ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ใครบางคน วนเวียนใกล้ พาให้คิด
พะวงจิต คิดครุ่นไป ใช่ไหมหนอ
คนนี้ไซร้ ใช่หรือเปล่า ที่เฝ้ารอ
ใจที่ท้อ พ้อรำพัน ไหวหวั่นตาม

เพียงแวบเดียว เหลียวมองหน้า คล้ายว่าใช่
อยากเข้าไป ใกล้ชิดตัว ก็กลัวถาม
อยากจะรู้ จักชื่อเสียง และเรียงนาม
บอกตัวเอง คงไม่งาม และห่ามพอ

คงจะเศร้า เหงาหัวใจ หากไร้เขา
ความว่างเปล่า เก่าก่อนเดิม ใจเริ่มฝ่อ
เพียงแค่คิด จิตหวั่นไหว ล้าใจท้อ
หากเขามี คนเคลียคลอ พะนอใจ

พยายาม ห้ามแสนยาก มิอยากคิด
ห้ามดวงจิต คิดซาบซึ้ง คะนึงไม่
พยายาม ถามตัวเอง เป็นอะไร
และทำไม ใจจึงหวัง อยากนั่งคอย

หลับตาลง คงจำได้ แม้ไม่เห็น
รูปร่างเป็น เช่นภาพพิมพ์ แอบยิ้มบ่อย
คิดถึงเขา เราหวั่นไหว หัวใจลอย
ทีละน้อย ปล่อยใจฝัน ทุกวันคืน

หรือจะเป็น เขาคนนี้ ที่ว่าใช่
หรือว่าไม่ แต่ใจนี้ ไม่มีฝืน
ไม่กล้าเผย เอ่ยถ้อยคำ เก็บกล้ำกลืน
ไมตรียื่น เรามอบให้  เขาไม่รู้.

"กานต์ฑิตา"

๖ มกราคม ๒๕๕๔

[ฉันเอง]

แอบรัก..



เฝ้าแอบรักแอบหลงพะวงหา

สอดสายตามองหาเธออยู่ไหน

กลอนหวานหวานผ่านใจเธอให้เผลอไป

หลงรักใคร่แต่กลอนกานท์สานสัมพันธ์


เพียรเฝ้าต่อกลอนหวานพาลชื่นนัก

อยากรู้จักตัวจริงสิ่งเสกสรรค์

บรรจงกานท์งานหวานได้ทุกวัน

เหมือนดั่งฝันอยู่ในจินตนาการ


โลกความจริงสัมพันธ์เราคงเฝ้าห่าง

ไร้หนทางใกล้ชิดสนิทสาน

โลกไซด์เบอร์เราใกล้ชิดสนิทกานท์

กลอนหนึ่งผ่านสานสัมพันธ์อีกยาวไกล




ฉันเอง..

[พระจันทร์สีน้ำเงิน]

<a href="http://www.youtube.com/v/vJ53xRosAvY&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/vJ53xRosAvY&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

อยากเปิดเผยความนัยให้รู้นัก
กลัวพรหมจักกีดกั้นเพราะหมั่นไส้
ด้วยความรักควรพ้องสองดวงใจ
เกินกว่าใครใสส่งหรือบงการ

เปรียบบัวน้อยลอยช่อรอวันแย้ม
เผยงามแกมเกสรชูอ่อนหวาน
แล้วผึ้งภู่ดูดายไม่เจือจาน
คงเก้อเขินทรมานแล้วปานนั้น

แต่ยามนี้พิษซ่านมันดาลฤทธิ์
อภิสิทธิ์ได้ไหมแค่ในฝัน
หนึ่งในสี่ห้องทรวงขอพ่วงพัน
พอแบ่งปันบ้างหรือเปล่าเล่าคนดี

[สมนึก นพ]

ใครบางคน วนเวียนใกล้ พาให้คิด
พะวงจิต คิดครุ่นไป ใช่ไหมหนอ
คนนี้ไซร้ ใช่หรือเปล่า ที่เฝ้ารอ
ใจที่ท้อ พ้อรำพัน ไหวหวั่นตาม

เพียงแวบเดียว เหลียวมองหน้า คล้ายว่าใช่
อยากเข้าไป ใกล้ชิดตัว ก็กลัวถาม
อยากจะรู้ จักชื่อเสียง และเรียงนาม
บอกตัวเอง คงไม่งาม และห่ามพอ

