|
หัวข้อ: ~*~ หัวใจแม่ ~*~ เริ่มหัวข้อโดย: วลีลักษณา ที่ 02 พฤษภาคม 2010, 11:08:PM (http://icare.kapook.com/cmsfile/imgbank/103975.jpg) (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_144.gif) เลือดในอกหลั่งให้เจ้าได้ดื่ม หรือเจ้าลืมแม่แล้วลูกแก้วจ๋า วันนี้ชีพยากไร้วัยชรา รอเจ้ามาเหลียวแลแม้เพียงน้อย ขอแค่ข้าวสามมื้อจากมือเจ้า หัวอกเหงา..คร่ำครวญหวนละห้อย ไกลเพียงไหนหรือกาลจะผ่านคล้อย แม่ยังคอยตราบร่างจะร้างเงา จะรู้ไหมแม่หนาวรวดร้าวนัก เหลือเพียงรักคลอใจไห้คลายเหงา แต่คิดถึงห่วงใยไม่บางเบา ผ่านวัยเยาว์..นานเนิ่นคงเกินจำ เท้าคู่น้อยมือนุ่ม..แม่กุม, อุ่น- โอนละมุนกรุ่นเกล้าทั้งเช้าค่ำ คงเติบใหญ่เกินกว่าจะคว้ากำ แต่แม่คร่ำครวญหาตั้งตาคอย ภาพพร่ามัว..จากตาที่ฝ้าฟาง กับอ้างว้างหมองหม่นปนเศร้าสร้อย รอแขนแกร่งโอบ-ป้อง อย่างล่องลอย ก่อนปราณพราก..แผ่วค่อย..สิ้นรอยกรรม แม่นั่งมองใบไม้ปลิวไกลต้น แล้วร่วงบนทางเท้าเขาเหยียบย่ำ แม่คงเป็น เช่นใบ-ไม้..หม่นคล้ำ ที่พริกคว่ำคะมำร่างตรงทางเดิน ลมหายใจแผ่วโหยร่างโรย, ล้า ในเสื่อผ้าเก่าคร่ำ..ย่ำงกเงิ่น เหลือแต่ความหม่นหมองคนมองเมิน เป็นเศษซากส่วนเกินมาเนิ่นนาน แค่อยากรู้อยากเห็นความเป็นอยู่ ได้ชื่นชูก่อนพรากจากสังขาร มือเจ้ากุมมือแม่..แม้สิ้นปราณ คือสุดความต้องการ..ของมานนี้! เช่นทุกเช้า..ไอแดดเริ่มแผดอุ่น พอเลือดหมุนวนได้ในกาย, ที่ ถูกสายกาลผลาญพร่าทุกนาที รอป่นเป็นธุลี..สิ้นชีวา แม่มองทาง..รอหา..อย่างว้าเหว่ ยังแว่วเพลง..กล่อมเห่..เห็นเปลผ้า เมื่อทั้งโลก..มืดดับ..ปราณอัปรา มือแม่คว้า..เพียงลม..ก่อนล้มลง! (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_144.gif) |