ก็ถ้ามีเบอร์ใครล่ะจะอดไหว
พูดอยู่คนเดียวจะพูดทำไมเล่าหนา
แม้เธอย้ำ..ย้ำ..ย้ำ ว่าอย่าโทรมา
ฉันเองก็สัญญา...จะไม่โทรมา..แต่..จะโทรไป
หรือเธอไม่อาจเจ็บช้ำคนเดียว
จึงดึงฉันไปข้องเกี่ยว . .. เป็นเพื่อนร้องไห้
ฉันคงต้องปลีกตัวไปไกล ~ ไกล
ขอโทษที่ต้องตัดสาย . .. พร้อมกับการตัดใจชั่วนิรันดร์~*
ฉัน เป็น เ พื่ อ น ที่ดีของเธอ
รับฟังทุกปัญหาเสมอ..แต่.ขอได้ไหม
สำหรับเรื่องของเขา..มันมากเกินไป
อย่าทำร้าย หั ว ใ จ..ดวงร้าวราน
โ ท ร ม า..ให้ฉันช้ำ
เหมือนโดนมีดกรีดย้ำ..ซ้ำซ้ำ.น่าสงสาร
แค่ทนทำหน้าที่ของเพื่อน แ ส น ดี ..ก็ทรมาน
อย่าให้ใจฉัน..ร้าวฉาน..ไปกว่านี้เลย
ก็ฉันไม่ได้คิดกับเธอแค่เพื่อน
แต่คำว่ารัก . . เป็นอะไรที่ยากจะเอื้อนเอ่ย
หาเรื่องคุยไปเรื่อยเพื่อความคุ้นเคย
ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีวันนี้เลยจริง ~ จริง
. . . . . . . .
เห็นเธอชอบทำตัวเป็นที่ปรึกษา
เลยแสร้งเจ็บหนัก ~ บีบน้ำตา . .. เพราะอยากสุงสิง
ถ้าไม่รัก . . ตอนที่ได้เบอร์ของเธอมาคงรีบลบทิ้ง
และที่จะกล่าวต่อไปนี้คือเรื่องจริง . . "ยิ่งได้คุย . . ก็ยิ่งรักเธอ"~*
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