คงจะเศร้า เหงาหัวใจ หากไร้เขา
ความว่างเปล่า เก่าก่อนเดิม ใจเริ่มฝ่อ
เพียงแค่คิด จิตหวั่นไหว ล้าใจท้อ
หากเขามี คนเคลียคลอ พะนอใจ

พยายาม ห้ามแสนยาก มิอยากคิด
ห้ามดวงจิต คิดซาบซึ้ง คะนึงไม่
พยายาม ถามตัวเอง เป็นอะไร
และทำไม ใจจึงหวัง อยากนั่งคอย

หลับตาลง คงจำได้ แม้ไม่เห็น
รูปร่างเป็น เช่นภาพพิมพ์ แอบยิ้มบ่อย
คิดถึงเขา เราหวั่นไหว หัวใจลอย
ทีละน้อย ปล่อยใจฝัน ทุกวันคืน

หรือจะเป็น เขาคนนี้ ที่ว่าใช่
หรือว่าไม่ แต่ใจนี้ ไม่มีฝืน
ไม่กล้าเผย เอ่ยถ้อยคำ เก็บกล้ำกลืน
ไมตรียื่น เรามอบให้  เขาไม่รู้.

"กานต์ฑิตา"

๖ มกราคม ๒๕๕๔

งั้นหรือครับ ขอรับทราบ ตามที่เขียน
ผู้ที่เวียน อยู่ชิดใกล้ ใส่ชุดหรู
คนนั้นแน่ ใช่หรือไม่ ได้ชอบครู
เห็นเดินอยู่ วนหลายรอบ คงชอบใจ

เคยฟังคำ โบราณกล่าว เล่าความจริง
ว่าเป็นหญิง บอกได้ไง ติดวัยใส
มาทึกทัก เอ่ยบอกรัก ฝากเขาไป
รู้ถึงไหน อายทั่วถิ่น เรื่องนินทา

รักเธอแต่ เธอไม่รู้ ครูไม่บอก
เหมือนกับหลอก ตัวเองไว้ ไม่คบหา
เปรียบทำนบ กั้นน้ำใส ไหลบ่ามา
พังได้นา เกินพลัง สุดรั้งทาน

ครั้นเห็นเขา มองเมินไป เพราะไม่รู้
ยังคิดตู่ หานอกใจ ไม่ประสาน
เพียงความฝัน หวังได้ไง ให้พบพาน
อย่าเนิ่นนาน จะร่วมด้วย หวังช่วยกัน

เบอร์โทรเขา เอาหรือไม่ จะไปขอ
หรือจอมอ ฝากนำให้ ไม่เปลี่ยนผัน
ต้องรับปาก กันก่อนซี มียืนยัน
ว่าทุกวัน จะไม่ห่าง ทางบ้านกลอน

ด้วยกลัวว่า ต่อไปนะ จะหดหู่
ยังไม่รู้ มีครูใด ได้มาสอน
มีอีกหลาย วรรคบาทบท หมดทุกตอน
จึงวิงวอน ขอคำมั่น เป็นสัญญา.............

จากจริงใจ ได้เขียนลอก บอกให้รู้
หมายถึงครู บ้านกลอนเด่น เล่นแซวหนา
มิได้คิด ล่วงเกินไกล ให้ระอา
หากปึ่งชา ขออภัย จากใจจริง.
.................................
ด.ช. นพ

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

งั้นหรือครับ ขอรับทราบ ตามที่เขียน
ผู้ที่เวียน อยู่ชิดใกล้ ใส่ชุดหรู
คนนั้นแน่ ใช่หรือไม่ ได้ชอบครู
เห็นเดินอยู่ วนหลายรอบ คงชอบใจ

เคยฟังคำ โบราณกล่าว เล่าความจริง
ว่าเป็นหญิง บอกได้ไง ติดวัยใส
มาทึกทัก เอ่ยบอกรัก ฝากเขาไป
รู้ถึงไหน อายทั่วถิ่น เรื่องนินทา

รักเธอแต่ เธอไม่รู้ ครูไม่บอก
เหมือนกับหลอก ตัวเองไว้ ไม่คบหา
เปรียบทำนบ กั้นน้ำใส ไหลบ่ามา
พังได้นา เกินพลัง สุดรั้งทาน

