ลางสังหรณ์
...................
พัดลมเก่าใกล้พังกำลังหมุน
กาแฟอุ่นประจำสีดำสนิท
นั่งอยู่หน้าบันไดขมไปนิด
ลุกขึ้นบิดขี้เกียจ, พักสายตา
หัวที่ใจชาเย็นมันเต้นตึก
จนรู้สึกราบเรียบเงียบผวา
อาจเป็นเพราะเมื่อคืนยังตื่นมา
ลุกกินยาหลายที, ไม่คลี่คลาย
ความรู้สึกบางอย่างลางสังหรณ์
เกิดขึ้นตอนคืนค่ำระส่ำระสาย
คิดไปตามอารมณ์ที่งมงาย
อธิบายไม่ถูก, เหมือนผูกปม
รีบอาบน้ำแต่งตัวกลัวจะช้า
จนเกือบลืมขวดยาใต้ผ้าห่ม
กินตั้งแต่เมื่อวานอาการซม
เริ่มระบมข้างหลัง, เกือบทั้งตัว
ออกจากบ้านผ่านซอยทยอยเพิ่ม
อาการเริ่มเสียหลักจนหนักหัว
ได้ยินเสียงระฆังดังหวาดกลัว
กลิ่นเหม็นยั่วยวนจิต, คิดระแวง!
......
มองเห็นคนเอะอะเหมือนจะวิ่ง
บางคนนิ่งศรีษะขยะแขยง
บางคนก็สะอื้นยืนตะแคง
บ้างแสดงอาการ, สะอิดสะเอียน
เห็นตำรวจหลายนายยืนรายล้อม
เอาเชือกอ้อมเป็นทางบ้างยืนเขียน
เห็นนักข่าวหลายคนเดินวนเวียน
แล้วก็เปลี่ยนกันถ่าย, วุ่นวายดี
เห็นเลือดเหนียวยืดหยดหมดถนน
เห็นร่างคนฉีกขาดบาดวิถี
เห็นสมองกองเปื้อนเกลื่อนทุกที
เห็นว่ามีความตาย, อีกหลายศพ
ลางสังหรณ์เมื่อคืนให้ยืนคิด
คอยตามติดประหลาดไม่อาจหลบ
ยิ่งวิ่งหนีเหตุการณ์ยิ่งพานพบ
ให้กระทบกระเทือน, จนเลื่อนลอย
มันคือตัวอะไรแน่แค่อยากรู้
ที่สิงสู่วิญญานร้าวรานบ่อย
เกิดขึ้นอย่างคลั่งบ้าเหมือนมาคอย
ฆ่าคนถ่อยถอยเหี้ยน, สะเอียนใจ
คงต้องหาสาเหตุอาเพศร้าย
เพื่อทำลายปีศาจขนาดใหญ่
เราต้องกล้าเผชิญเดินคิดไป
จะต้องหยุดมันไว้, อย่างไรดี!
ภาพจาก photonovice.com
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
