คนมีความ  “เกรงใจ”  ใครก็รัก
         สังคมมัก  โจษจัน  กล่าวสรรเสริญ
         ถึงตกน้ำ  ตกไฟ  ไม่ยับเยิน
         กลับจำเริญ  สงบ  สุขครบครัน

            ความเกรงใจ  บันดล  ผลต่อเนื่อง
         ช่วยประเทือง  นำตน  พ้นขับขัน
         ยามขัดข้อง  มีทุกข์  อุกฉกรรจ์
         อาจพลิกผัน  ปุบปับ  กลับเป็นดี

            เกรงใจเขา  เขาเกรงตอบ  ผลัดนอบนบ
         ต่างเคารพ  ต่อกัน  สรรค์วิถี
         การใช้ความ  เกรงใจ  ซื้อไมตรี
         เป็นความมี  น้ำใจ  แบบไทยไทย

            เพียงคำว่า  “ไม่เป็นไร  เกรงใจครับ”
         ผู้สดับ  ย่อมรู้สึก  นึกเลื่อมใส
         คำง่ายง่าย  อย่าเกี่ยง  เพียงพูดไป
         ผลที่ได้  กับตน  ล้นอนันต์

            คนขาดความ  เกรงใจ  ใครก็เกลียด
         เขาเปรียบตัว  เสนียด  น่าเหยียดหยัน
         ญาติมิตรต่าง  ห่างเหิน  เมินสัมพันธ์
         ต้องตีบตัน  อับจน  เพราะตนเอง