#อ่านสักนิดซีคะ
เมื่อเพชรกลางจันทร์หลีกหันลับ
เร้นกลับกลายเห็นเปลี่ยนเป็นอื่น
สัมพันธ์สะบั้นครั้นยากคืน
เปิดขื่นเคียวเข็มทิ่มเต็มแรง
เหือดน้ำเพชรวาวเคยพราวพริ้ง
ละทิ้งท้ายเดือดแล้วเหือดแห้ง
สงสารหัวใจคล้ายหน้าแล้ง
จัดแจงบอบช้ำตามอัตรา
รอยพิมพ์ยิ้มหมางเคว้งคว้างจิต
นิมิตรยังขมระทมปร่า
เพราะเพชรกลางจันทร์...นั้นไม่มา
พลิกฟ้ากลับดินเร้นสิ้นแล้ว...
#คิดถึง...
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
22 พฤษภาคม 2024, 12:11:AM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ลาจันทร์ (อ่าน 15168 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: