ตะกายดิน...ไปถามดาว
ตะกายดาวที่พร่างพราวสกาวฟ้า
มองไม่เห็นเดือนนภาพร่าเลือนหาย
เมฆหมอกหม่นคนมั่วหมองต้องตกตาย
เพียงเพราะเหตุเภทภัยร้ายทำลายกัน
คนใต้ฟ้ากว้างขวางสุดลูกหู
ลูกตาอยู่มองไม่เห็นเช่นฝั่งฝัน
มีเพียงน้ำที่เวิ้งว้างต่างเชี่ยวชัน
แค่เพียงฉันไม่ผ่านพบสะพานดาว
นกพลัดถิ่นโผ่ผินบินกลับบ้าน
จิกอาหารกินเมล็ดเศษเกล็ดข้าว
น้ำท่วมทุ่งเป็นคุ้งแควกระแสยาว
นกเหน็บหนาวไร้เมล็ดข้าวให้กิน
ชาวนาตกระกำคงลำบาก
คนปลูกข้าวอดอยากพลัดพรากถิ่น
ไหนน้ำบ่ามาแรงแกล้งชีวิน
อยากปืนป่ายตะกายดิน...ไปถามดาว
หทัยกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
