......๑๑.......



......วันนี้มี๊บอกว่าเป็นวันหยุดปีใหม่...ยายศรีบอกให้มี๊ตัดผมให้หนูแต่มี๊ไม่ยอม..วันเพ็นของแท้ต้องหัวยุ่ง...มีรถวิ่งเปิดเสียงดังๆแล้วก็

สาดน้ำกันค่ะมี๊พาหนูไปอยู่หน้าบ้านตั้งนานเฝ้าร้านให้น้าต่าย..น้าต่ายกับคุณRONไปพัทยากันค่ะ..คุณฝรั่งใจดีจะไปซื้อของมาทำงาน

อีก...เค้าเพิ่งทำโต๊ะอาหารซ้วยยสวยให้ยายศรีค่ะ มันเป็นโต๊ะไม้โบราณของยายศรีเค้าเอามาซ่อมไงคะ...คุณRONเค้าแก่น้อยกว่า

ยายศรีนิดนึงเค้ารักน้าต่ายเพราะน้าต่ายดูแลยายศรีแล้วก็คอยทะเลาะไม่ให้ยายศรีเหงา...เค้าใจดีกับหนูคอยปลอบหนูเวลาหนูตกกะใจ

กับคนตัวดำๆที่เดินผ่านหน้าบ้านเค้าบอกว่า..ม่ายเปนนรายย  ม่ายเปนรายยย...แล้วเค้าก็ใจดีกับมี๊...u  are  the part in home…

not new  family…but  your  old  family…เค้าบอกมี๊ตอนที่มี๊ร้องไห้ลั่นบ้าน...ตอนนี้มี๊ไม่ค่อยร้องไห้แล้วค่ะ..หนูดีใจ...มี๊บอกว่า

เดี๋ยวมี๊จะลงไปทำขนมกลีบลำดวน...เป็นดอกไม้ประจำวันคนแก่ค่ะ..ขนมนี้หนูก็ชอบห๊อมมหอม...มี๊ทำเป็นดอกเล็กๆสีสวยๆ..แต่หนูได้

กินแต่อันที่มันหักน่ะค่ะ...อืมมม..ดีกว่าไม่ได้กินเนอะ...



...................................................................



.......๑๒.......





......มีเพื่อนคุณRONกับครอบครัวมาพักที่บ้านค่ะ...คุณดัคเลย์กับคุณนิดแล้วก็น้องเมแก้น...หนูกับน้องเมแก้นเรารู้จักกันแล้วค่ะเราไป

พายน้ำกันครั้งก่อนไงคะ...มี๊เรียกน้องเมแกนแต่น้องบอกว่าต้องมีไม้โทษ้วยนะคะ...น้องเมแก้นอายุน้อยกว่าหนู๑ปีค่ะ...หนูได้ยินตั้งแต่

น้องเค้ามาถึงแล้วค่ะเค้าถามหา..วันเพ็นอยู่ไหนคะ  วันเพ็นอยู่ไหนคะ...หนูชอบน้องเมแก้นค่ะเมื่อกี้หนูกระโดดกอดน้องแล้วก็งับ

กระโปรงน้องด้วย...น้าต่ายหัวเราะหนูหาว่าหนูรู้มาก...มี๊กับทุกคนออกไปกินอาหารนอกบ้านยกเว้นยายศรีกับพี่แมวค่ะ...มี๊กลับมาเล่าว่า

ไปที่ร้าน วัน บาร์  ริมชายทะเล  ให้น้องเมแก้นเล่นน้ำทะเลค่ะ...พรุ่งนี้หนูกับน้องเมแก้นนัดกันจะไปเล่นน้ำทะเลตอนเช้า...คืนนี้มี๊ขอ

พัดลมตัวเตี้ยของหนูไปให้น้องเมแก้นยืมน่ะค่ะ...หนูก็..อือ อือ...หนูรักน้องค่ะ..คืนนี้หนูนอนชิดๆมี๊หน่อยก็ได้...อิจฉาหนูไหมคะที่มีมี๊ให้

นอน..ชิดๆ......



.............................................................



......๑๓.............



