พิมพ์หน้านี้ - """..?..."""

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเหงา => ข้อความที่เริ่มโดย: ส.เชื้อจันทร์ ที่ 26 พฤศจิกายน 2012, 07:28:AM



หัวข้อ: """..?..."""
เริ่มหัวข้อโดย: ส.เชื้อจันทร์ ที่ 26 พฤศจิกายน 2012, 07:28:AM


"""...?...."""

..ฝ่ามือจูบหนักหน่วงที่พวงแก้ม
มุมปากถูกแต่งแต้มเติมสีสัน
หยดน้ำใสไหลผ่านธารชีวัน
ออกมาปั้นหน้าเศร้าเต็มเบ้าตา
..หัวใจหดห่อเหี่ยวสุดเปลี่ยวร้าง
เพื่อนบ้านชื่อ "อ้างว้าง" เวียนถามหา
"ทุกข์,รันทด" มิตรเก่าเคยคบมา
ต่างโผล่หน้าทักทายทุกนาที
..ลมสัมผัสเรือนร่างอย่างรู้ใจ
เวียนลูบไล้ปลอบโยนมิหลีกหนี
หนุ่มทิวาส่งข่าวสาวราตรี
"ค่ำคืนนี้..อย่าทิ้งเขา เศร้าเดียวดาย"...



....ส.เชื้อจันทร์...
๒๖ พ.ย. ๕๕



หัวข้อ: Re: """..?..."""
เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 26 พฤศจิกายน 2012, 07:47:AM




 emo_107

...ค่ำคืนไม่ อยากลืม เคยปลื้มอุ่น
เพื่อนบ้านคุ้น อ้างว้าง บอกทางหาย
ทุกข์ก็รั้น ฝันจรด รันทดกราย
ฝันที่จินตนาคล้าย มิหายไกล...

รัตนาวดี
emo_116

แวะผ่านมาเจอ รัตน์ดีใจค่ะ emo_54


หัวข้อ: Re: """..?..."""
เริ่มหัวข้อโดย: saknun ที่ 26 พฤศจิกายน 2012, 01:27:PM
นั่นอะไร? นะนั่นอะไร? คือคำถาม
เฝ้าติดตาม ความรัก อยู่ใช่ไหม?
ก็รีบบอก  เขาเถอะ  รักจากใจ
พร้อมมอบให้ ทั้งตัว ทั่วร่างกาย

จะได้เห็น  ความจริง ไม่นิ่งนอน
ใฝ่อาทร   เสมอ ไม่เบื่อหน่าย
ก็เพราะรัก บุญปลูก ลูกผู้ชาย
แทบมลาย ไม่เห็น เป็นร้อนทรวง

แม้นไม่บอก ว่าใจ ให้ไปหมด
ก็ไม่ลด พยายาม ความเป็นห่วง
ด้วยความหวัง ต่อรัก แสนหนักหน่วง
ร้อยเเป็นพวง ก็ยาว ราวหมื่นไมล์


หัวข้อ: Re: """..?..."""
เริ่มหัวข้อโดย: ส.เชื้อจันทร์ ที่ 26 พฤศจิกายน 2012, 09:48:PM




 emo_107

...ค่ำคืนไม่ อยากลืม เคยปลื้มอุ่น
เพื่อนบ้านคุ้น อ้างว้าง บอกทางหาย
ทุกข์ก็รั้น ฝันจรด รันทดกราย
ฝันที่จินตนาคล้าย มิหายไกล...

รัตนาวดี
emo_116

แวะผ่านมาเจอ รัตน์ดีใจค่ะ emo_54


ขอบคุณคำเข้าใจในรู้สึก
ดุจลมดึกแวะมาคราฝันใฝ่
ดุจน้ำทิพย์ลอยมาจากฟ้าไกล
เป็นน้ำใจรสเลิศจากน้องรัตน์ฯ


--ส.เชื้อจันทร์--
๒๖ พ.ย. ๕๕

ขอบใจมากนะที่แวะมาอ่านและร่วมแจม...


หัวข้อ: Re: """..?..."""
เริ่มหัวข้อโดย: ส.เชื้อจันทร์ ที่ 26 พฤศจิกายน 2012, 10:04:PM
นั่นอะไร? นะนั่นอะไร? คือคำถาม

...

แม้นไม่บอก ว่าใจ ให้ไปหมด
ก็ไม่ลด พยายาม ความเป็นห่วง
ด้วยความหวัง ต่อรัก แสนหนักหน่วง
ร้อยเเป็นพวง ก็ยาว ราวหมื่นไมล์


เพราะรักมากนั่นแหละจึงเจ็บมาก
ดุจถูกขวากหนามสระเกาะเกี่ยวไส้
แม้รักจะยืดยาวสักเท่าใด
แต่ก็ไม่อาจฉุดหยุดกานดา...


--ส.เชื้อจันทร์--
๒๖ พ.ย. ๕๕