เมื่อรักแท้แปรเป็นอื่นให้ขื่นขม
ให้จ่อจมกับน้ำคำที่พร่ำเผย
"ต่อแต่นี้อย่ามีใจให้กันเลย"
แม้คนเคยก็ปรับเปลี่ยนเป็นอื่นไกล
เธอไม่รู้บ้างหรือไร?กว่าได้รัก
ต้องบ่มหมักใช้เวลาอัชฌาสัย
ศึกษาคนที่รัก..มากจากใจ
เพื่อสุดท้ายอยากจะให้มาร่วมเรียง
คนที่อยากฝากอนาคตไว้กับเขา
เพราะชีวิตของคนเราหาได้เที่ยง
เฝ้าหาคนซื่อตรงไม่หลงเอียง
เพื่อมาเคียงคู่เราจวบวันตาย
เมื่อก้มมองดูตัวเองแสนหดหู่
กว่าจะรู้ว่าเธอเบื่อก็เมื่อสาย
เพราะทั้งใจให้เธอไปไม่เสียดาย
เหลือแต่กายได้รับรู้ดูเธอเป็น
เป็นวิบากกรรมของฉันหรือไร?
ทำดีกับเธอเท่าไหร่ก็ไม่เห็น
เหมือนรักซ้อนซ่อนหาพายากเย็น
ดั่งจันทร์เพ็ญมิได้เห็นในคืนแรม
**บอกฉันหน่อย พระจันทร์สีน้ำเงิน**
bluesky
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
