อยากจะกอดใจไว้ให้หายหนาว
อยากหยิบดาวเด่นยวนนวลฉวี
อยากยื่นช่อกรรณิกาสุมาลี
อยากให้มีแรงรักภักดิ์ภิรมย์
ให้สมหวังดังนงนาฏปรารถนา
ให้อุรารงรองควงคล้องสม
ให้รักร้าวเชื่อมสนิทได้ชิดชม
ให้ความขมขื่นครวญรวนเรคลาย
สมที่หญิงหนักแน่นไม่แคลนรัก
สมประจักษ์ฤทัยรุ่งเฝ้ามุ่งหมาย
สมนงนุชพิสูจน์ศรีที่ใจชาย
สมโปรยปรายป้อนประทินประดับแด
หวังที่วาดแวววาวสกาวใส
หวังว่าใครสักคนเป็นแก้
หวังคนนั้นรับรู้มาดูแล
หวังเพียงแต่หญิงเห็นเป็นคนนี้
"ไร้นาม"
อยากหยิบดาวเด่นยวนนวลฉวี
อยากยื่นช่อกรรณิกาสุมาลี
อยากให้มีแรงรักภักดิ์ภิรมย์
ให้สมหวังดังนงนาฏปรารถนา
ให้อุรารงรองควงคล้องสม
ให้รักร้าวเชื่อมสนิทได้ชิดชม
ให้ความขมขื่นครวญรวนเรคลาย
สมที่หญิงหนักแน่นไม่แคลนรัก
สมประจักษ์ฤทัยรุ่งเฝ้ามุ่งหมาย
สมนงนุชพิสูจน์ศรีที่ใจชาย
สมโปรยปรายป้อนประทินประดับแด
หวังที่วาดแวววาวสกาวใส
หวังว่าใครสักคนเป็นแก้
หวังคนนั้นรับรู้มาดูแล
หวังเพียงแต่หญิงเห็นเป็นคนนี้
"ไร้นาม"
ยินคำถ้อย ร้อยกานท์ หวานสดับ
ได้รู้รับ น้ำใจ เยื่อใยที่
มอบส่งมา จากจิต มิตรอารี
เป็นไมตรี หยิบยื่น ชื่นกระไร
อยากจะให้ สมหวังดังที่กล่าว
คลายเหน็บหนาว คราวขม ตรมหวั่นไหว
ซึ้งน้ำคำ พร่ำเผย เอ่ยความนัย
เธอหวังให้ มีรัก ภักดิ์แนบเนา
ฉันก็หวัง ใคร่สม ภิรมย์รื่น
คลายความขื่น ระทม ที่ตรมเหงา
มีรักจริง อิงหมาย หายซึมเซา
เป็นเหมือนเง ตามติด ไม่บิดเบือน
อยากสมหวัง ดั่งใจ ที่ได้หวัง
แต่ก็ยัง เหมือนมีด คอยกรีดเฉือน
ประหนึ่งว่า รักคล้อย ลอยลับเลือน
ดุจดั่งเดือน ข้างแรมไม่แจ่มนวล...
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
