|
หัวข้อ: เรื่อยเปื่อย เริ่มหัวข้อโดย: Lจ้าVojกaoนบทนี้* ที่ 21 พฤษภาคม 2013, 09:49:AM เรี่ยเรียงรายพรายกลอนผุดอ้อนผี ถ้อยคำมีหลามหลากผุดซากศิลป์ เชื่อมดวงใจให้ฝันมั่นลวงจินต์ ผู้ยลยินเคลิ้มคลั่งเฝ้าหวังรอ หล่อเลี้ยงใจใครทำใครกำหนด หลากร้อยรสหล่อเลี้ยงเคียงใจจ่อ ทุ่มใจเทเล่ห์ฉลกลคำยอ เพลิดเพลินพอเพียบพร่ำร่ำบรรยาย หมายมิ่งมิตรจิตสื่อถือคำมั่น ร่วมเสกสรรค์รินฉ่ำล้ำคำผาย เผยสู่สาธารณชนปนแพรวพราย ตราบสุดท้ายถึงกาลนานเกินลืม ไม่มีอะไรฺ....ไร้ความหมาย..,..แต่งไปเรื่อยเปื่อย........... หัวข้อ: Re: เรื่อยเปื่อย เริ่มหัวข้อโดย: รัตนาวดี ที่ 21 พฤษภาคม 2013, 10:10:AM emo_116 ...ยามแต่งกลอน อ้อนมา คราที่รัก ใจก็ควัก ยามเขียน เพียรหยิบยื่น ร่ายถ้อยคำ พร่ำเพรื่อ เผื่อมะรืน บางครั้งนั่ง แล้วยืน แต่งลื่นพาน... แต่วันนี้ มีไร ก็ไม่รู้ สมองอยู่ บอกใจ เหมือนไม่ผ่าน แต่ละวรรค ละกลอน อยากซ่อนตาล ได้แต่ขับ ไร้ขาน ทรมานจริง... รัตนาวดี emo_60 emo_85 ไม่มีอะไรฺ....ไร้ความหมาย..,..แต่งไปเรื่อยเปื่อย........... หัวข้อ: Re: เรื่อยเปื่อย เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 21 พฤษภาคม 2013, 08:32:PM emo_126 emo_126 emo_126 รายเรียงร้อย ถ้อยถัก รักเอาไว้ ร่วมแรงใจ จากจิต คิดยากยิ่ง เกินกล่าวกาล นานเนา เฝ้าแอบอิง มากมายมิ่ง สมร อ่อนแรงใจ แต่งต่อเติม เพิ่มพูน กูลเกื้อก้อง แต่งแต้มต้อง คล้องคลอ พะนอใส แต่งเรื่อยเรื่อย เหนื่อยหนัก พักฤทัย แลัวร่วมเรียง เคียงไหล่ ไต่ต่อเติม พันทอง emo_126 emo_126 |