......หนูสบายใจจังค่ะสองวันนี้มี๊ไม่ได้ทำงานอยู่ใกล้ๆหนู...น้องเมแก้นยังไม่ตื่นเลย...ตรงโต๊ะเขียนหนังสือของมี๊มองออกไปเห็นภูเขา

ไม่สูงด้วยค่ะแต่อีกหน่อยพอตึกข้างๆเค้าปลูกเสร็จก็คงเห็นนิดเดียว...หนูชอบนอนใต้โต๊ะนี้ค่ะ...เก้าอี้ไม้ที่มี๊นั่งทำงานมีสี่ขาเหมือนหนู

แล้วมีไม้อันเล็กๆสวยๆแต่ขี้เหร่ไปนิดนึงตรงมีรอยฟันของหนูที่แทะมันเล่นตอนหนูยังเด็กคั่นตรงกลางมันเลยเป็นสองตะก่อนหนูกับน้อง

ถุงเงินจะนอนกันคนละช่องค่ะ..แต่น้องถุงเค้าจะได้นอนช่องที่อยู่ใกล้ๆขามี๊...ตอนนี้หนูได้นอนแทนเค้าแล้ว...เฮ้อออ...คิดถึงบ้านเสนา 

คิดถึงยัยโรสด้วย...น้าต่ายเค้าเอายัยโรสมาฝากมี๊ดูแลบอกว่าแป๊บเดียว...แต่ที่สุดยัยโรสก็อยู่กับเราค่ะ  เค้าตัวโตที่สุดในบ้านน้าต่าย

บอกว่าพ่อเค้าเป็นรอดไวเล่อ ( คือออว่าหนูสะกดไม่ถูกน่ะค่ะ..แอ่ะ )...แต่เค้าชอบทำเหมือนตัวเล็ก...อย่างขึ้นไปนอนตักมี๊...เค้ากลัว

หนู...ที่จริงเค้ากลัวทุกอย่างล่ะค่ะ  กลัวลูกนกที่เค้าตกมาจากรังด้วย...ลูกนกตัวนี้ตัวเค้าเล้กกกกกกมากมี๊เรียกนกกินปลีค่ะ...ตอนนั้นมี๊

เป็นแม่นกด้วยต้องคอยวิ่งขึ้นไปป้อนอาหารเค้าทั้งวัน..มี๊ให้เค้าอยู่ในห้องพระ..จนเค้าเริ่มบินได้นิดๆพอมี๊เปิดประตูเค้าจะโผมาเกาะพุง

มี๊...เค้านึกว่ามี๊เป็นแม่แน่ๆเลย..มี๊ตั้งชื่อให้เค้าค่ะ..ชะรอยบุญ...หรูหราไม่มีใครเหมือน...วันนึงเค้าก็บินไป...แต่จากนั้นตรงมุมระเบียง

ห้องมี๊ข้างๆรางน้ำฝนมีนกกินปลีมาทำรัง...มีลูกนกในนั้นด้วยพอเค้าโตเค้าก็บินไป..แล้วก็มาทำรังอีก..มี๊เรียกนกพวกนี้ว่า...นกใน

ทะเบียนบ้าน...จนถึงวันที่เราไม่ได้อยู่ที่บ้านเสนาอีกมี๊นับได้ตั้ง๗รังแน่ะค่ะ...หนูเลยมีน้องเป็นนกกินปลีด้วยค่ะ..ขอบอก...ขอบอก….



.......................................................



......๑๔...........



……ตอนเด็กๆหนูไม่ได้ชื่อวันเพ็นค่ะ..หนูชื่อโรตี...อ๊ายยย..อาย...มี๊เลยเปลี่ยนชื่อให้หนูใหม่เป็น “ วันเพ็น “...แปลว่าน้องปากกา๑

ด้าม...แต่ใครๆชอบล้อหนูว่า..วันเพ็ญเดือน๑๒น้ำนองเต็มตาหลิ่งงง...น้าตุ๊กที่เค้าเป็นแฟนน้าเปิ้นเพื่อนมี๊ตัวดีค่ะชอบร้องใส่หนูแล้วก็

โย่วว  โย่วว..หนูก็จะยืนแล้วแปะมือกับน้าตุ๊ก...วันท้ายๆก่อนหนูกับมี๊มาจากบ้านเสนาน้าตุ๊ก น้าเปิ้น น้าเชษฐ มากินข้าวที่บ้านค่ะ...น้าตุ๊

กเอาสัตว์ประหลาดมาด้วย..น้าเปิ้นเค้าบอกว่านัง..เอ๊ยย..ยัยเปียกปูนนี่สวยที่สุดในโลก...พูหยิงอาไร้มีหนวดเครา..มี๊บอกว่าเค้ามีชาติ

