น้องคนดีไม่ถามพี่ก่อนหนีจาก
น้องไม่ฝากก่อนลาไกลไม่ขัดขวาง
น้องเป็นอื่นขืนอยู่ไปใจอ้างว้าง
น้องครวญครางโหยให้ใจระทม
สิ่งที่เห็นมันไม่ใช่สิ่งที่เห็น
สิ่งนั้นเป็นข้อปัญหาน่าขื่นขม
น้องไม่ถามพี่สักคำทำเป็นปม
รักเราล่มเพราะหนุ่มหล่อพ่อร่ำรวย
คนหลายใจกับใครคนหนึ่งซึ่งต้องเศร้า
ทนคอยเฝ้าดูแลแม่คนสวย
เอาใจใส่สารพัดจัดแจงช่วย
ดีใจด้วยสุขใจกับใครคนนั้น
จงอยู่ดีมีสุขทุกคืนค่ำ
ปลอยให้พี่ชอกช้ำเถิดจอมขวัญ
สองใจสุข หนึ่งใจเศร้า เคล้าคลุกกัน
คนเช่นฉัน ยอมสูญเสีย...เลียแผลใจ
ริน ดอนบูรพา
๑๔ พ.ค. ๕๕
น้องไม่ฝากก่อนลาไกลไม่ขัดขวาง
น้องเป็นอื่นขืนอยู่ไปใจอ้างว้าง
น้องครวญครางโหยให้ใจระทม
สิ่งที่เห็นมันไม่ใช่สิ่งที่เห็น
สิ่งนั้นเป็นข้อปัญหาน่าขื่นขม
น้องไม่ถามพี่สักคำทำเป็นปม
รักเราล่มเพราะหนุ่มหล่อพ่อร่ำรวย
คนหลายใจกับใครคนหนึ่งซึ่งต้องเศร้า
ทนคอยเฝ้าดูแลแม่คนสวย
เอาใจใส่สารพัดจัดแจงช่วย
ดีใจด้วยสุขใจกับใครคนนั้น
จงอยู่ดีมีสุขทุกคืนค่ำ
ปลอยให้พี่ชอกช้ำเถิดจอมขวัญ
สองใจสุข หนึ่งใจเศร้า เคล้าคลุกกัน
คนเช่นฉัน ยอมสูญเสีย...เลียแผลใจ
ริน ดอนบูรพา
๑๔ พ.ค. ๕๕
ทำเป็นอ้างสร้างเรื่อง เคืองสลด
พี่รินปด คำโต โถทำได้
ก็ตัวเอง เกรงผิด จึงคิดไป
ว่าน้องไซร้ คล้ายหลบ ไม่ซบตา
น้องเทียวถามย้ำอยู่ ดูเถิดหนอ
ไม่ยอมรอยอมรับ คืนกลับหา
มีใครใหม่เริงรื่น ชื่นอุรา
"สุนันยา" เฝ้าครวญ จนป่วนใจ
พี่กลับไม่ใยดี คิดตีจาก
ถ้อยคำฝาก เจ็บช้ำ ระกำไฉน
ยังกล่าวหา ว่าน้อง น้องครองใคร
จำจากไป ด้วยพี่ นี้ไม่แล
หนึ่งดวงใจ แสนเจ็บ ทั้งเหน็บหนาว
ต้องปวดร้าว คราวไร้ ใครแยแส
จากกันแล้ว ลับเลือนไม่เชือนแซ
เก็บรอยแผล ซุกซ่อน ไม่อ้อนใคร
"สุนันยา"
พี่รินปด คำโต โถทำได้
ก็ตัวเอง เกรงผิด จึงคิดไป
ว่าน้องไซร้ คล้ายหลบ ไม่ซบตา
น้องเทียวถามย้ำอยู่ ดูเถิดหนอ
ไม่ยอมรอยอมรับ คืนกลับหา
มีใครใหม่เริงรื่น ชื่นอุรา
"สุนันยา" เฝ้าครวญ จนป่วนใจ
พี่กลับไม่ใยดี คิดตีจาก
ถ้อยคำฝาก เจ็บช้ำ ระกำไฉน
ยังกล่าวหา ว่าน้อง น้องครองใคร
จำจากไป ด้วยพี่ นี้ไม่แล
หนึ่งดวงใจ แสนเจ็บ ทั้งเหน็บหนาว
ต้องปวดร้าว คราวไร้ ใครแยแส
จากกันแล้ว ลับเลือนไม่เชือนแซ
เก็บรอยแผล ซุกซ่อน ไม่อ้อนใคร
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