ครั้นเห็นเขา มองเมินไป เพราะไม่รู้
ยังคิดตู่ หานอกใจ ไม่ประสาน
เพียงความฝัน หวังได้ไง ให้พบพาน
อย่าเนิ่นนาน จะร่วมด้วย หวังช่วยกัน

เบอร์โทรเขา เอาหรือไม่ จะไปขอ
หรือจอมอ ฝากนำให้ ไม่เปลี่ยนผัน
ต้องรับปาก กันก่อนซี มียืนยัน
ว่าทุกวัน จะไม่ห่าง ทางบ้านกลอน

ด้วยกลัวว่า ต่อไปนะ จะหดหู่
ยังไม่รู้ มีครูใด ได้มาสอน
มีอีกหลาย วรรคบาทบท หมดทุกตอน
จึงวิงวอน ขอคำมั่น เป็นสัญญา.............

จากจริงใจ ได้เขียนลอก บอกให้รู้
หมายถึงครู บ้านกลอนเด่น เล่นแซวหนา
มิได้คิด ล่วงเกินไกล ให้ระอา
หากปึ่งชา ขออภัย จากใจจริง.
.................................

ด.ช. นพ

อึดอัดปาก มากอักโข โบราณกล่าว
พูดอะไร ไปก็ฉาว หนอผู้หญิง
ทีผู้ชาย ร่ายกลอนรัก ไม่ยักติง
ในทุกสิ่ง ผู้ชายนี้ ดูดีซะ... (เหลือเกิน)

คนไหนหนอ ขอถามไถ่ ที่ได้เห็น
แน่ใจหรือ คือใช่เป็น ที่เห็นน่ะ
อยู่ตั้งไกล ไยจึงรู้ แปลกอยู่นะ
สงสัยจะ มีตาทิพย์ กระพริบดู

ขอขอบใจ ไมตรีเอื้อ ช่วยเหลือยิ่ง
เกรงไม่จริง มาหลอกให้ ใจหดหู่
เบอร์โทรเขา คิดได้ไง เอาให้ครู
ยังมาบอก อีกว่าตู่ ครูคิดเอง

เขาจะรู้ หรือไม่รู้ ครูไม่สน
ขอแค่บ่น รำพันหนา อย่าคร่ำเคร่ง
แอบรักเธอ อยู่ในใจ ได้ฟังเพลง
จึงอยากเก่ง แต่งกลอนเศร้า รักเขาไป

แต่ที่จริง ก็มีแอบ แบบว่าชอบ
เป็นคำตอบ ที่แน่จริง กว่าสิ่งไหน
มิต้องงง และแลหา ว่าเป็นใคร
จะบอกให้ คนวิงวอน ต่อกลอนนี้

เพราะฉะนั้น เบอร์โทรเขา ไม่เอาจ้ะ
เปลี่ยนเป็นเบอร์ โทรเรานะ จะถูกที่
รับรองครู อยู่แน่นอน บอกก่อนซี
มิต้องกลัว จะไม่มี ครูบ้านกลอน

จากใจจริง ชื่นชมมาก ใช่ปากหวาน
อาจรำคาญ ครูชี้จุด ไม่หยุดหย่อน
มิได้เก่ง เจ๋งบาทบท หมดทุกตอน
บอกเอาไว้ หากถูกย้อน มีงอนนะ...(จะบอกให้)

"กานต์ฑิตา"

๑๐ มกราคม ๒๕๕๔

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

คำโบราณ   ขานไขไว้  ไม่ผิดนัก
ว่าพ่อสื่อ  และแม่ชัก   มักได้เสีย
อย่างพ่อนพ  นั่นเป็นต้น  ด้นกลอนเพลีย
เพราะหวังเชียร์  ช่วยคุณครู  หาคู่รัก

ทั้งแนะนำ  เรื่องจดหมาย  ได้บอกกล่าว
เบอร์โทรเขา รีบขอไว้  ให้ประจักษ์
จะได้โทร   เพื่อคุยกัน  แหม..มันส์นัก
พ่อสื่อชัก  ชวนให้ครู  ได้คู่แท้

ช่างจุดใต้  มาตำตอ  หนอพ่อนพ
ครูอ่านพบ  มาต่อกลอน  ออดอ้อนแก้
เขาคนนั้น  ใช่อยู่ไกล  ที่ไหนแล
เพราะที่แท้  นั้นนะหรือ  พ่อสื่อเอง

ก็เตรียมใจ  เอาไว้นะ  สละโสด
ดวงรุ่งโรจน์  ในปีนี้   ซีคนเก่ง
ตอบกลอนไป  ตอบกลอนมา น่าครื้นเครง
ต้องร้องเพลง  ไม่ใช่แฟน  แทนได้ไง   


อืมม์...กำลังคิดจะแต่งกลอนเก้าอยู่พอดีเลยเชียว...

