บัวดอกงามชูช่อล้อลมอวด
ความเจ็บปวดนับรอยค่อยค่อยเพิ่ม
คำหลอกลวงฝากไว้ดั่งไฟเติม
กำลังเริ่มทำลาย-สายสัมพันธ์
คิดว่าเขาจริงใจไม่ระแวง
เขากับแกล้งหลอกคนจนหัวปั่น
คิดเสมอว่าเราเข้าใจกัน
เธอกลับบั่นมันลงอย่างจงใจ
หลายครั้งที่ผิดหวังเพราะพลั้งพลาด
แต่สามารถต่อสู้ยืนอยู่ได้
ปลอบตัวเองใจเย็นเย็น ไม่เป็นไร
เริ่มต้นใหม่อย่าท้อขอให้ทน
แต่วันนี้ฉันพ่ายไร้แรงสู้
เธอคงรู้เพราะใครทำให้หม่น
เมื่อฉันหลงเดินไปในค่ายกล
ของหน้ามลคนงามนาม”น้องดิน”
navee
ความเจ็บปวดนับรอยค่อยค่อยเพิ่ม
คำหลอกลวงฝากไว้ดั่งไฟเติม
กำลังเริ่มทำลาย-สายสัมพันธ์
คิดว่าเขาจริงใจไม่ระแวง
เขากับแกล้งหลอกคนจนหัวปั่น
คิดเสมอว่าเราเข้าใจกัน
เธอกลับบั่นมันลงอย่างจงใจ
หลายครั้งที่ผิดหวังเพราะพลั้งพลาด
แต่สามารถต่อสู้ยืนอยู่ได้
ปลอบตัวเองใจเย็นเย็น ไม่เป็นไร
เริ่มต้นใหม่อย่าท้อขอให้ทน
แต่วันนี้ฉันพ่ายไร้แรงสู้
เธอคงรู้เพราะใครทำให้หม่น
เมื่อฉันหลงเดินไปในค่ายกล
ของหน้ามลคนงามนาม”น้องดิน”
navee
เลิกจากงาน เหนื่อยเหน็จ เสร็จธุระ
มิปล่อยปละ หน้าจอ รอถวิล
ยลข้อความ ถามมา น้ำตาริน
เจ็บปวดจินต์ สะดุด สุด..น้อยใจ
พี่ห่างเหิน เนิ่นนาน มาพานพบ
พอได้สบ บัวขาว ก็กล่าวใส่
น้ำตาบัว รั่วหลั่ง คลั่งทรวงใน
เหตุไฉน เล่ามา ต่อว่ากัน
น้องมิเคย ทำพี่ ให้มีเจ็บ
เฝ้ากักเก็บ คำหวาน ผ่านมานั่น
ดวงแด"ดิน" จินต์เหงา เฝ้าผูกพัน
ทุกคืนวัน มีพี่ นี้เรื่อยมา
แม้วันเดือน เลื่อนไป ใจมิเปลี่ยน
ยังวนเวียน คิดถึง ซึ้งเกินกว่า
มิเป็นไร หากไกล นอกสายตา
บัวไร้ค่า ผกาอื่น มีดื่นชม
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