ตระกูลเป็นชเนาว์เส่อร์ไม่เหมือนหนูที่ไม่มีชาติตระกูลแน่ชัด...แต่หนูว่าหนูเป็นลูกครึ่งนะคะมี๊ขา...มี๊ชมว่ายัยเปียกปูนเรียบร้อย  ว่าง่ายไม่

เหมือนหนูที่ห้ามไม่ฟัง...น้าตุ๊กบอกว่าเอายัยเปียกปูนมาดูแลแทนนายกี้ที่มีสี่ขาแต่ชอบเดินสามขา  แทนยัยจีจี้แมวปากเหม็น...แล้วก็

แทนหมูอ้วนที่ชอบกินตับทอดฝีมือน้าตุ๊ก...เค้าไปอยู่บนสวรรค์หมดแล้วค่ะ...คิดถึงตับบบแล้วหิวจังค่ะ...อาหารเม็ดรสตับ...มันไม่

เหมือนตับบบบที่มี๊เคยให้หนูกินสักกาหน่อย...หนูอยากให้มี๊ลองชิมอาหารเม็ดดูบ้างจังเล้ยยย...เฮ้ออออ



........................................................................



......๑๕........



......มี๊ยุ่งค่ะตอนนี้มี๊ต้องไปวัดทุกวันยายทินแม่ของป้าติ๋มไปสวรรค์ค์..หนูรู้..หนูเลยทำตัวดีๆไม่ร้องอี๊ๆนอนเงียบๆ...พอมี๊กลับมาก็มากอดหนู

เอง...เมื่อวานมี๊ทำตัวกล้าหาญเข้าไปในเมืองที่เรียกว่าบ้านเพด้วยตัวมี๊เอง...มี๊บอกหนูว่ามี๊ต้องอยู่ให้ได้ด้วยตัวมี๊เองอย่างที่เคยอยู่บ้าน

เสนา...มี๊ขึ้นรถที่เรียกว่ารถสองแถวน่ะค่ะแล้วพอมี๊ไม่รู้ทางมี๊ก็จะถามคนอื่นเพราะๆแค่นี้เองมี๊ก็ไปได้แล้ว...คราวหน้ามี๊วางแผนจะไปใน

จังหวัดค่ะไปเดินที่ถนนยมจินดามี๊รู้มาว่าเค้าทำเป็นถนนคนเดินมีบ้านเก่าๆ  มีจวนผู้ว่าหลังเก่า...มันคืออะไรหนูก็ไม่รู้ค่ะ..โรงพักมั๊งคะ...มี๊

สอนว่าเวลามีอะไรแปลกๆให้เข้าโรงพักที่มีตำรวจค่ะคราวก่อนที่มี๊เข้าไปบ้านเพกับน้าต่ายแล้วน้าต่ายปวดท้องอึ๊..อึ  มี๊ยังบอกให้น้าต่ายเลี้ยว

รถเข้าโรงพักเลยคะ...โรงพักนี่ดีจริงๆจำไว้นะคะ...  มี๊มองสำรวจเส้นทางว่าแถวไหนมีหมาทะเลน้อยๆบ้างมี๊อยากพาหนูไปเดินอย่างสงบ

และสันติค่ะ...มี๊ไปซื้อของมาเยอะเลยมีฃองหนูด้วยเป็นที่เคี้ยวเล่นๆอร่อยๆ...มี๊บอกว่ามันฟุ่มเฟือยไปบ้างก็ช่างมันเนอะ..หนูมีแต่มี๊แล้วมี๊ก็มีแต่หนู...มี๊

ซื้อสายจูงให้หนูใหม่อีกอันนึงค่ะ  สีแดงงงง..มันมีกรุ๊งกริ๊งแบบรถขายไอติมด้วย..หนูชอบค่ะ..กิ๊บเก๋ที่สุดในตำบลเลยนะคะ...มี๊เอาอาหารของหนูแบ่ง

ให้ที่เค้าไม่มีมี๊ดูแลแถวบ้านด้วยค่ะ..มีลุงแก่ๆที่ชอบส่งสายตาให้หนู  มีสีทองที่มี๊บอกว่าตาเค้าเศร้าๆ  มีสีดำขาสั้นที่อยากเล่นกับหนู...หนูไม่ว่าหรอก

ค่ะเดี๋ยวหมดมี๊ก็ซื้อให้หนูใหม่..แบ่งๆกันกินเนอะ......