ถนนสายปลายทางที่ว่างเปล่า
                                         ริมทางเหงาเคล้าสายฝนดูหม่นหมอง
                                         ฟ้าแลเศร้าเมฆเทาทึมครึ้มเนืองนอง
                                         นั่งเหม่อมองช่องหน้าต่างว้างเวิ้งใจ

                                             ใจครวญครางบางใครใฝ่ถวิล
                                              รักรวยรินผินผันให้หวั่นไหว
                                               จินตนาหาเธอเพ้อไปไกล
                                              เฝ้าถามใจใครนั้นเฝ้าฝันรอ

                                             ฟ้าหลังฝนพ้นผ่านม่านฟ้าใส
                                            เคียงหนึ่งใจใฝ่เฝ้าเว้าวอนขอ
                                           อย่าลวงลับยับเยินเพียงเยินยอ
                                           จะเฝ้ารอคลอนางคลายครางใจ