[สมนึก นพ]

คำโบราณ   ขานไขไว้  ไม่ผิดนัก
ว่าพ่อสื่อ  และแม่ชัก   มักได้เสีย
อย่างพ่อนพ  นั่นเป็นต้น  ด้นกลอนเพลีย
เพราะหวังเชียร์  ช่วยคุณครู  หาคู่รัก

ทั้งแนะนำ  เรื่องจดหมาย  ได้บอกกล่าว
เบอร์โทรเขา รีบขอไว้  ให้ประจักษ์
จะได้โทร   เพื่อคุยกัน  แหม..มันส์นัก
พ่อสื่อชัก  ชวนให้ครู  ได้คู่แท้

ช่างจุดใต้  มาตำตอ  หนอพ่อนพ
ครูอ่านพบ  มาต่อกลอน  ออดอ้อนแก้
เขาคนนั้น  ใช่อยู่ไกล  ที่ไหนแล
เพราะที่แท้  นั้นนะหรือ  พ่อสื่อเอง

ก็เตรียมใจ  เอาไว้นะ  สละโสด
ดวงรุ่งโรจน์  ในปีนี้   ซีคนเก่ง
ตอบกลอนไป  ตอบกลอนมา น่าครื้นเครง
ต้องร้องเพลง  ไม่ใช่แฟน  แทนได้ไง   


อืมม์...กำลังคิดจะแต่งกลอนเก้าอยู่พอดีเลยเชียว...

ขอขอบคุณ ความหวังดี มีมาส่ง
บันทึกลง ไดอารี่ ที่หน้าใหม่
ย้อนหลังเมื่อ สิบมกรา ผ่านมาไว
กำลังใจ มอบมานี้ มีคลางแคลง

เรื่องแม่สื่อ หรือแม่ชัก ปรักปรำแล้ว
ก็รู้แกว อย่างแสร้งอำ นำมาแฝง
โยนหัวก้อย ดูคว่ำหงาย ได้แสดง
คล้ายลายแทง ว่าที่หมาย จะได้ใคร

ผมไม่ขอ คิดก้าวก่าย ให้เกินเหตุ
กลัวอาเพศ ศิษย์รักครู คุณรู้ไหม
บุญคุณนั้น ก็มากอยู่ ดูกันไป
ล่วงเกินไกล กลัวรำคาญ พาลระอา

เพียงจะขอ ได้ร่วมด้วย เพื่อช่วยท่าน
ให้พ้นผ่าน ความกังวล สับสนหนา
ไปรักเขา เฝ้าเงียบไว้ ไม่พูดจา
พรรณนา น่าสงสาร ครูกานท์กลอน

จม.ใคร หมายประสงค์ ส่งมาครับ
โทรศัทพ์ มีเข้าฝาก มากสลอน
ถึงเวลา นำให้ท่าน ตามขั้นตอน
เกิดยอกย้อน ในอุรา ขึ้นมาพลัน

มันเหี่ยวแห้ง แล้งในใจ คล้ายหยุดเต้น
จังหวะเว้น เป็นช้าถี่ ที่ตัวฉัน
ก่อนก็ดี มีสดชื่น ทุกคืนวัน
เกิดแปรผัน ในวันนี้ มีเหตุใด

เริ่มอ่อนแรง แฝงขึ้นมา จะหน้ามืด
อาการฝืด ทรงกายยืน ฝืนไม่ไหว
ครูผ่านมา จึงหยิบยื่น คืนเขาไป
น้ำอะไร ไหลมารอ คลอเบ้าตา

คือครูครับ ผมรับไว้ ได้แค่นี้
เอาไปซี แล้วรีบปลีก หลีกห่างข้า
ไม่อยากให้ เห็นน้ำใส ไหลหยดมา
มือปิดหน้า คราต้องจาก พรากคุณครู.

ด.ช.นพ