|
หัวข้อ: วันล่วงเลย... เริ่มหัวข้อโดย: จะไม่เด็ด ที่ 07 กันยายน 2009, 03:45:PM อยู่เปล่าดายตายซากยากฟื้นตื่น หมดความชื่นเคยยืนยงปลงหม่นหมอง เหตุเพราะใจเธอไหลเลื่อนเกลื่อนครรลอง เปลี่ยนทำนองรักหลากสไตล์ไล่ไม่ทัน จึงเห็นพ้องให้เปลี่ยนรักที่ฝักใฝ่ เบนเบี่ยงใจจากมายาคร่ากระสัน ไปหลงเพลินเดินธรรมชาติวาดชีวัน อาบตะวันธารสีทองต้องฤดี ดีกว่าย่ำอยู่กับอดีตที่กรีดเฉือน ตอกย้ำเตือนให้ช้ำใจไกลสุขี ไปชมนกชมไม้ให้เปรมปรีย์ อยู่อย่างนี้มีแต่เศร้าเหงาเลื่อนลอย หวังได้ตื่นขึ้นมาแล้วพาเคลิ้ม ด้วยประเดิมเสียงสัตว์ไพรทั้งใหญ่น้อย แล่นลัดเลาะให้ทั่วพงทั้งดงดอย เติมรูปรอยพรางร่างกายคล้ายทาซาน ตะโกนร้องก้องป่าอย่าได้อั้น โหนเถาวัลย์ที่เรียงรายให้สนุกสนาน ขุดเผือกมันผลไม้ป่ามารับประทาน เสร็จการงานก็เข้าถ้ำคลำที่นอน ก่อนนิทราก็อธิษฐานผ่านสมาธิ ตั้งสติปลดปล่อยวางข้างสิงขร ลืมให้หมดทั้งรูปรสและนิวรณ์ ลืมบังอรลืมความหลังหยุดยั้งตัวเอง..อิอิ .......แบบว่า หัวข้อ: Re: วันล่วงเลย... เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 07 กันยายน 2009, 04:24:PM รักของหญิงซิ่งไวสไตล์มาก
ดูลำบากยากเข้าใจให้ตรงเผง วานนี้รักวันนี้ลาท่านักเลง นึกคร้ามเกรงเซ็งนักดันรักเธอ หลงรักเขาเศร้าใจเขาไม่รัก จึงอกหักรักขมต้องข่มเก้อ ฉันร้องไห้หลายวันฝันละเมอ พอพร่ำเพ้อเจอเหน็บให้เจ็บใจ emo_33 หัวข้อ: Re: วันล่วงเลย... เริ่มหัวข้อโดย: ชมพูไพร ที่ 07 กันยายน 2009, 06:37:PM เวิ้งว้างว่างวางใจในที่สงบ
ยังวาดหวังว่าจะพบสบสุขขี ความหมายของชีวิตคิดให้ดี ทุกคนล้วนทั้งมวลมีทุกสิ่งอัน เมื่อฉ้นมีความหมายให้โลกนี้ จะทุ่มเทสุดชีวีมิเปลี่ยนผัน จะเร่งสร้างทางสุขทุกคืนวัน เพราะชีวิตมันสั้นไม่ทันไร emo_19 |