คุ ณ รู้ ใ ช่ ไ ห ม ว่ า ..ต อ น นี้ ฉั น เ ป็ น อ ย่ า ง ไร
หัวใจอ่อนแออีกแล้ว..ดวงดาวจ๋า
วันไหนที่มาคร่ำควรญกับคุณ..พร้อมน้ำตา
คุณรู้ใช่ไหมว่า..ฉันกำลังเสียใจ ?
ไ ม่ รู้ กี่ ค รั้ ง ..กี่ ที
ที่ดวงดาวต้องอยู่เป็นเพื่อนข้างใจอย่างนี้..เบื่อไหม
ตอนนี้ฉันมีคุณคนเดียวเป็นที่ยึดเหนี่ยว..ลมหายใจ
คุณช่วยรอให้ฉันขาดใจ..แล้วค่อยหายไป..น่ะดาว
ถ้ า คุ ณ เ บื่ อ น้ ำ ต า ข อ ง ฉั น
ถ้าคุณเอือมระอากับมัน..ก็ช่วยทนกัน..จนหมดลมหนาว
ถ้าคุณรำคาญแม้กระทั่งเสียงสะอื้น.ที่มาจาก..ความปวดร้าว
ทนหน่อยน่ะดวงดาว..ฉันไม่รู้จะพึ่งใคร.ที่ไหน..นอกจากคุณ
ข อ โ ท ษ.. ที่ ท ำ ต า ม ค ำ สั ญ ญ า ไ ม่ ได้
ครั้งก่อนที่ดีขึ้นแล้วบอกกับคุณไป..จะไม่กลับมาทำให้..ดาวของใจต้องว้าวุ่น
ขอโทษที่ฉันอ่อนแอเพราะความรัก..ไม่กล้ารับความเสียใจคนเดียว..แล้วต้องเดือดร้อนคุณ
ฉันไม่รู้ว่าทำไมทุกความอบอุ่น..ต้องเข้ามาและจากไป..
สุดท้ายก็กลับมาพึ่งแสงอ่อนอุ่น..ของคุณเช่นเคย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
