กล่าวหาโดย อคติ เลี่ยงพินิจ
ซ้อนำจิต ริษยา มาทับถม
ใครกันหมด น้ำยา ไร้อารมณ์
มาสร้างปม ร้องป่าว ให้ข่าวลวง
พลังเฮีย อยู่ดี มีเหลือล้น
ซ้อพร่ำก่น บ่นเจาะ เพราะหึงหวง
เห็นตานี น่าแอ้ม แก้มเป็นพวง
รีบทักท้วง หมายเคลียร์ ชิงเฮียคืน
สุนทรวิทย์
ซ้อนำจิต ริษยา มาทับถม
ใครกันหมด น้ำยา ไร้อารมณ์
มาสร้างปม ร้องป่าว ให้ข่าวลวง
พลังเฮีย อยู่ดี มีเหลือล้น
ซ้อพร่ำก่น บ่นเจาะ เพราะหึงหวง
เห็นตานี น่าแอ้ม แก้มเป็นพวง
รีบทักท้วง หมายเคลียร์ ชิงเฮียคืน
สุนทรวิทย์
ขออนุญาตวิจารณ์นิด
อ่านกลอนวรรคนี้ของท่านสุนทรวิทย์แล้วผมรู้สึกคล้ายไม่สัมผัส แต่บอกไม่ได้ว่าทำไม
ทั้งที่คำว่า ติ กับ พิ นั้นก็เป็นคำที่สัมผัสกัน แต่พออ่านมันกลับคล้ายๆไม่สัมผัส มันเหมือนสัมผัสมันหายไป
คือสัมผัส แต่ไม่สัมผัส คือไม่ใช่ว่าตำหนิว่ากลอนไม่ดีนะครับ เพียงแค่รู้สึกแปลกใจเท่านั้น
อยากวานให้ใคร หรือผู้รู้ช่วยอธิบายทีซิว่า ทำไมมันถึงเป็นแบบนั้น แล้วสาเหตุมันน่าจะเกิดมาจากอะไร กันแน่ ...?
ไม่รู้ว่าท่านสุนทรวิทย์จะรู้สึกแบบผมรึเปล่า ...
ปล.ไม่ได้หาเรื่องชวน ตี นะ เพียงแค่แปลกใจ....
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
