หากฝากคำห่วงใยผ่านกลอนนี้
ถึงพี่น้องคนดีที่น้องห่วง
ยังคิดถึงทุกวันมิหลอกลวง
เหมือนติดบ่วงบ้านกลอนมิวางวาย
เพียงหวังเข้ามาอ่านเพื่อคลายเหงา
แต่ใจเราสุขทุกข์เศร้าเหงามิหาย
ในบ้านกลอนมีอารมณ์อันคมคาย
ที่หลากหลายมากมายอยู่ในกานท์
หากเลือกต่อกลอนกานท์ที่ชื่นชอบ
น้องจะตอบต่อกลอนเหงาอย่างอาจหาญ
เพราะใจนี้มีรักที่ร้าวราน
เพียงหวังนานกาลเบื้องหน้าจะหายไป
อีกไม่นานคงหายเหงาใจเป็นสุข
ไม่ต้องทนตรมทุกข์ร้องครวญไห้
คงไม่ให้เพื่อนพี่น้องเดือดร้อนใจ
พบเมื่อไหร่จะบอกใบ้ทั่วทุกคน
หทัยกาญจน์
เสียงรินร่าย ลำนำ พร่ำอักษร
ดุจสะท้อน อาลัย ในห้วงหน
สื่อความหมาย สุดเหงาเฝ้าจำทน
ระบ่ายหม่น ด้วยอักษร ให้กลอนพา
มาร่วมด้วย ช่วยกัน ในวันเศร้า
ให้มีเรา เป็นเพื่อน เยือนเยี่ยมหา
หทัยกาญจน์ น้องเอย อย่าเลยลา
สุนันยา ชวนร้อย ถ้อยระทม
ใช่..ระทม ที่เรา เคล้าโศกสิ้น
เพียงแค่จินต์ ภาษาว่าขื่นขม
แต่..ให้สุข กับกานท์ อันตรอมตรม
เติมอารมณ์ กวี ที่ดีงาม
จะโศกเศร้า ทุกข์ท้อ ที่ก่อเกิด
งามบรรเจิด ด้วยวลี มิมีหยาม
เขียนเถิดหนา รันทด บทนิยาม
เลอค่าตาม สวยสด...พจน์กวี..
"สุนันยา"
ดุจสะท้อน อาลัย ในห้วงหน
สื่อความหมาย สุดเหงาเฝ้าจำทน
ระบ่ายหม่น ด้วยอักษร ให้กลอนพา
มาร่วมด้วย ช่วยกัน ในวันเศร้า
ให้มีเรา เป็นเพื่อน เยือนเยี่ยมหา
หทัยกาญจน์ น้องเอย อย่าเลยลา
สุนันยา ชวนร้อย ถ้อยระทม
ใช่..ระทม ที่เรา เคล้าโศกสิ้น
เพียงแค่จินต์ ภาษาว่าขื่นขม
แต่..ให้สุข กับกานท์ อันตรอมตรม
เติมอารมณ์ กวี ที่ดีงาม
จะโศกเศร้า ทุกข์ท้อ ที่ก่อเกิด
งามบรรเจิด ด้วยวลี มิมีหยาม
เขียนเถิดหนา รันทด บทนิยาม
เลอค่าตาม สวยสด...พจน์กวี..
"สุนันยา"
จะเรียงร้อย ถ้อยคำ ลำนำเหงา
เล่าเรื่องรัก เก่าเก่า เศร้าโศกนี้
ผ่านกานท์กลอน ลำนำ พร่ำวจี
ให้น้องพี่ บ้านกลอน ช่วยปลอบโยน
รักที่เกิด เลิศฝัน สวรรค์สร้าง
ในวันหนึ่ง ต่างห่าง ไกลสุดโพ้น
ด้วยภาระ หน้าที่ ที่เปลี่ยนโอน
ด้วยหัวโขน สวมใส่ ใฝ่ต่างกัน
พี่ไม่เลือก หนทาง แห่งความรัก
แจ้งประจักษ์ เรื่องรัก เกินเฟื่องฝัน
พี่เลือกงาน เงินทอง ของกำนัล
เพียงเท่านั่น ฝันใฝ่ พลันหายไป
เพียงภาระ หน้าที่ บีบบังคับ
ความรักกลับ กลายพันธุ์ มิรักได้
ความก้าวหน้า อนาคต เติบโตไกล
เลยเลิกกัน พรากจากไซร้ มิพบพาน
หทัยกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
