลิ่นอบอวล
ช่างเย้ายวนชวนเชิญจำเริญตา
ภมรเอยเคยคู่ไปอยู่ไหน
ด้วยเหตุใดให้สิ้นถวิลหา
ฤาแหนงหน่ายสายสัมพันธ์จึงบั่นรา
อนิจจาอาวรณ์สะท้อนใจ...
--บูรพาฯ--
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
